... do długotrwałej i ciągnącej się dyskusji odnośnie jednego pytania głównie nieskluteczności odnoś

Szanowna Pani bądź Szanowny Panie - w treści listu brak wskazówek co do formy - depresja należy do zjawisk wyleczalnych. Jestem praktykiem, i wiem to z doświadczenia. Ważne jest jednak zrozumienie zasady fundamentalnej - by nie leczyć PRZYPADKU, jak leczy się złamanie lub katar, ale konkretnego CZŁOWIEKA. I to wymusza podejście ultra-szerokie, z zastosowaniem myślenia humanistycznego, tzw. fenomenologii, myślenia o historii, kulturze itp. Większość lekarzy i terapeutów pracuje w jednej, wąskiej metodologii - lekarze pracują tylko na poziomie biologii, dominujące nurty psychoterapii w Polsce są mechanistyczne - a człowiek jest na ogół kimś znacznie więcej. Już w Pani/Pana opisie widać, że jest Pani/Pan osadzona mocno w katolicyźmie, zapewne naszym, polskim - bo jest różnica, zabarwienie lokalne, które musimy rozeznać i uwzględnić. Ma to swoje wielkie znaczenie, i w tym obszarze trzeba też umieć pracować. Mało jest psychologów, którzy profesjonalnie potrafią pracować w obszarze duchowości. To dość zrozumiałe, bo takiej wiedzy jest niewiele, na uniwersytetach nie-katolickich niemal w ogóle. Ja miałam zaszczyt uczyć się indywidualnie, w trybie poza-uczelnianym, u profesora i zakonnika, prof zw. Antoni Jozafat Nowak, twórcy nowego rodzaju psychologii duchowej, wywodzącej się z podejścia genialnego psychiatry, Victora Frankla, twórcy tzw. trzeciej szkoły wiedeńskiej. Pracuję też w paradygmacie bio-psycho-spolecznym, stosuję różne metody na które brak tu miejsca, by opisywać. Mam kilkadziesiąt lat doświadczenia, w wielu miejscach i środowiskach, co pozwala poszerzać perspektywę - kluczowa umiejętność w myśleniu kreatywnym, rozwiązywaniu problemów. Niewielu jest specjalistów z tak szerokim, humanistycznym i rozwojowym, innowacyjnym podejściem i gruntowną wiedzą. Dlatego jest, jak jest. I długotrwała depresja to trudny problem. Ale możliwy do rozwiązania. Życzę wytrwałości w szukaniu mądrych, dobrych ludzi, oni Pani /Panu mogą pomóc. Pozdrawiam serdecznie

Rozumiem, że jesteś w sytuacji, gdzie wypróbowałeś wiele różnych metod leczenia przewlekłych zaburzeń psychicznych, w tym depresji, ale żadna z nich nie przyniosła trwałej ulgi ani poprawy. Rozumiem również, że masz poczucie, że Twoje pytania i obawy nie były w pełni zrozumiane i docenione przez specjalistów, z którymi się kontaktowałeś.
1. Głębokie uczucie beznadziejności

W sytuacji, gdy wszystkie dostępne metody leczenia zawiodły, może pojawić się głębokie uczucie beznadziejności. To naturalne, że możesz czuć się zniechęcony, zwłaszcza gdy wielokrotne próby znalezienia ulgi nie przyniosły rezultatów.

2. Kwestia eutanazji

Eutanazja to temat niezwykle kontrowersyjny i zależny od prawnych, etycznych i światopoglądowych norm w różnych krajach. W niektórych miejscach na świecie uznaje się, że w przypadkach nieuleczalnych i przewlekłych cierpień psychicznych eutanazja może być rozważana jako ostateczne rozwiązanie. Jednak decyzje te są zawsze trudne, wieloaspektowe i podlegają surowym regulacjom prawnym i etycznym.

3. Życie z chorobą psychiczną

W sytuacji, gdy nie ma skutecznego leczenia, niektórzy pacjenci starają się skoncentrować na tym, jak żyć z chorobą, a nie jak ją pokonać. To może oznaczać poszukiwanie sposobów na minimalizowanie cierpienia, nawet jeśli pełne wyleczenie nie jest możliwe. Czasami oznacza to też zaakceptowanie, że niektóre aspekty życia mogą być trudne, a nawet bolesne, ale wciąż mogą istnieć elementy, które mogą przynosić pewien komfort czy sens.

4. Wsparcie emocjonalne

Dla wielu osób w podobnych sytuacjach kluczowe jest wsparcie bliskich, grup wsparcia, czy społeczności religijnych. Nawet jeśli metody terapeutyczne i farmakologiczne zawiodły, wsparcie emocjonalne i duchowe może pomóc w codziennym radzeniu sobie z chorobą.

5. Duchowość i światopogląd

Twoje pytania dotyczą również roli światopoglądu, zwłaszcza religijnego, w akceptacji pewnych metod leczenia. To zrozumiałe, że jako osoba wierząca możesz mieć wątpliwości co do metod, które mogą być sprzeczne z Twoimi przekonaniami. W takich sytuacjach kluczowe może być znalezienie terapeuty, który będzie w stanie zrozumieć i uszanować Twoje wartości.

6. Alternatywy, które nie przeczą przekonaniom

W niektórych przypadkach, pacjenci szukają metod leczenia lub wsparcia, które są zgodne z ich przekonaniami religijnymi. Może to obejmować modlitwę, medytację, duchową radę, a także wsparcie od liderów religijnych.

7. Radzenie sobie z chroniczną sytuacją

Rozważenie praktyk akceptacji: W terapii czasami wykorzystuje się podejścia oparte na akceptacji (jak Terapia Akceptacji i Zaangażowania - ACT), które mogą pomóc pacjentom nauczyć się żyć w zgodzie ze swoimi wartościami, mimo nieustającego cierpienia.

8. Ostateczne kwestie egzystencjalne

Czasami, w najtrudniejszych przypadkach, osoby w sytuacji chronicznego cierpienia zaczynają zadawać pytania egzystencjalne, dotyczące sensu życia, wartości cierpienia i tego, co dla nich jest najważniejsze. W takich momentach pomocne mogą być rozmowy z duchownymi, filozofami lub terapeutami egzystencjalnymi, którzy mogą pomóc w eksploracji tych trudnych pytań.

Twoja frustracja i poczucie, że specjaliści nie zrozumieli Twojego pytania, jest zrozumiałe. Zamiast powtarzać to samo, ważne jest, aby specjaliści naprawdę wsłuchali się w Twoje potrzeby i oczekiwania oraz dostosowali swoje podejście, aby pomóc Ci znaleźć sens i sposób na życie w trudnej sytuacji, nawet jeśli pełne wyleczenie nie jest możliwe.