Depresja - Terapia

Witam, mam 22 lata od kilku miesięcy męczy mnie uczucie smutku, przygnębienia, beznadziejności. W styczniu udałem się na wizytę do lekarza Psychiatry, który przepisał Seronil, sytuacja była spowodowana sytuacją osobistą ( brak kontaktu z ojcem, problemy w kontaktach z matką, brak znajomych oraz bliskiej osoby ) oraz sytuacją zawodową ( problemy oraz stres w pracy ). Po zażywaniu leków ( po dwóch miesiącach ) oraz zmiany pracy z której byłem bardzo zadowolony moje samopoczucie się polepszyło ( nastąpiło przeze mnie przerwanie leczenia ) lekarz zalecał leki oraz terapię psychologiczną.Od 1,5 miesiąca nie zażywam leków, moje samopoczucie pogarsza się z dnia na dzień, zauważyłem że jestem bardzo porywczy, nerwowy, muszę mieć zajęcie ( nie potrafię odpoczywać ) ponadto gdy tylko mam chwilę dla siebie powraca uczucie smutku, przygniębienia, beznadziejności, nic mnie nie cieszy - pojawiają się myśli że całe moje życie jest beznadziejne. Bardzo dokucza mi samotność ( nie posiadam żadnej bliskiej osoby do zwierzeń - miałem dużo problemów w dzieciństwie - rozwód rodziców itp. ) Na pozór staram się być szczęśliwym i przyjaznym człowiekiem, lecz naprawdę tkwi we mnie straszne uczucie smutku, ponadto nowa praca która przynosiła mi radość przestała mnie cieszyć ( mam ochotę zrezygnować z niej chociaż brak jest ku temu powodów ) Zauważyłem że strasznie potrzebuję bliskiego kontaktu z drugim człowiekiem, nigdy nie miałem ani nie mam partnerki ( strasznie pragnę się z kimś związać )ponadto mam ciągłe uczucie płaczu, zauważyłem również że moje samopoczucie przekłada się na brak empatii do ludzi ( łatwo wchodzę w konflikt ) Proszę o poradę jak sobie poradzić.