Dzień dobry, (jestem dziewczyną) mam prawie trzynaście lat i ważę ok. pięćdziesiąt kg, mam sto sześć
2
odpowiedzi
Dzień dobry, (jestem dziewczyną) mam prawie trzynaście lat i ważę ok. pięćdziesiąt kg, mam sto sześćdziesiąt jeden centymetrów, jestem aktywna fizycznie, nie jem fast foodów ani nie piję gazowanych napojów, bo ich nie lubię. Piję bardzo dużo wody i jem do trzech razy dziennie (np. orzechy, owsianki, owoce, mięso, mleko migdałowe, chleb zjem rzadko a jeśli chodzi o słodkości to zjem czasem jakieś ciasto czy ciastka).
Jestem pewna, że moja dieta nie jest dobra, ale nie lubię mieć pełnego brzucha i nie lubię też jak mam nawet troche wystający brzuszek po zjedzeniu (dawno nie miałam też miesiączki i od kilku lat podejrzewam, że mam cukrzyce, nie wiem dlaczego). A mówiąc o przeszłości to bardzo lubiłam jeść, szczególnie mięso a cukru nie jadałam.
Mówiąc też o mojej psychice to łatwo się ostatnio wściekam bez powodu oraz rozpłakuję, np. myśląc o czymś co może się wydarzyć za wiele lat, np. o śmierci bliskiej osoby, mojego pieska lub nawet bez powodu (możliwe, że to przez to, że jestem w okresie dojrzewania). I dodatkowo moja prawie cała rodzina są lekarzami a mama uczy się długo psychologii, ale się nieodważyłam im o tym powiedzieć.
Ps. piszę to z ciekawości i trochę z zamartwienia o moje zdrowie. Nawet nie wiem czy to pytanie jest do dietetyka czy psychologa.. i ostatnie pytanie to- jak mam to wszytko powiedzieć rodzicom?
Jestem pewna, że moja dieta nie jest dobra, ale nie lubię mieć pełnego brzucha i nie lubię też jak mam nawet troche wystający brzuszek po zjedzeniu (dawno nie miałam też miesiączki i od kilku lat podejrzewam, że mam cukrzyce, nie wiem dlaczego). A mówiąc o przeszłości to bardzo lubiłam jeść, szczególnie mięso a cukru nie jadałam.
Mówiąc też o mojej psychice to łatwo się ostatnio wściekam bez powodu oraz rozpłakuję, np. myśląc o czymś co może się wydarzyć za wiele lat, np. o śmierci bliskiej osoby, mojego pieska lub nawet bez powodu (możliwe, że to przez to, że jestem w okresie dojrzewania). I dodatkowo moja prawie cała rodzina są lekarzami a mama uczy się długo psychologii, ale się nieodważyłam im o tym powiedzieć.
Ps. piszę to z ciekawości i trochę z zamartwienia o moje zdrowie. Nawet nie wiem czy to pytanie jest do dietetyka czy psychologa.. i ostatnie pytanie to- jak mam to wszytko powiedzieć rodzicom?
Cześć, widzę, że jest Ci trudno i martwisz się o swoje zdrowie. Twój sposób żywienia jest zdrowy, jednak brak miesiączki może sugerować, że jesz za mało. Warto w tej sprawie udać się do lekarza ginekologa, brak miesiączki może prowadzić do późniejszych zaburzeń hormonalnych, które źle wpływają na zdrowie i samopoczucie. Może spróbuj powiedzieć rodzicom, że chciałabyś porozmawiać z dietetykiem odnośnie tego, jak powinnaś się odżywiać w tym wieku, bo masz z tym pewne trudności? Jeśli wstydzisz się powiedzieć o wizycie u ginekologa, możesz poprosić dietetyka, żeby też porozmawiał z Twoimi rodzicami i powiedział im co warto zbadać i na co zwrócić uwagę. Możesz także porozmawiać z jakąś bliską Ci osobą o Twoich obawach ;) Ściskam Cię!
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Dobrze, że sama dostrzegasz problem, to bardzo dużo- widać że chcesz sobie pomóc. :)
Aby utrzymać kondycje zarówno psychiczną ja i fizyczną to bardzo zależy nam na tym, aby miesiączkować. :)
Jeśli chodzi o uczucie pełnego brzucha po posiłkach – to zupełnie naturalne, że po jedzeniu brzuch może być nieco wypukły. Dla wielu osób to poczucie może być na początku trochę niekomfortowe, ale to normalna reakcja organizmu. Jeśli jednak czujesz dyskomfort lub masz inne dolegliwości trawienne, warto o tym porozmawiać z dietetykiem lub lekarzem, aby znaleźć najlepsze rozwiązanie.
Co do Twoich wahań nastroju – dojrzewanie może być emocjonalnie trudnym czasem, kiedy hormony wpływają na nastrój i nasze emocje. Łatwe wpadanie w złość, smutek czy lęk o przyszłość to zupełnie naturalne reakcje w tym okresie. Możesz porozmawiać z mamą lub zaufanym dorosłym o swoich uczuciach. Czasami, gdy mamy możliwość wygadać się komuś bliskiemu, poczujemy się lepiej, a w przyszłości będzie łatwiej poradzić sobie z różnymi trudnymi emocjami.
Jeśli chodzi o rozmowę z rodzicami – możesz zacząć od powiedzenia im, że troszczysz się o swoje zdrowie i że chciałabyś omówić to, jak się czujesz. Możesz np. powiedzieć, że chcesz upewnić się, że dobrze się odżywiasz i że dojrzewanie bywa dla Ciebie momentami przytłaczające. Czasem wystarczy taki spokojny początek, by rodzice zrozumieli, że warto porozmawiać o Twoich potrzebach i obawach.
Pamiętaj, że to, co czujesz, jest normalne i przejściowe, a zarówno dietetyk, jak i psycholog mogą pomóc Ci czuć się lepiej i zdrowiej. Jesteś na dobrej drodze do zrozumienia siebie, a wsparcie rodziców i specjalistów na pewno będzie dla Ciebie pomocne. :)
Dobrze, że sama dostrzegasz problem, to bardzo dużo- widać że chcesz sobie pomóc. :)
Aby utrzymać kondycje zarówno psychiczną ja i fizyczną to bardzo zależy nam na tym, aby miesiączkować. :)
Jeśli chodzi o uczucie pełnego brzucha po posiłkach – to zupełnie naturalne, że po jedzeniu brzuch może być nieco wypukły. Dla wielu osób to poczucie może być na początku trochę niekomfortowe, ale to normalna reakcja organizmu. Jeśli jednak czujesz dyskomfort lub masz inne dolegliwości trawienne, warto o tym porozmawiać z dietetykiem lub lekarzem, aby znaleźć najlepsze rozwiązanie.
Co do Twoich wahań nastroju – dojrzewanie może być emocjonalnie trudnym czasem, kiedy hormony wpływają na nastrój i nasze emocje. Łatwe wpadanie w złość, smutek czy lęk o przyszłość to zupełnie naturalne reakcje w tym okresie. Możesz porozmawiać z mamą lub zaufanym dorosłym o swoich uczuciach. Czasami, gdy mamy możliwość wygadać się komuś bliskiemu, poczujemy się lepiej, a w przyszłości będzie łatwiej poradzić sobie z różnymi trudnymi emocjami.
Jeśli chodzi o rozmowę z rodzicami – możesz zacząć od powiedzenia im, że troszczysz się o swoje zdrowie i że chciałabyś omówić to, jak się czujesz. Możesz np. powiedzieć, że chcesz upewnić się, że dobrze się odżywiasz i że dojrzewanie bywa dla Ciebie momentami przytłaczające. Czasem wystarczy taki spokojny początek, by rodzice zrozumieli, że warto porozmawiać o Twoich potrzebach i obawach.
Pamiętaj, że to, co czujesz, jest normalne i przejściowe, a zarówno dietetyk, jak i psycholog mogą pomóc Ci czuć się lepiej i zdrowiej. Jesteś na dobrej drodze do zrozumienia siebie, a wsparcie rodziców i specjalistów na pewno będzie dla Ciebie pomocne. :)
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.