Dzień dobry. Mam 16 lat i chciałabym się zapytać: czy to tyko hormony i za dwa lata mi przejdzie? J
3
odpowiedzi
Dzień dobry. Mam 16 lat i chciałabym się zapytać: czy to tyko hormony i za dwa lata mi przejdzie?
Jakieś pół roku temu zaczęłam dostrzegać u siebie dziwne zachowania. Na przykład, gdy wychodziłam na spotkania towarzyskie, nie chciałam jeść w towarzystwie innych osób. Bałam się, że się ubrudzę i inni zaczną się śmiać. Potem, gdy wchodziłam do sklepu i ktokolwiek się na mnie spojrzał, albo chociaż przeszedł obok mnie, moje ręce zaczęły się pocić i drżeć, a ja sama stresowałam się do tego stopnia, że musiałam potem uspokajać oddech przez pięć minut. Dzisiaj musiałam zadzwonić do banku, ale zamiast zrobić to szybko, to przez godzinę siedziałam nad telefonem i rozkładana się na samą myśl o możliwej kompromitacji. Nie potrafię również utrzymać kontaktu wzrokowego. Nie chcę zwracać się na razie do poradni psychologicznej, bo jestem jeszcze dzieciakiem i:
a) boję się, że psycholog nie weźmie mojej sprawy na poważnie
b) moi rodzice nie wezmą mojej sprawy na poważnie (nie mam z nimi dobrych kontaktów)
c) paradoksalnie jestem dość popularna w klasie i nie boję się rozmawiać z rówieśnikami (co innego nauczyciele- aspekt rozmowy z nimi mnie przeraża)
Ponawiam więc pytanie: czy to minie wraz z wiekiem? Bo na razie tylko się nasila.
Jakieś pół roku temu zaczęłam dostrzegać u siebie dziwne zachowania. Na przykład, gdy wychodziłam na spotkania towarzyskie, nie chciałam jeść w towarzystwie innych osób. Bałam się, że się ubrudzę i inni zaczną się śmiać. Potem, gdy wchodziłam do sklepu i ktokolwiek się na mnie spojrzał, albo chociaż przeszedł obok mnie, moje ręce zaczęły się pocić i drżeć, a ja sama stresowałam się do tego stopnia, że musiałam potem uspokajać oddech przez pięć minut. Dzisiaj musiałam zadzwonić do banku, ale zamiast zrobić to szybko, to przez godzinę siedziałam nad telefonem i rozkładana się na samą myśl o możliwej kompromitacji. Nie potrafię również utrzymać kontaktu wzrokowego. Nie chcę zwracać się na razie do poradni psychologicznej, bo jestem jeszcze dzieciakiem i:
a) boję się, że psycholog nie weźmie mojej sprawy na poważnie
b) moi rodzice nie wezmą mojej sprawy na poważnie (nie mam z nimi dobrych kontaktów)
c) paradoksalnie jestem dość popularna w klasie i nie boję się rozmawiać z rówieśnikami (co innego nauczyciele- aspekt rozmowy z nimi mnie przeraża)
Ponawiam więc pytanie: czy to minie wraz z wiekiem? Bo na razie tylko się nasila.
Witam serdecznie,
Po przedstawionych objawach może Pani rozwijać u siebie fobię społeczną (szczególnie może być tutaj związana z autorytetami).
Ja rekomenduję udać się do psychologa szkolnego albo wybrać do najbliższej Poradni Zdrowia Psychicznego. Oczywiście dobrze by było także porozmawiać otwarcie z rodzicami, aby także Panią wspierali w tych trudnych sytuacjach, a także w procesie terapii.
Życzę powodzenia.
Joanna Francik
Po przedstawionych objawach może Pani rozwijać u siebie fobię społeczną (szczególnie może być tutaj związana z autorytetami).
Ja rekomenduję udać się do psychologa szkolnego albo wybrać do najbliższej Poradni Zdrowia Psychicznego. Oczywiście dobrze by było także porozmawiać otwarcie z rodzicami, aby także Panią wspierali w tych trudnych sytuacjach, a także w procesie terapii.
Życzę powodzenia.
Joanna Francik
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam,
pomimo istniejących obaw, zachęcałabym Panią do kontaktu z psychologiem/ psychoterapeutą; są to osoby, które profesjonalnie zajmują się niesieniem pomocy innym, zatem powinny podejść do Pani ze zrozumieniem i empatią.Pani miałaby okazję do przyjrzenia się swoim problemom z nieco innej perspektywy, niekoniecznie biologicznej ( hormonalnej), która być może jest ważna, ale wg mnie, nie najważniejsza w genezie Pani problemów.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
pomimo istniejących obaw, zachęcałabym Panią do kontaktu z psychologiem/ psychoterapeutą; są to osoby, które profesjonalnie zajmują się niesieniem pomocy innym, zatem powinny podejść do Pani ze zrozumieniem i empatią.Pani miałaby okazję do przyjrzenia się swoim problemom z nieco innej perspektywy, niekoniecznie biologicznej ( hormonalnej), która być może jest ważna, ale wg mnie, nie najważniejsza w genezie Pani problemów.
Pozdrawiam i życzę powodzenia.
Dzień dobry,
opisywane przez Panią sytuacje łączy silne przeżywanie lęku (być może jest to fobia społeczna, a być może lęki związane okresem kształtowania się własnej tożsamości, wchodzenia w dorosłość). Czasem jest tak, że różne okoliczności zewnętrzne lub wewnętrzne o niepsychologicznej naturze wpływają na ujawnienie się jakiejś trudności. Dlatego możliwe jest, że hormony związane z okresem dojrzewania stały się czynnikiem spustowym dla wystąpienia objawów lękowych. Może to oznaczać, że wraz ze stabilizacją gospodarki hormonalnej lęk będzie się obniżał, jednak może się uaktywnić w innej podobnej sytuacji lub nasilać się. Dlatego wskazana byłaby konsultacja ze specjalistą - psychologiem lub psychoterapeutą. Są to osoby przygotowane do niesienia pomocy i na pewno nie będą Pani oceniać. Niestety jako osoba niepełnoletnia musi Pani uzyskać zgodę rodziców na odbycie konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego, Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, czy nawet w prywatnym gabinecie. Dlatego wskazana jest rozmowa z rodzicami, opowiedzenie im o Pani problemie. Zachęcam do tego, gdyż często okazuje się, że rodzice w takich sytuacjach zaskakują swoje dzieci i wspierają je w procesie dokonywania zmian.
Pozdrawiam i życzę powodzenia,
Zuzanna Bajsarowicz
opisywane przez Panią sytuacje łączy silne przeżywanie lęku (być może jest to fobia społeczna, a być może lęki związane okresem kształtowania się własnej tożsamości, wchodzenia w dorosłość). Czasem jest tak, że różne okoliczności zewnętrzne lub wewnętrzne o niepsychologicznej naturze wpływają na ujawnienie się jakiejś trudności. Dlatego możliwe jest, że hormony związane z okresem dojrzewania stały się czynnikiem spustowym dla wystąpienia objawów lękowych. Może to oznaczać, że wraz ze stabilizacją gospodarki hormonalnej lęk będzie się obniżał, jednak może się uaktywnić w innej podobnej sytuacji lub nasilać się. Dlatego wskazana byłaby konsultacja ze specjalistą - psychologiem lub psychoterapeutą. Są to osoby przygotowane do niesienia pomocy i na pewno nie będą Pani oceniać. Niestety jako osoba niepełnoletnia musi Pani uzyskać zgodę rodziców na odbycie konsultacji w Poradni Zdrowia Psychicznego, Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej, czy nawet w prywatnym gabinecie. Dlatego wskazana jest rozmowa z rodzicami, opowiedzenie im o Pani problemie. Zachęcam do tego, gdyż często okazuje się, że rodzice w takich sytuacjach zaskakują swoje dzieci i wspierają je w procesie dokonywania zmian.
Pozdrawiam i życzę powodzenia,
Zuzanna Bajsarowicz
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.