Dobry wieczór, Jestem z moim partnerem od prawie 3 lat. Oboje mamy po 21 lat. W gruncie rzeczy całk

Szanowna Pani,

z treści Pani listu wyłania się kilka kwestii: pierwszą, jest Pani tendencja do wchodzenia w rolę ratownika (proszę zerknąć na trójkąt dramatyczny Karpmana) - dąży Pani do wywołania w partnerze pożądanej z Pani punktu widzenia zmiany. Wysiłek, który Pani podejmuje rodzi w Pani duże poczucie frustracji, a stąd tylko krok do płynnego przemieszczenia się do roli kata, bądź ofiary. Obecnie w pozycji ofiary przebywa Pani partner, który najprawdopodobniej doświadcza odtworzenia schematu z domu rodzinnego - wymagający rodzice, milcząco krytyczni, podnoszący poprzeczkę - i on - nigdy nie dość dobry, zawsze niewystarczający.

Jako, że autorką listu jest Pani - również na Pani kawałku chciałabym się skupić w swojej odpowiedzi. W internecie znajdzie Pani ciekawe ćwiczenie zatytułowane "Koło zasobów" - warto zdefinować Pani obecne zasoby, a także przyszłe aspiracje w poszczególnych polach diagramu kołowego. Być może Pani praca nad sobą sprawi, że wzrośnie Pani koncentracja na sobie, zamiast ustawicznych prób zmieniania partnera, które nieuchronnie prowadzą do obopólnej frustracji. Polecam Pani również bajkę terapeutyczną pod tytułem "Gapie i Słoń":
„Na wystawie odbywającej się nocą umieszczono słonia w ciemnym pomieszczeniu. Ludzie przybywali tłumnie. W mroku zwiedzający nie mogli widzieć słonia, próbowali więc dotykiem odgadnąć jego kształty. A że słoń był duży, każdy mógł sięgnąć tylko jakiejś jego części i opisywać go zgodnie z tym, co wyczuwał dotykiem. Jeden ze zwiedzających, który dosięgał nogi zwierzęcia, oznajmił, że słoń jest niczym mocna kolumna; drugi, który dotknął kłów, opisał słonia jako spiczasty przedmiot; trzeci, który dotknął ucha, stwierdził, że nie różni się on od wachlarza; czwarty, który powiódł ręką po grzbiecie słonia, twierdził, że słoń jest tak prosty i twardy jak leżanka.”
Nossrat Peseschkian.”Opowieści orientalne w psychoterapii pozytywnej” . Wydawnictwo Paradygmat. Warszawa 2014. -
być może koncentrując się na jednym aspekcie relacji (osiągnięcia, ambicje, aspiracje), ciężko dostrzec pozostałe zasoby jakie Państwo wnoszą i wspólnie wypracowali.

Rzuca się w oczy jeszcze jedna kwestia - oboje Państwo zdają się borykać z wysokim poziomem lęku i wewnętrznego niepokoju, mają Państwo jedynie inne sposoby jego rozładowywania - partner poprzez unikanie i autosabotaż (za pomocą negatywnych przekonań nt. siebie, świata i przyszłości i idących za tym myśli, emocji, działań), Pani zaś przez kontrolę i nadkompensację - próby zapanowania nad życiem partnera, sprawdzanie i ocenianie jego zachowania i podejmowanych przez niego wysiłków oraz sukcesywne podnoszenie poprzeczki (przypomina mi się w tym miejscu Profesor Higgins ze sztuki "Pigmalion" George'a Bernarda Shaw - historia dotyczy urabiania żywego człowieka na obraz i podobieństwo swoich fantazji / ambicji).

Warto byłoby również wziąć pod uwagę kwestię stylów przywiązania - styl unikający i styl lękowy we wzajemnej relacji tworzą mieszankę generującą dużo negatywnej wymiany - rozwiązaniem może być "pójście na przekór swoim impulsom": Pani mogłaby rozważyć danie partnerowi większej ilości przestrzeni i autonomii, zaś partner - więcej bezpieczeństwa emocjonalnego, podjęcie pracy nad komunikowaniem swoich potrzeb (np. w duchu "Porozumienia bez przemocy" Rosenberga) i sygnalizowanie potrzeby własnej przestrzeni w sposób otwarty, tak, aby nie czuła Pani wówczas odrzucenia i samotności, poczucia "niesienia wszystkiego na swoich barkach".

Polecam Pani następujące pozycje literatury terapeutycznej, które mogą Państwu wskazać kierunek, z zastrzeżeniem, że inicjatywa względem przezwyciężenia trudności należy do obydwojga partnerów. Przydatna może okazać się również konsultacja psychoterapeutyczna u terapeuty par, bądź osobne terapie dla każdego z Państwa.

*Frank M. Dattilio "Terapia poznawczo-behawioralna par i rodzin"
*Jennifer Fitzgerald, Veronica Kallos-Lilly "Porozmawiajmy o emocjach. Zeszyt ćwiczeń dla par"
*Aaron T. Beck "Miłość nie wystarczy: jak rozwiązywać nieporozumienia i konflikty małżeńskie"
*Arnold Lazarus "Mity na temat małżeństwa"
*Stan Tatkin "Oprogramowanie służące miłości"
*Janet Woititz "Lęk ptrzed bliskością"
*Gary Chapman "Pięć języków miłości"
*John Gray "Mężczyźni są z Marsa, a kobiety z Wenus"
*Pia Mellody "Toksyczna miłość i jak się z niej wyzwolić"

Pozdrawiam i łączę wyrazy szacunku,
OBiałek

Dzień Dobry,
najlepszą pomocą Pani partnerowi, a przez to i sobie, będzie jeżeli nakłoni go Pani pilnie do podjęcia psychoterapii. Po pierwsze sugeruje konsultację psychiatryczna (zapewne partner otrzyma środki przeciwlękowe), to powinno obniżyć poziom lęku, tak aby parter mógł intensywnie realizować z psychoterapeutą przygotowany dla niego program terapeutyczny. Dużo wytrwałości życzę i trzymam kciuki.

Witaj. Dziękuję za podzielenie się swoimi myślami i uczuciami dotyczącymi związku z partnerem. Rozumiem, że jest to dla Ciebie trudny okres, w którym mierzysz się zarówno z własnymi problemami, jak i z wyzwaniami, jakie niesie relacja z partnerem. Twoje uczucia są ważne i zrozumiałe w tej sytuacji.
Pierwszym krokiem jest docenienie, że wasz związek odzwierciedla różnice, które się między wami pojawiają. To naturalne, że ludzie różnią się oczekiwaniami, wartościami i pochodzeniem, a to może prowadzić do pewnych trudności. Jednak, jak wspomniałaś, pomimo tych różnic, uważasz, że oboje jesteście szczęśliwi. To istotne spostrzeżenie.
Twoje zrozumienie i wsparcie dla partnera w obliczu jego aktualnych wyzwań emocjonalnych jest cenne. Wydaje się, że jesteś zaangażowana w pomaganie mu, ale rozumiesz też, że on czasami potrzebuje swojego przestrzeń. To ważne, aby zachować równowagę między wsparciem a daniem mu miejsca na radzenie sobie z własnymi uczuciami.
Warto byłoby zachęcić go do rozmowy o swoich uczuciach i myślach, jeśli poczuje się na tyle komfortowo. Czasami otwarta rozmowa może pomóc zrozumieć, skąd biorą się jego lęki i obawy. Jeśli widzisz, że jego wyzwania emocjonalne wpływają na waszą relację, możesz podkreślić, że jesteś tu, aby go wspierać i razem pracować nad pokonywaniem tych przeszkód.
Twoje oczekiwania wobec życia są ważne, podobnie jak jego punkt widzenia. Warto otwarcie porozmawiać o tym, co dla was jest istotne i jak widzicie przyszłość. Rozmowa ta może pomóc w zrozumieniu, czy istnieje wspólna droga do kontynuowania związku.
Na końcu napisałaś, że ostatnio też zmagasz się z problemami, czujesz się załamana. To dobrze, że potrafisz rozpoznać swoją aktualną sytuację, może to dobry czas na rozważenie wsparcia w postaci terapii.
Wszystkiego dobrego.