Dlaczego niektóre osoby identyfikują się jako DDD (Dorosłe Dzieci Dysfunkcji) i w życiu późniejszym

To jak dzieci reagują na dysfunkcje w rodzinie zależy od wielu czynników. Generalnie wszystkie dzieci wychowując się w dysfunkcyjnej rodzinie otrzymują taki sam przekaz. Ale jednak indywidualnie wygląda to inaczej - pierwsze ma inne warunki wychowania niż drugie, trzecie itd. To subtelne różnice mogące jednak istotnie wpływać na rozwój dziecka, ale też potem jego dorosłe życie. No i druga kwestia: unikalny kod genetyczny każdego dziecka, który powoduje, że każdy z nas nie tylko jest inny, ale też każdy inaczej przyswaja i interpretuje sygnały ze środowiska, ale też zupełnie inaczej przetwarza informacje wewnątrz siebie. No i to wszystko razem powoduje, że dzieci wychowane w zbliżonych warunkach rodzinnych mogą jako dorośli ludzie przejawiać zupełnie odmienne zachowania.

Dzień dobry,
Syndrom Dorosłych Dzieci Dysfunkcyjnych (DDD) odnosi się do doświadczeń osób, które dorastały w rodzinach z problemami dysfunkcyjnymi, takimi jak alkoholizm, przemoc domowa, czy zaniedbanie emocjonalne. Osoby z syndromem DDD mogą mieć trudności w radzeniu sobie z życiem dorosłym, ale nie wszyscy zmagają się z tym w ten sam sposób. Na pewno ważnym czynnikiem wpływającym na to, jak osoba DDD poradzi sobie w życiu dorosłym jest to, czy otrzymała wsparcie społeczne ze strony przyjaciół, rodziny, czy psychologa. Terapia pozwala lepiej zrozumieć wydarzenia z okresu dzieciństwa oraz pomaga w rozwijaniu zdrowszych strategii radzenia sobie z trudnościami życiowymi. Istotną kwestią są też indywidualne predyspozycje osobowościowe. Nasilenie pewnych cech osobowości może wpływać na możliwości radzenia sobie z trudnościami i szukania pomocy.
Ważny jest też poziom odporności psychicznej, elastyczność czy zdolność do podejmowania decyzji.
Są to jednak tylko potencjalne czynniki. Każda osoba inaczej doświadcza trudności, więc do każdej osoby należy podchodzić indywidualnie.
Pozdrawiam serdecznie,
Joanna Szlasa-Więczaszek