Dzień dobry, Chciałabym zapytać co mam że sobą zrobić. Od pół roku mam myśli samobójcze o różnym nas

Dzień dobry. W tej sytuacji zdecydowanie należy niezwłocznie rozważyć z lekarzem prowadzącym skierowanie na pobyt stacjonarny na oddziale psychiatrycznym lub zgłosić się samodzielnie, informując o utrzymujących się myślach samobójczych.

Dzięki temu lekarze będą w stanie pod obserwacją dobrać skuteczne leki, z uwzględnieniem wszystkich chorób współtowarzyszących, z którymi się Pani boryka.

Po zakończonym pobycie zdecydowanie pomocne będzie wsparcie psychologiczne lub psychoterapeutyczne wraz z kontynuowaniem leczenia u lekarza psychiatry zgodnie z zaleceniami.

Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry, w sytuacji, którą Pani nakreśliła rozsądny kierunek jest jeden - pomoc lekarza psychiatry i to bardziej w oddziale szpitalnym niż warunkach ambulatoryjnych. W kolejnych krokach warto wesprzeć się rozmową z psychologiem, a potem i prawnikiem (istnieją punkty darmowych porad prawnych), by małymi krokami rozwiązywać kolejno swoje trudności. Pomóc w tym mogą Pani także organizacje pozarządowe (stowarzyszenia, fundacje), które często prowadzą projekty wspierające w aktywizacji zawodowej i społecznej. Warto szukać rozwiązań, by wyjść z aktualnej sytuacji. Rozumiem, że łatwo się mówi trudniej czyni, ale wyznaczając ścieżkę wiadomo dokąd się podąża.

Dzień dobry. Z uwagą i współczuciem przeczytałam Pani wpis. Z Pani słów wybrzmiewa cierpienie i bezsilność. Rozumiem, że doświadczyła (i nadal doświadcza) Pani trudnych, a nawet traumatycznych przeżyć, które mają wpływ na Pani bieżące samopoczucie i funkcjonowanie w życiu codziennym. W pierwszej kolejności ze względu na utrzymujące się myśli samobójcze ważne jest, by skontaktowała się Pani z lekarzem prowadzącym - warto omówić z nim również poczucie, że zapisane leki nie działają tak skutecznie, jak można by oczekiwać. Proszę pamiętać, że w każdej chwili może Pani samodzielnie zgłosić się na izbę przyjęć szpitala psychiatrycznego - nie wymaga to skierowania od lekarza. Możliwe, że w Pani sytuacji konieczna będzie hospitalizacja, która potencjalnie pozwoli ustabilizować nastrój. W późniejszym czasie zachęcam do rozważenia pracy z psychologiem lub psychoterapeutą - istnieją takie możliwości również w ramach NFZ. Połączenie farmakoterapii z działaniami terapeutycznymi ma szansę przynieść poprawę Pani samopoczucia. Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w poszukiwaniu pomocy.

Dzień dobry, polecam rozważenie wraz z lekarzem Panią prowadzącym skierowanie do szpitala na leczenie w warunkach oddziału stacjonarnego. Nasilone objawy o których Pani pisze łatwiej uspokoić w warunkach szpitalnych, gdzie można szybciej zareagować i zmienić farmakoterapię - w razie potrzeby. Po zakończonym pobycie w szpitalu ważne jest, by była Pani pod opieką nie tylko lekarza psychiatry ale także psychologa, który może pracować wsparciowo lub psychoterapeuty. Pozdrawiam serdecznie

Droga Pani,

Bardzo mi przykro słyszeć, że przeżywa Pani tak trudny czas. Przede wszystkim, proszę natychmiast skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub psychiatrą, aby omówić swoje obecne samopoczucie i myśli samobójcze. To niezwykle ważne, aby specjaliści wiedzieli o Pani stanie i mogli dostosować leczenie lub zaproponować dodatkowe wsparcie. W sytuacji kryzysowej, proszę nie wahać się zadzwonić na telefon zaufania lub do najbliższego szpitala psychiatrycznego.

Proszę rozważyć również terapię, szczególnie terapię poznawczo-behawioralną (CBT), która może pomóc w radzeniu sobie z lękami, depresją i traumą. W niektórych przypadkach terapia EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) jest skuteczna w leczeniu traumy. Terapia może pomóc Pani w przepracowaniu trudnych doświadczeń i w nauce technik radzenia sobie z lękami.

Dodatkowo, proszę poszukać wsparcia społecznego. Rozmowa z kimś bliskim, kto może Panią wysłuchać i wesprzeć, może przynieść ulgę. Często bliskie osoby nie są świadome, jak bardzo cierpimy, a otwarte rozmowy mogą być pierwszym krokiem do uzyskania wsparcia.

Proszę pamiętać, że nie jest Pani winna tego, co się Pani przytrafiło. Gwałt nigdy nie jest winą ofiary, niezależnie od okoliczności. Trauma po takim wydarzeniu może być ogromna i wymaga profesjonalnej pomocy terapeutycznej, by móc zacząć się goić.

Ważne jest również zadbanie o swoje zdrowie fizyczne w miarę możliwości. Nawet drobne zmiany, takie jak regularne posiłki, delikatne ćwiczenia czy spacery na świeżym powietrzu, mogą stopniowo poprawiać samopoczucie.

Jeśli sytuacja finansowa jest bardzo trudna, proszę rozważyć skorzystanie z pomocy instytucji charytatywnych czy organizacji oferujących wsparcie finansowe lub pomoc prawną.

Proszę pamiętać, że ma Pani prawo do pomocy i wsparcia. Pani życie jest ważne, a znalezienie odpowiedniej pomocy może przynieść ulgę i poprawić jakość życia. Proszę nie wahać się szukać wsparcia – nie musi Pani przechodzić przez to sama.

Z serdecznymi pozdrowieniami i życzeniami siły.