Dzień dobry, mam 19 lat i zastanawiam się co mogłabym zrobić ze swoimi trudnościami. Od nie dawna z
3
odpowiedzi
Dzień dobry,
mam 19 lat i zastanawiam się co mogłabym zrobić ze swoimi trudnościami. Od nie dawna zaczęłam praktyki studenckie w szpitalu i bez żadnego wyraźnego powodu mam napady płaczu, dodatkowo zaczęłam mieć coraz większe trudności komunikacyjne (ciągłe zapominanie słów, nieumiejętność wytłumaczenia, co mam dokładnie na myśli). Gdy ktoś do mnie mówi nie słyszę początku/całego zdania (albo raczej to do mnie nie dociera) -i albo domyślam się sensu wypowiedzi albo muszę ciągle prosić o kolejne powtórzenie, pomimo, że osoby nie stoją daleko ode mnie. Często łapię się na tym, że nie myślę o niczym- po prostu patrzę w przestrzeń. Przestaję również zupełnie myśleć, gdy mam do wykonania ciąg czynności przy np. podawaniu zastrzyku, a ktoś mi zacznie mówić, co mam robić. Chciałam podkreślić, że to o czym napisałam powyżej nasiliło się, a nie dopiero pojawiło. Nie mam pojęcia czy takie zachowanie generalnie jest normalne, czy może po prostu nie potrafię radzić sobie ze stresem, albo po prostu mój iloraz inteligencji jest niski. Odkąd poszłam na praktyki nie mogę się odprężyć, ciągle jestem spięta, nawet gdy jestem już od kilku godzin w domu. Wcześniej starałam się kłaść jak najwcześniej i jak najpóźniej wstawać, a teraz przez jakiś czas nie chciałam kłaść się spać, bo to wiązało się z szybkim rozpoczęciem kolejnego dnia. Zastanawiam się, co mogłabym zrobić by zmniejszyć to napięcie, bym mogła działać i komunikować się z innymi na poziomie, na którym bym chciała.
mam 19 lat i zastanawiam się co mogłabym zrobić ze swoimi trudnościami. Od nie dawna zaczęłam praktyki studenckie w szpitalu i bez żadnego wyraźnego powodu mam napady płaczu, dodatkowo zaczęłam mieć coraz większe trudności komunikacyjne (ciągłe zapominanie słów, nieumiejętność wytłumaczenia, co mam dokładnie na myśli). Gdy ktoś do mnie mówi nie słyszę początku/całego zdania (albo raczej to do mnie nie dociera) -i albo domyślam się sensu wypowiedzi albo muszę ciągle prosić o kolejne powtórzenie, pomimo, że osoby nie stoją daleko ode mnie. Często łapię się na tym, że nie myślę o niczym- po prostu patrzę w przestrzeń. Przestaję również zupełnie myśleć, gdy mam do wykonania ciąg czynności przy np. podawaniu zastrzyku, a ktoś mi zacznie mówić, co mam robić. Chciałam podkreślić, że to o czym napisałam powyżej nasiliło się, a nie dopiero pojawiło. Nie mam pojęcia czy takie zachowanie generalnie jest normalne, czy może po prostu nie potrafię radzić sobie ze stresem, albo po prostu mój iloraz inteligencji jest niski. Odkąd poszłam na praktyki nie mogę się odprężyć, ciągle jestem spięta, nawet gdy jestem już od kilku godzin w domu. Wcześniej starałam się kłaść jak najwcześniej i jak najpóźniej wstawać, a teraz przez jakiś czas nie chciałam kłaść się spać, bo to wiązało się z szybkim rozpoczęciem kolejnego dnia. Zastanawiam się, co mogłabym zrobić by zmniejszyć to napięcie, bym mogła działać i komunikować się z innymi na poziomie, na którym bym chciała.
Dzień dobry. Z tego co Pani pisze wynika, że stopień napięcia, które Pani przeżywa w codziennym życiu - wzrasta. Może dobrze byłoby zastanowić się co ma na Panią wpływ i co sprawia, że przeżywa Pani tak duże napięcie. Dobrze byłoby spróbować zrozumieć co się dzieje. Polecałabym udanie się na konsultacje do psychoterapeuty psychoanalitycznego lub psychodynamicznego. Takie konsultacje byłyby pomocne w określeniu na ile potrzebuje Pani terapii, a może też same w sobie pozwolą coś lepiej zobaczyć / zrozumieć. Pozdrawiam, Emilia Jurewicz
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry. Czytając Pani wpis mam poczucie, że poziom napięcia, stresu i lęku jest już tak duży, że zaczyna dezorganizować Pani życie. To ważna wskazówka, która może mówić o potrzebie spojrzenia szerzej na kontekst Pani życia, tego kiedy pierwszy raz pojawiły się podobne objawy (pisze Pani, że one już były wcześniej) i jakie wydarzenia obecnie mogły "odpalić" tak silną reakcję stresową. Mam poczucie, że to jest droga, którą dobrze jest przejść w towarzystwie psychologa, terapeuty i po kilku spotkaniach zdecydować, czego Pani dla siebie potrzebuje. A tymczasem polecam książkę "Małe traumy" dr Meg Arroll - to pozwoli Pani być może spojrzeć na różne wydarzenia w Pani życiu, które choć na pierwszy rzut oka wydawały się nieistotne, a jednak mogły wpłynąć na Pani sposób odczuwania i radzenia sobie z życiowymi wyzwaniami. Pozdrawiam serdecznie
Dzień dobry! Przede wszystkim chciałbym Ci powiedzieć, że to, co opisujesz, jest bardzo ważnym sygnałem i dobrze, że zauważasz te trudności, ponieważ to pierwszy krok do zrozumienia, co się z Tobą dzieje. Twoje objawy, takie jak napady płaczu, trudności w komunikacji, problemy ze skupieniem i zapamiętywaniem, a także napięcie i stres, mogą wskazywać na to, że przeżywasz silny stres lub przeciążenie emocjonalne. Może to wynikać z nowej, wymagającej sytuacji, jaką są praktyki studenckie w szpitalu, gdzie często presja jest wysoka, a odpowiedzialność ogromna.
1. Zarządzanie stresem i napięciem
- Techniki relaksacyjne: Wprowadzenie regularnych technik relaksacyjnych, jak głębokie oddychanie, medytacja czy joga, może pomóc Ci zredukować poziom napięcia. Ćwiczenia oddechowe, np. oddychanie przeponowe, pozwalają aktywować układ nerwowy odpowiedzialny za relaksację.
- Zarządzanie czasem: Praca w szpitalu bywa bardzo stresująca, dlatego warto spróbować zaplanować dzień tak, by znalazł się czas na odpoczynek. Nawet krótkie przerwy, w których skupisz się na czymś przyjemnym lub relaksującym, mogą pomóc.
- Sen: Zmniejszenie lęku związanego ze wstawaniem o określonej porze i codziennym wstawaniem w jednym czasie może poprawić jakość snu. Może warto skupić się na relaksujących rytuałach przed snem (np. unikanie ekranów, ciepła kąpiel), by ułatwić zasypianie.
2. Wsparcie emocjonalne i psychiczne
- Rozmowa z kimś bliskim: Warto porozmawiać o swoich emocjach i obawach z osobą, której ufasz. Czasem już sama rozmowa pomaga rozładować napięcie.
-Konsultacja z psychologiem: Jeśli masz wrażenie, że Twoje trudności mają wpływ na codzienne funkcjonowanie i stają się coraz silniejsze, dobrym rozwiązaniem może być spotkanie z psychologiem lub terapeutą. Profesjonalista pomoże Ci zrozumieć, co dzieje się z Twoim organizmem i umysłem oraz jak radzić sobie z emocjami w tak intensywnej sytuacji.
3.Trudności w koncentracji i komunikacji
-Ćwiczenia poprawiające koncentrację: Regularne ćwiczenie koncentracji może pomóc w poprawie pamięci i zdolności do skupiania uwagi. Przykładem mogą być proste gry logiczne, ćwiczenia pamięciowe lub aplikacje, które wspierają trening umysłowy.
- Obserwacja swojego ciała: Może warto zwrócić uwagę na to, jak reagujesz na stres w danym momencie. Często napięcie i stres objawiają się fizycznie (np. napięcie mięśni, trudności w oddychaniu). Gdy zauważysz, że wchodzisz w stan napięcia, spróbuj skupić się na rozluźnieniu mięśni i uspokojeniu oddechu.
4. Radzenie sobie z lękiem i oczekiwaniami
- Realistyczne oczekiwania: Pamiętaj, że jesteś w trakcie nauki, a praktyki to czas, kiedy uczysz się i rozwijasz. Nie musisz być od razu perfekcyjna. Zrozumienie, że błędy i trudności są częścią procesu nauki, może pomóc Ci obniżyć presję na siebie.
-Samotolerancja: Zwiększenie akceptacji dla siebie i swoich ograniczeń pozwala zredukować wewnętrzny krytycyzm. Każdy z nas przeżywa chwile, kiedy nie potrafi się skupić czy zapomni czegoś. Ważne jest, by dawać sobie przestrzeń na błędy, a nie wymagać od siebie ciągłej perfekcji.
5. Zwrócenie uwagi na inne czynniki zdrowotne
- Konsultacja lekarska: Jeśli objawy nie ustępują, mogą wynikać z innych czynników, jak np. problemy ze zdrowiem fizycznym (np. niedobory witamin, problemy hormonalne) lub zaburzenia zdrowia psychicznego. Warto skonsultować się z lekarzem, aby wykluczyć takie przyczyny.
Pamiętaj, że Twoje trudności są zrozumiałe w tak wymagającej sytuacji. To, co opisujesz, może być naturalną reakcją na dużą ilość stresu, ale warto szukać sposobów na obniżenie napięcia i poprawę swojego samopoczucia. Jeśli z czasem sytuacja nie ulegnie poprawie, warto poszukać pomocy u specjalistów, którzy pomogą Ci lepiej zrozumieć, jak działa Twój organizm w stresie i jak zarządzać emocjami.
Z każdym dniem zyskujesz doświadczenie, więc bądź dla siebie wyrozumiała.
1. Zarządzanie stresem i napięciem
- Techniki relaksacyjne: Wprowadzenie regularnych technik relaksacyjnych, jak głębokie oddychanie, medytacja czy joga, może pomóc Ci zredukować poziom napięcia. Ćwiczenia oddechowe, np. oddychanie przeponowe, pozwalają aktywować układ nerwowy odpowiedzialny za relaksację.
- Zarządzanie czasem: Praca w szpitalu bywa bardzo stresująca, dlatego warto spróbować zaplanować dzień tak, by znalazł się czas na odpoczynek. Nawet krótkie przerwy, w których skupisz się na czymś przyjemnym lub relaksującym, mogą pomóc.
- Sen: Zmniejszenie lęku związanego ze wstawaniem o określonej porze i codziennym wstawaniem w jednym czasie może poprawić jakość snu. Może warto skupić się na relaksujących rytuałach przed snem (np. unikanie ekranów, ciepła kąpiel), by ułatwić zasypianie.
2. Wsparcie emocjonalne i psychiczne
- Rozmowa z kimś bliskim: Warto porozmawiać o swoich emocjach i obawach z osobą, której ufasz. Czasem już sama rozmowa pomaga rozładować napięcie.
-Konsultacja z psychologiem: Jeśli masz wrażenie, że Twoje trudności mają wpływ na codzienne funkcjonowanie i stają się coraz silniejsze, dobrym rozwiązaniem może być spotkanie z psychologiem lub terapeutą. Profesjonalista pomoże Ci zrozumieć, co dzieje się z Twoim organizmem i umysłem oraz jak radzić sobie z emocjami w tak intensywnej sytuacji.
3.Trudności w koncentracji i komunikacji
-Ćwiczenia poprawiające koncentrację: Regularne ćwiczenie koncentracji może pomóc w poprawie pamięci i zdolności do skupiania uwagi. Przykładem mogą być proste gry logiczne, ćwiczenia pamięciowe lub aplikacje, które wspierają trening umysłowy.
- Obserwacja swojego ciała: Może warto zwrócić uwagę na to, jak reagujesz na stres w danym momencie. Często napięcie i stres objawiają się fizycznie (np. napięcie mięśni, trudności w oddychaniu). Gdy zauważysz, że wchodzisz w stan napięcia, spróbuj skupić się na rozluźnieniu mięśni i uspokojeniu oddechu.
4. Radzenie sobie z lękiem i oczekiwaniami
- Realistyczne oczekiwania: Pamiętaj, że jesteś w trakcie nauki, a praktyki to czas, kiedy uczysz się i rozwijasz. Nie musisz być od razu perfekcyjna. Zrozumienie, że błędy i trudności są częścią procesu nauki, może pomóc Ci obniżyć presję na siebie.
-Samotolerancja: Zwiększenie akceptacji dla siebie i swoich ograniczeń pozwala zredukować wewnętrzny krytycyzm. Każdy z nas przeżywa chwile, kiedy nie potrafi się skupić czy zapomni czegoś. Ważne jest, by dawać sobie przestrzeń na błędy, a nie wymagać od siebie ciągłej perfekcji.
5. Zwrócenie uwagi na inne czynniki zdrowotne
- Konsultacja lekarska: Jeśli objawy nie ustępują, mogą wynikać z innych czynników, jak np. problemy ze zdrowiem fizycznym (np. niedobory witamin, problemy hormonalne) lub zaburzenia zdrowia psychicznego. Warto skonsultować się z lekarzem, aby wykluczyć takie przyczyny.
Pamiętaj, że Twoje trudności są zrozumiałe w tak wymagającej sytuacji. To, co opisujesz, może być naturalną reakcją na dużą ilość stresu, ale warto szukać sposobów na obniżenie napięcia i poprawę swojego samopoczucia. Jeśli z czasem sytuacja nie ulegnie poprawie, warto poszukać pomocy u specjalistów, którzy pomogą Ci lepiej zrozumieć, jak działa Twój organizm w stresie i jak zarządzać emocjami.
Z każdym dniem zyskujesz doświadczenie, więc bądź dla siebie wyrozumiała.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.