Dzień dobry Ile może trwać terapia traumy która wydarzyła się 16 lat temu pracuje już 9 mc i czuję

„Ile czasu zajmie terapia?” – to bardzo częste pytanie do psychoterapeuty.

Terapia poznawczo—behawioralna, piszę o niej, bo tę właśnie praktykuję, w porównaniu z innymi rodzajami terapii, określana jest jako TERAPIA KRÓTKOTERMINOWA, co w praktyce oznacza, że trwa ona od kilkunastu do kilkudziesięciu sesji. Przy założeniu, że spotykamy się raz w tygodniu, może potrwać od kilku miesięcy do około roku, ALE...
Odpowiedź jest o tyle trudna, że jest uwarunkowana wieloma czynnikami. Osobiście uważam, że rolę odgrywają tu dwa podstawowe (choć da się znaleźć więcej): POSTAWA klienta i PROBLEM, z którym przychodzi.

W terapii poznawczo-behawioralnej (choć oczywiście nie tylko) kładzie się duży nacisk na pracę własną klienta pomiędzy poszczególnymi sesjami. Często jest to praca żmudna, trudna i bolesna, mało „sexy”. Efekt zależy od tego czy Klient ją wykonuje i na ile rzetelne.Korelacja jednak istnieje, im bardziej jestem świadoma/świadomy mojej odpowiedzialności za proces poprawy mojego dobrostanu, tym trwa on krócej. I odwrotnie im bardziej oczekuję, że to ktoś (np. terapeuta) zrobi coś za mnie, tym bardziej się on wydłuża.

Druga kwestia to oczywiście problem jaki sprowadza klienta do gabinetu. Każda jednostka chorobowa ma sobie właściwy sposób postępowania, odpowiedni protokół, zaplanowany na stosowną ilość sesji, ALE… każdy z nas jest inny i niesie ze sobą różny bagaż doświadczeń, który w obrazie klinicznym daje niby tę samą przypadłość, to z racji uwarunkowań, wymaga indywidualnego podejścia no i oczywiście czasu… dodatkowo sukces podejmowanych działań jest zależny od wspomnianej postawy pacjenta.

Zatem na pytanie „ile czasu potrwa terapia?” nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Dla mnie, jako psychoterapeuty, największą ambicją w mojej pracy jest to aby Klient, jak najszybciej zaczął radzić sobie samodzielnie, bez mojej pomocy. I tak właśnie staram się pracować.

Dariusz Wołoszczyk

Temat traumy i długości jej leczenia nie jesteśmy w stanie określić. Zależy to od bardzo wielu czynników i w każdym przypadku będę one różne. Zatrzymało mnie Pana pytanie: "czy jest jakiś sposób na to aby móc bardziej otwarcie rozmawiać na tematy bardzo delikatne?". Rozumiem, że ma Pan z tym dużą trudność i jednocześnie zastanawiam się, jak czuje się Pan w gabinecie ze swoim terapeutą? Czy czuje Pan tam przestrzeń na tematy delikatne? Czy ma Pan zaufanie do swojego terapeuty? Może warto spróbować wnieść ten temat na swoją sesję? Pozdrawiam serdecznie. Karina Budzynowska