Dzień dobry, Jestem w związku od prawie 3 lat. Uważam mojego faceta, za dobrego człowieka. Mój p

To naturalne, że w związku partnerzy nie we wszystkich kwestiach się zgadzają. W takich sytuacjach bardzo ważna jest szczera i otwarta komunikacja, ale także umiejętność stawiania granic. Pani wpis nie zawiera pewnie wszystkich informacji, dlatego nie chciałabym wysuwać pochopnych wniosków. Ważne jednak, aby dbała Pani o swoje zdrowie (zarówno fizyczne i psychiczne). W tym przypadku zgadzanie się z partnerem w każdej kwestii może zwiększyć Pani odczucie przytłoczenia, co nie byłoby korzystne ani dla Pani, ani dla Państwa relacji. Warto poruszyć tę kwestię na spotkaniu z Pani terapeutką, omówić emocję, które towarzyszą Pani oraz obawy związane z tą sytuacją. Jeśli takie sytuacje zdarzają się często i byłaby Pani gotowa na podjęcie takiego kroku, może warto porozmawiać z partnerem o możliwości rozpoczęcia terapii dla par? W ten sposób mogliby Państwo wspólnie pracować nad zmianą.

Pozdrawiam, Ola Cichecka

Dobra relacja partnerska wymaga poszanowania siebie na wzajem, w tym adekwatnych oczekiwań od siebie na miarę naszej kondycji psychicznej i fizycznej. Ich nieadekwatność może prowadzić do "przytłoczenia".

Z jednej strony mamy ambitny cel partnera "samodzielnego wyremontowania" jego mieszkania ... a z drugiej strony nieadekwatność oczekiwań dotyczących partycypowania Pani w tym remoncie, w którym nie chce Pani uczestniczyć. Nachalność świadczy o słabym zainteresowaniu tym, co Pani w tej sytuacji jasno komunikuje (to jest element asertywności).

"Argumentacja" partnera pachnie subtelnym szantażem emocjonalnym.

"(..) będzie miał dla mnie mniej czasu" znaczy tyle, że będzie mniej obecny w relacji z Panią - jeżeli nie będzie Pani słuchać i spełniać jego oczekiwań.

Obecność, czułość i gotowość do pomagania sobie (służenia) to trzy elementarne płaszczyzny udanego związku, który podejrzewamy o miłość.

Nie respektowanie Pani potrzeb i ograniczeń jest też wyrazem braku czułości w relacji. Wymuszenie czegokolwiek jest postawą mało empatyczną i mało dojrzałą ...

Tak, w związku powinniśmy sobie pomagać (służyć) ale roztropnie i adekwatnie do okoliczności i naszych możliwości. Jeżeli jedna ze stron czuje się "wykorzystywana" to świadczy to o braku symetryczności w pomaganiu sobie i braku poszanowania jednej ze stron.

Nie jestem przekonany o tym, że ma Pani problem z asertywnością, jeżeli jasno Pani komunikuje to, co w tej sytuacji Pani czuje. To raczej problem z percepcją wypowiadanego prze Panią słowa "nie" ...

Bliższy w tej sytuacji jest mi drugi wniosek, że to manipulacja.

Reasumując - wątpliwości dotyczące przyszłości związku oparte na tym, jak się obecnie Pani w nim czuje są bardzo ważnym wewnętrznym głosem mądrości i roztropności, którego proszę nie zakrzykiwać tylko uważnie słuchać.

Decyzję o spędzeniu reszty życia z drugim człowiekiem należy podejmować z ogromną odpowiedzialnością.

Obserwowanie siebie, jak mi jest w tej relacji są najważniejszym źródłem wiedzy, które ostatecznie mają się przyczynić do podjęcia mądrej decyzji co do przyszłości.

Jeżeli coś szwankuję, to warto się zatrzymać. Nazwać i wypowiedzieć to, co nie jest ok. Zasugerować zmiany, które wdrażamy sami albo z pomocą specjalisty - aby było nam obojgu w tym związku dobrze.

Idealizowanie "uważam mojego faceta, za dobrego człowieka" jest skuteczne na krótką chwilę ... i może czasem skończyć się drastycznie jak w moim krótkim artykule "Z okazji Dnia Kobiet … małe story." na stronie atencja.online

Pozdrawiam!
Bogusław Kwitkowski (22 lata małżeństwa)

Witam Panią. Bardzo dziękuję za tak szczegółowy opis sytuacji związkowej (zarysowuje Pani kontekst czasowy, powtarzalność pewnych zachowań i mówi Pani o swoich emocjach, co jest bardzo pomocne). To ważne, że ma Pani wrażliwość na swoje granice - nie wypiera Pani myśli, które pojawiają się w sytuacjach, kiedy Pani chłopak nakłania Panią do pomocy mu w remoncie Waszego mieszkania. Zwiększona wrażliwość na sytuacje, w których czuje Pani złość i frustrację z bycia niesłuchaną ułatwi szansę na zachowanie się tak, jak Pani tego potrzebuje - nie działając "automatycznie", bądź wchodząc w schemat "nie chcę, żeby partnerowi było przykro". Proszę się zastanowić, które z twierdzeń wygłaszanych przez partnera są bliskie Pani sposobowi patrzenia na związek. "W związku trzeba sobie pomagać i powinniśmy móc na siebie liczyć" - pytanie czy każda sytuacja nas do tego zobligowuje? Co w momencie, kiedy potrzebujemy zająć się ważnymi dla nas kwestiami (wspomina Pani o pisaniu pracy magisterskiej)? Czy będzie Pani w stanie skoncentrować się na budowaniu mieszkania w momencie, kiedy potrzebuje Pani domknąć inne, priorytetowe dla Pani rozwoju rzeczy? Serdecznie zapraszam na konsultacje, podczas których przećwiczymy, jak może Pani w zdrowy i nie raniący drugą osobę sposób informować o Pani potrzebach. Komunikacja w zgodzie ze sobą jest możliwa do wypracowania - zapraszam i pozdrawiam serdecznie!

Z Pani opisu wynika faktycznie duży ciężar który na Pani spoczywa żeby sprostać wymaganiom partnera. Pojawia się temat stawiania granic w związku i asertywności. Związek to partnerstwo, wsparcie ale nie za wszelką cenę i ponad Pani siły. Warto w tym momencie skupić się na potrzebach Pani jak i Pani partnera i spróbować znaleźć kompromis. Widać w w wypowiedzi ze czuje Pani frustracje, smutek, żal że Pani zdanie nie jest brane pod uwagę i myślę że warto to wyraźnie zakomunikować jeżeli planują Państwo wspólną przyszłość. Pozdrawiam serdecznie

Twoja sytuacja brzmi jak wyzwanie, i dobrze, że podjęłaś kroki w kierunku zrozumienia własnych uczuć i szukania wsparcia terapeutycznego. Oto kilka dodatkowych sugestii, które mogą Ci pomóc:

1. **Jasna komunikacja:** Ważne jest, abyś wyraziła swoje uczucia i ograniczenia jasno i zdecydowanie. Poinformuj partnera, że czujesz się przytłoczona i potrzebujesz przestrzeni dla siebie.

2. **Ustalenie granic:** Określ swoje granice i upewnij się, że partner rozumie, jakie są Twoje potrzeby i oczekiwania w związku. To ważne dla zachowania równowagi.

3. **Wspólne planowanie:** Zamiast postrzegać sytuację jako walkę, spróbujcie wspólnie planować przyszłość. Wspólna rozmowa na temat waszych celów, planów i oczekiwań może pomóc zrozumieć siebie nawzajem.

4. **Negocjacja:** Starajcie się osiągnąć kompromis. Wspólna praca nad rozwiązaniem problemu może przynieść korzyści obu stronom i wzmacniać związek.

5. **Indywidualna przestrzeń:** Upewnij się, że masz czas dla siebie, aby zająć się swoimi sprawami, hobby czy relaksować się. Indywidualna przestrzeń jest istotna dla każdego związku.

6. **Wspólne cele:** Jeżeli planujecie wspólną przyszłość, ważne jest, abyście oboje mieli okazję do wyrażenia swoich oczekiwań i planów. Wspólne cele są znacznie łatwiejsze do osiągnięcia, gdy są uzgodnione przez obie strony.

7. **Znalezienie równowagi:** Starajcie się znaleźć równowagę między wsparciem dla partnera a zachowaniem własnej tożsamości i indywidualności.

Jeśli mimo podjętych wysiłków sytuacja się nie poprawi, może być konieczne zastanowienie się nad dalszym biegiem związku i czy spełnia on wasze potrzeby i oczekiwania. Ważne jest, abyś czuła się szanowana i spełniona w swoim związku.

Rozumiem, że jesteś w trudnej sytuacji, a obciążenia w związku sprawiają, że czujesz się przytłoczona. Ważne jest, aby znaleźć równowagę między potrzebami obu stron. Otwarta rozmowa z partnerem, wyznaczenie granic i ewentualne skorzystanie z terapii parowej mogą pomóc w zrozumieniu się nawzajem i znalezieniu rozwiązań, które będą satysfakcjonujące dla obojga. Jeśli jednak czujesz, że Twoje uczucia są ignorowane, warto zastanowić się, czy relacja spełnia Twoje potrzeby i czy jesteś gotowa na kompromisy. Pamiętaj, że ważne jest również dbanie o własne zdrowie psychiczne.