czym się różnią z definicji reakcje adaptacyjne od nieadaptacyjnych (także klinicznie) przy danym pr

Zachowania adaptacyjne polegają na przystosowaniu sposobu postępowania do wymogów sytuacji i środowiska. Można się tu odwołać do teorii wczesnych nieadaptacyjnych schematów Younga, które są trwałymi, powtarzającymi się wzorcami myślenia ,emocji, reakcji z ciała, wspomnień, które były najczęściej jedynymi możliwymi reakcjami w przeszłości w odpowiedzi na niezdrowe, trudne sytuacje i kiedyś nam służyły. Na przykład, mogłam się nauczyć, że w sytuacji,gdy rodzic stosował przemoc wobec mnie najlepszą strategią było zamrożenie, brak reakcji, bo wtedy była ona mniejsza i potem, w późniejszym życiu nie reaguję, gdy ktoś mnie krzywdzi, narusza moje granice, wchodzę w związek ze sprawcą przemocy. Kiedyś, w dzieciństwie, to zachowanie było adaptacyjne (byłam dzieckiem, nie było nikogo,kto by mnie obronił, miałam mniejszą przemoc, gdy nie reagowałem/am) ale teraz, gdy jestem dorosła brak reakcji na przemoc, który stanowi ten powtarzany wrzorzec, jest już nieadaptacyjny. Na szczęście, dzięki terapii, można zmienić te wzorce by moje zachowania służyły zaspokajaniu moich potrzeb w życiu dorosłym i bym dzięki innym reakcjom prowadził/a szczęśliwe życie.

Reakcje adaptacyjne to reakcje, które pomagają człowiekowi skutecznie radzić sobie z sytuacją stresową lub problemową, prowadząc do pozytywnego przystosowania się do okoliczności.
Cechy kliniczne:
Proporcjonalne do sytuacji
Elastyczne i zmienne w zależności od kontekstu
Prowadzą do rozwiązania problemu lub zmniejszenia stresu
Wspierają długoterminowe zdrowie psychiczne i fizyczne
Umożliwiają naukę i rozwój osobisty
Przykłady: Poszukiwanie wsparcia społecznego, aktywne rozwiązywanie problemów, pozytywne przeformułowanie sytuacji.

Reakcje nieadaptacyjne to reakcje, które nie pomagają skutecznie radzić sobie z sytuacją stresową lub problemową, często prowadząc do pogorszenia stanu psychicznego lub fizycznego.
Cechy kliniczne:
Nieproporcjonalne do sytuacji
Sztywne i mało elastyczne
Nie prowadzą do rozwiązania problemu, a często go nasilają
Mogą powodować dodatkowy stres lub problemy zdrowotne
Hamują naukę i rozwój osobisty
Przykłady: Unikanie problemu, nadużywanie substancji, agresja, zaprzeczanie rzeczywistości.

Kliniczne rozróżnienie:
Skuteczność: Reakcje adaptacyjne prowadzą do poprawy funkcjonowania, podczas gdy nieadaptacyjne często powodują jego pogorszenie.
Wpływ na zdrowie psychiczne: Adaptacyjne reakcje wspierają dobrostan psychiczny, nieadaptacyjne mogą przyczyniać się do rozwoju lub nasilenia zaburzeń psychicznych.
Długoterminowe konsekwencje: Adaptacyjne strategie wspierają rozwój odporności psychicznej, podczas gdy nieadaptacyjne mogą prowadzić do chronicznych problemów.
Elastyczność: Reakcje adaptacyjne charakteryzują się większą elastycznością i możliwością dostosowania do zmieniających się okoliczności.
Ocena kliniczna: Terapeuta ocenia reakcje pacjenta pod kątem ich wpływu na codzienne funkcjonowanie, relacje interpersonalne i ogólny stan zdrowia psychicznego.
Warto pamiętać, że granica między reakcjami adaptacyjnymi a nieadaptacyjnymi może być czasem płynna i zależeć od kontekstu. To, co w jednej sytuacji jest adaptacyjne, w innej może okazać się nieadaptacyjne. Dlatego kluczowa jest indywidualna ocena każdego przypadku w praktyce klinicznej. Pozdrawiam