Dzień dobry, jesteśmy z żoną blisko czterdzieści lat po ślubie i nagle coś we mnie pękło i czuję wie

Dzień dobry, jesteśmy z żoną blisko czterdzieści lat po ślubie i nagle coś we mnie pękło i czuję wielki ból w sercu. Bardzo ją kochałem, do tego stopnia że na początku naszego małżeństwa przyłapałem ją na zdradzie gdy była w ciąży z jej byłym partnerem. Czas upływał, wydawało mi się że jest wszystko ok, że kochamy się ale do czasu, Zaglądając (przypadkowo?) do jej torebki zauważyłem schowany żel intymny i tabletki antykoncepcyjne które nosiła do pracy. Na moje pytanie dla czego nosi do pracy, to odpowiedziała wymijająco. Kręciła jak tylko mogła. Ja miałem przeczucie cały czas że jest coś nie tak, aż nagle gdzieś po dwudziestu latach małżeństwa, ze spokojem stwierdziła, abym znalazł sobie kochankę ale tak aby ona o tym nie wiedziała. Twierdziła że mam za duże potrzeby zbliżania się do siebie. Szok. Trochę awantur na ten temat było, straszyła że mnie opuści, kłamała że to nie tak itp.. Jeszcze trochę takich sytuacji było np. ciche rozmowy telefoniczne. Ona pewna, widząc że świata poza nią nie widzę, czuję i wiem że mnie wykorzystywała, i ? No właśnie, pękło we mnie wszystko, uczucia nagle osłabły, zacząłem łączyć wszystkie fakty do kupy i straciłem do żony ostatnie zaufanie i jest dosłownie równy zeru. Teraz praktycznie nie rozmawiamy wręcz mijamy się. Ona mówi oby zrobić kreskę i odciąć się od tego, teraz gdy przeszła na emeryturę i zdrowie jej nie dopisuje. A ja w tym momencie faktycznie mogę potwierdzić słowa mojej śp. Babci że "miłość to głupie uczucie". Czy to prawda? Ja, oczekuję że mnie gdzieś piorun trafi pod drzewem i się nie będę męczyć z myślami.
Jak tu te ostatnie lata spędzić razem ze sobą???