Dzień dobry jestem dzieckiem mamy alkoholiczki mam 39 lat i czuje się że coś się że mną dzieje nigdy

5 odpowiedzi
Dzień dobry jestem dzieckiem mamy alkoholiczki mam 39 lat i czuje się że coś się że mną dzieje nigdy nie szukałam nigdzie pomocy ale na dzień dzisiejszy czuje ze jest mi potrzebna coraz częściej mam myśli samobójcze czuje się już tak bardzo wyczerpana nie mam już sił wstawać z łóżka chodzić do pracy która kiedyś bardzo lublłam nawet na zwolnienie lekarskie boję się iść mam wrażenie cały czas że wszystkich zawiodę i zawiodłam nie lubię siebie za to wszystko nie wiem co mam robić
Szanowna Pani, z Pani wypowiedzi wnioskuję, że doświadcza Pani znaczących trudności i mocno obniżonego nastroju. Dorastanie w rodzinie, gdzie jest alkohol jest doświadczeniem bardzo trudnym i traumatyzującym, nie pozostaje bez wpływu na późniejsze doświadczenia życiowe.
To, co Pani opisuje może wskazywać na symptomy depresyjne (nie ma Pani siły wstać z łóżka i czuje się wyczerpana).
Może warto odważyć się jednak na zwolnienie lekarskie celem zregenerowania sił, a także rozważyć konsultację psychologiczną- być może dojdzie Pani do wniosku, że chciałaby podjąć długoterminową terapię, która przyniosłaby Pani ulgę w cierpieniu.
Trzymam za Panią kciuki i życzę zdrowia!

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,

Przykro mi słyszeć o trudnościach, z jakimi się Pani mierzy. Doświadczanie tak intensywnych uczuć wyczerpania i myśli samobójczych jest poważnym sygnałem, że potrzebna jest specjalistyczna pomoc. Proszę pamiętać, że nie jest Pani sama i istnieją sposoby, aby sobie pomóc.

Pierwszym i najważniejszym krokiem powinno być skontaktowanie się z lekarzem rodzinnym lub bezpośrednio z psychiatrą. Specjaliści ci mogą zaoferować profesjonalne wsparcie i ewentualnie skierować na odpowiednie leczenie, które może obejmować terapię psychologiczną oraz, w razie potrzeby, wsparcie farmakologiczne. Leczenie to pomoże Pani zrozumieć i przetworzyć trudne emocje oraz nauczyć się radzenia sobie w zdrowy sposób.

Ponadto, mogłoby być pomocne znalezienie grupy wsparcia dla osób dorosłych, które dorastały w rodzinach z problemem alkoholowym. Wiele osób znajduje ulgę i zrozumienie dzieląc swoje doświadczenia z innymi, którzy przeżyli podobne sytuacje.

Uzależnienie bliskiej osoby to ogromne obciążenie emocjonalne, a Pani reakcje są zrozumiałe w tych okolicznościach. Ważne jest, aby skupić się teraz na swoim zdrowiu i dobrostanie.

Jeśli myśli samobójcze stają się intensywne, proszę nie zwlekać z poszukiwaniem pomocy. W Polsce działa kilka linii wsparcia, na przykład:

- Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie „Niebieska Linia”
- Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży, który jest dostępny także dla dorosłych w kryzysie.

Proszę pamiętać, że zasługuje Pani na pomoc i wsparcie, a z odpowiednią pomocą jest możliwe odzyskanie równowagi i radości w życiu. Zachęcam do podjęcia działań w kierunku uzyskania pomocy.
Sytuacja, którą Pani opisała sugeruje, że może Pani się obecnie zmagać z objawami depresyjnymi lub innymi zaburzeniami. Czuje się Pani wyczerpana, bezsilna, ma Pani myśli samobójcze i traci Pani zainteresowanie rzeczami, które kiedyś sprawiały Pani radość. Brak wiary w siebie i wątpliwości co do własnej wartości sugerują problemy z niską samooceną. Istnieje także duży bagaż emocjonalny związany z doświadczeniami z alkoholizmem matki. W mojej opinii, skorzystanie z pomocy specjalisty byłoby wskazane. Pozdrawiam i życzę szybkiego powrotu do poczucia równowagi.
Sugeruję wizytę: Konsultacja psychologiczna (pierwsza wizyta) - 140 zł
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.
Doświadczenia, z którymi się Pani mierzy wskazują na znaczne obniżenie nastroju. Wspomina Pani o braku sił, myślach samobójczych, utracie radości z pracy, którą kiedyś Pani bardzo lubiła są to charakterystyczne objawy dla depresji (oczywiście jednoznaczną diagnozę może postawić specjalista). Nie wie Pani, również co w tej sytuacji może zrobić, myślę, że szukanie wsparcia/pomocy jest pierwszym krokiem który Pani podjęła, bardzo ważnym, a zapewne nie łatwym. Myślę, że kolejnym krokiem powinna być indywidualna konsultacja ze specjalista, który wskaże Pani dalszą drogę samopomocy.
Dzień dobry, dziękuję za podzielenie się swoimi doświadczeniami. Objawy o których Pani wspomina są charakterystyczne dla zaburzeń nastroju.
Sądzę, że warto skorzystać z konsultacji psychologicznej podczas, której wspólnie ze specjalistą będzie miała Pani okazję podjąć kolejne kroki w walce o siebie. Pierwszy, największy krok już Pani postawiła pytając o pomoc.
Życzę wszystkiego dobrego.

Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie

  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest za krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.


Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.