Dyskopatia L3/L4/L4/L5/S1; ekstruzja j.m. L4/L5 z konfliktem korzeniowym obustronnym - czy to już powód do operacji?

Obraz kliniczny i badanie Mr odpowiada objawowej dyskopatii na poziomie L4/L5 , mogącej wymagać leczenia operacyjnego w wypadku braku skuteczności leczenia zachowawczego.
Pozdrawiam Staszkiewicz

Oczywiście jedynie na podstawie opisu trudno podjąć jednoznaczną decyzję, ale w takich przypadkach zwykle operacja jest najlepszym wyjściem.

Dzień dobry. Leczenie operacyjne jest prawdopodobne, może ono przynieść poprawę w zakresie opisywanych dolegliwości. Czy jest operacja potrzebna i jaka metoda leczenia jest wskazana poinformuje Panią lekarz po badaniu neurologicznym oraz obejrzeniu rezonansu

Szanowna Pani,
Przepraszam, że moja odpowiedź nie jest natychmiastowa, ale byłem na urlopie.
Na początku muszę zastrzec, że opinia korespondencyjna bez obejrzenia wyników badań obrazowych ani możliwości zbadania pacjenta może nie być wolna od błędu i nie jest pełną poradą lekarską. Proszę moją odpowiedź traktować jedynie jako orientacyjną informację. Zapraszam na osobistą konsultację.
Krzysztof Zapałowicz

ODPOWIEDŹ
Z opisanych zmian najpoważniejsza jest: przepuklina L4/L5


Typowe leczenie:
1. w pierwszym etapie środki przeciwbólowe i przeciwzapalne;
2. fizjoterapia: zabiegi na okolicę lędźwiową – na zlecenie specjalisty rehabilitacji;
3. ćwiczenia mięśni brzucha i grzbietu – najlepiej rozpocząć pod nadzorem kinezyterapeuty;
4. u osób z nadwagą - obniżenie wagi (dieta);
5. może być pomocne noszenie gorsetu - nie u wszystkich skutkuje;
6. iniekcje sterydów do zwężonych otworów międzykręgowych (tzw. blokady);
7. leczenie operacyjne - jeżeli powyższe metody nie dają zadowalającego efektu.

PODEJRZEWAM, że na obecnym etapie powinna Pani myśleć o operacji. Jednakże precyzyjna diagoza wymaga osobistego badania lekarskiego i oceny badań obrazowych.
Zapraszam. Załączam informację o operacji.
Z pozdrowieniami,
K. Zapałowicz
-----------------
INFORMACJA DLA PACJENTA

PEŁNA NAZWA OPERACJI: Usunięcie przepukliny krążka międzykręgowego w odcinku lędźwiowym techniką mikrochirurgiczną.
OPIS CHOROBY
Przyczyna Przepuklina krążka międzykręgowego powstaje wtedy, gdy jądro miażdżyste przemieszcza się w kierunku tylnym lub tylno-bocznym i wywołuje ucisk na korzeń nerwowy lub worek oponowy. Ucisk ten powoduje zaburzenie funkcji włókien nerwowych i powstanie charakterystycznych objawów, jakimi są: ból, zaburzenia czucia i osłabienie mięśni (niedowład).
Objawy Najczęstszy objaw to ból promieniujący z okolicy lędźwiowej wzdłuż kończyny dolnej –zależnie od miejsca promieniowania określany jako rwa kulszowa lub rwa udowa. Zamiast bólu lub wraz z nim mogą wstępować zaburzenia czucia w obrębie kończyny dolnej (odczuwane jako: drętwienia, mrowienia, osłabienie lub zniesienie czucia na pewnym obszarze skóry). W przypadku istotnego zaburzenia przewodzenia w uciśniętym korzeniu nerwowym może dojść do niedowładu określonych mięśni kończyny dolnej, co objawia się najczęściej jako opadanie stopy, niemożność stawania na pięcie lub niemożność stawania na palcach stopy. Opisane wyżej bóle, zaburzenia czucia i niedowłady może występować w obrębie obu kończyn dolnych. Znaczy ucisk na większą ilość korzeni nerwowych może powodować osłabienie zwieraczy cewki moczowej i pęcherza, powodujące nietrzymanie moczu.
METODY LECZENIA:
1. Początkowo w leczeniu zespołu bólowego stosuje się środki przeciwzapalne i przeciwbólowe, ograniczenie wysiłków fizycznych, zabiegi rehabilitacyjne i fizjoterapeutyczne (rehabilitacja ambulatoryjna, w warunkach oddziału rehabilitacji lub w sanatorium).
2. Iniekcje środków przeciwbólowych i przeciwzapalnych w pobliże otworów międzykręgowych – tak zwane blokady.
3. Leczenie operacyjne polega na usunięciu przyczyny choroby, to znaczy ucisku na korzeń nerwowy i powinno być stosowane:
A. w trybie pilnym w przypadkach wystąpienia niedowładu kończyny (kończyn) lub nietrzymania moczu
B. jako leczenie zaplanowane – po kilku tygodniach nieskutecznego leczenia przeciwbólowego, przeciwzapalnego i rehabilitacyjno-fizjoterapeutycznego (wymienionego w punktach 1 i 2). Inaczej mówiąc – jeżeli ból i/lub zaburzenia czucia utrzymują się i są odczuwane przez pacjenta jako istotne pogorszenie jakości jego życia.

ALTERNATYWNE METODY OPERACYJNE
Proponowana operacja jest wykonywana techniką mikrochirurgiczną, opisaną poniżej. Inne metody to: usunięcie przepukliny krążka międzykręgowego przy pomocy endoskopu, lasera, zmniejszenie objętości przepukliny prądem elektrycznym o odpowiednich parametrach.




PRZEBIEG PROPONOANEJ OPERACJI O NAZWIE: Usunięcie przepukliny krążka międzykręgowego w odcinku lędźwiowym techniką mikrochirurgiczną.
Operacja mikrochirurgiczna wymaga znieczulenia ogólnego. Polega na wykonaniu w okolicy lędźwiowej nacięcia skóry o długości 3-4 cm. Dalszy etap to odwarstwienie po jednej stronie mięśni od kręgosłupa i dostanie się do kanału kręgowego pomiędzy łukami kręgów. Następnie z kanału kręgowego usunięty zostaje materiał jądra miażdżystego, tworzący przepuklinę uciskającą na korzeń nerwowy. Po zlikwidowaniu tego ucisku usuwa się resztę jądra miażdżystego z przestrzeni międzykręgowej. Ranę zamyka się szwami, które zostają usunięte zazwyczaj w 7 dobie po operacji.

PRZEBIEG POOPERACYJNY
Pacjent może wstawać po upływie kilku godzin od operacji – wymaga to indywidualnej zgody chirurga. Następnego dnia po zmianie opatrunku może opuścić szpital. Przez okres kilku dni gojenia rany należy unikać aktywności ruchowej, powodującej ból okolicy operowanej. Usunięcie szwów z rany następuje najczęściej w siódmej dobie po operacji. W okresie gojenia rany zlecane jest przyjmowanie antybiotyku w celu zapobiegania ewentualnej infekcji. Przez 6-8 tygodni od operacji należy unikać wysiłków fizycznych, zwłaszcza dźwigania ciężarów, biegania, czynności związanych ze znacznym zginaniem i wyprostem tułowia (skłony do przodu i do tyłu) oraz unikać ruchów skrętnych tułowia (na przykład tańca). Okres niezdolności do pracy dobierany jest indywidualnie, zależnie od rodzaju pracy i postępów rekonwalescencji. Uzupełniająco stosuje się leczenie rehabilitacyjne.
MOŻLIWE POWIKŁANIA
1. W trakcie operacji może dojść, na skutek trudności technicznych lub indywidualnych odmienności anatomicznych, do niezamierzonego uszkodzenia korzenia nerwowego. Uszkodzenie takie może spowodować niedowład lub zaburzenia czucia kończyny dolnej po stronie operowanej. Objawy te mogą pozostać na stałe.
2. Worek oponowy może być połączony zrostami z przepukliną krążka międzykręgowego lub osłabiony (cienki) wskutek ucisku przez przepuklinę. W takiej sytuacji w trakcie operacji może dojść do niezamierzonego uszkodzenia worka oponowego i wycieku płynu mózgowo-rdzeniowego do rany. Leczenie takiego powikłania polega na 3-4 dniach leżenia w celu uzyskania zrostu worka oponowego. W razie braku zrostu konieczna jest kolejna operacja w celu zamknięcia niezrośniętego worka oponowego.
3. W trakcie operacji chirurg zmuszony jest do delikatnego przesuwania uciśniętego korzenia nerwowego – może to spowodować w okresie pooperacyjnym uczucie bólu, drętwienia i mrowienia oraz osłabienie czucia w kończynie dolnej po stronie operowanej.
4. W okresie pooperacyjnym należy liczyć się z bólami w okolicy operowanej które mogą trwać kilka lub kilkanaście dni. W tym okresie konieczne może być przyjmowanie środków przeciwbólowych. Może wystąpić opóźnione gojenie rany lub infekcja rany.
5. Zdarza się niezamierzone niecałkowite usunięcie przez chirurga przepukliny na skutek trudności technicznych, może to wymagać powtórnej operacji.
6. Zdarza się nawrotowa przepuklina krążka międzykręgowego, która rozwija się w operowanym krążku międzykręgowym po stronie operowanej lub po stronie przeciwnej – powoduje to nawrót dolegliwości bólowych i konieczność powtórnej operacji na tym samym poziomie.
7. W okresie kilku tygodni lub miesięcy po operacji, w kanale kręgowym może powstać blizna, powodująca dolegliwości bólowe, może to wymagać powtórnej operacji.
8. W okresie pooperacyjnym mogą utrzymywać się bóle odcinka lędźwiowego lub bóle odczuwane przed operacją, które będą wymagały uzupełniającego leczenia rehabilitacyjnego.
9. Należy liczyć się z innymi, rzadziej występującymi powikłaniami.

UWAGA: trudności operacyjne i powikłania częściej występują u pacjentów z pewnymi chorobami (cukrzyca, nadciśnienie, choroby tarczycy, niewydolność naczyń wieńcowych) i nadwagą. Częściej występują u palaczy tytoniu.

Po analizie obrazów a nie opisu możliwe jest leczenie operacyjne neurochirurgiczne