Dzień dobry, mam 23 lata. Ostatnio bardzo zadręczam się tym, że nie mam chłopaka. Nigdy nie byłam w
2
odpowiedzi
Dzień dobry, mam 23 lata. Ostatnio bardzo zadręczam się tym, że nie mam chłopaka. Nigdy nie byłam w związku i boję się, że będzie mi dane być samotną przez całe życie. Chciałabym poznać tego jedynego chłopaka i wyprowadzić się, by razem z nim zamieszkać ale niestety, pandemia bardzo mi utrudnia te sprawę. Co mogłabym zrobić aby się tak tym nie zadręczać? Dodam, że na poczatku tego roku zakończyłam terapię u psychologa. Mam jednak nadzieję, ze będzie dobrze i ułoży się, ale jednak często miewam wątpliwości. Pozdrawiam.
Dzień dobry,
zastanawiam się, czy (dlaczego) podczas terapii nie wyszedł ten temat i nie pracowała nad nim Pani razem ze swoim terapeutą. A może takie podejścia były, ale efekty nie są do końca zadowalające?
Tego rodzaju myśli: "nigdy nikogo nie znajdę", "będę samotna już do końca życia", ani nie zwiększają prawdopodobieństwa znalezienia partnera, ani nie sprzyjają satysfakcji z życia, samopoczuciu. Sama Pani wspomina o "zadręczaniu się". Nic zatem dziwnego, że chciałaby Pani pozbyć się tego rodzaju wątpliwości.
Zaproponowałabym przyjrzenie się temu, skąd się one pojawiają, czy rzeczywiście są racjonalne, z jakimi uczuciami się wiążą, ale także zastanowienie się nad tym, dlaczego "tak bardzo zależy mi, by 'poznać tego jedynego'". Może na przykład okazać się, że w jakimś stopniu nie czuję się szczęśliwa sama z sobą, że nie do końca lubię siebie i swoje towarzystwo, że nie mam pomysłu na życie bez drugiej osoby...
Rozważenie tych i innych kwestii, mogą pomóc określić swoją gotowość do związku i ustalić, nad czym dobrze byłoby jeszcze popracować.
Dbając o swoją gotowość do związku, która może się przejawiać między innymi w wyżej wspomnianych czynnikach: szczęściu jako singielka, lubieniu siebie i swojego towarzystwa, pomyśle na siebie i wyobrażaniu sobie życia bez drugiej osoby - może się okazać, że szybko przyjdą konkretne kroki ku nawiązaniu z kimś głębokiej i trwałej relacji. A może zdarzy się jeszcze coś innego - zaskakującego, ale zupełnie zgodnego z Pani potrzebami i pragnieniami?
Być może przyczyny, dla których nie udało się Pani - mimo chęci - związać się z kimś na dłużej, leżą jeszcze gdzieś indziej.
To, co napisałam, to tylko propozycje.
Jeśli chciałaby Pani o tym porozmawiać i "pokopać głębiej", a może po odpowiedziach na te pytania ma Pani poczucie, że jest coś do zmiany, ale nie do końca wiadomo, jak się za to zabrać - wizyta u psychologa może się okazać pomocna.
Dodam jeszcze, że fakty: nie miałam dotąd partnera, nie mam doświadczenia w tematach damsko - męskich - także mają swoje pozytywne strony i wcale nie muszą działać na Pani niekorzyść.
Szczerze życzę powodzenia, a w razie chęci do współpracy - także zapraszam.
Z wyrazami szacunku
Daria Stokłosa
zastanawiam się, czy (dlaczego) podczas terapii nie wyszedł ten temat i nie pracowała nad nim Pani razem ze swoim terapeutą. A może takie podejścia były, ale efekty nie są do końca zadowalające?
Tego rodzaju myśli: "nigdy nikogo nie znajdę", "będę samotna już do końca życia", ani nie zwiększają prawdopodobieństwa znalezienia partnera, ani nie sprzyjają satysfakcji z życia, samopoczuciu. Sama Pani wspomina o "zadręczaniu się". Nic zatem dziwnego, że chciałaby Pani pozbyć się tego rodzaju wątpliwości.
Zaproponowałabym przyjrzenie się temu, skąd się one pojawiają, czy rzeczywiście są racjonalne, z jakimi uczuciami się wiążą, ale także zastanowienie się nad tym, dlaczego "tak bardzo zależy mi, by 'poznać tego jedynego'". Może na przykład okazać się, że w jakimś stopniu nie czuję się szczęśliwa sama z sobą, że nie do końca lubię siebie i swoje towarzystwo, że nie mam pomysłu na życie bez drugiej osoby...
Rozważenie tych i innych kwestii, mogą pomóc określić swoją gotowość do związku i ustalić, nad czym dobrze byłoby jeszcze popracować.
Dbając o swoją gotowość do związku, która może się przejawiać między innymi w wyżej wspomnianych czynnikach: szczęściu jako singielka, lubieniu siebie i swojego towarzystwa, pomyśle na siebie i wyobrażaniu sobie życia bez drugiej osoby - może się okazać, że szybko przyjdą konkretne kroki ku nawiązaniu z kimś głębokiej i trwałej relacji. A może zdarzy się jeszcze coś innego - zaskakującego, ale zupełnie zgodnego z Pani potrzebami i pragnieniami?
Być może przyczyny, dla których nie udało się Pani - mimo chęci - związać się z kimś na dłużej, leżą jeszcze gdzieś indziej.
To, co napisałam, to tylko propozycje.
Jeśli chciałaby Pani o tym porozmawiać i "pokopać głębiej", a może po odpowiedziach na te pytania ma Pani poczucie, że jest coś do zmiany, ale nie do końca wiadomo, jak się za to zabrać - wizyta u psychologa może się okazać pomocna.
Dodam jeszcze, że fakty: nie miałam dotąd partnera, nie mam doświadczenia w tematach damsko - męskich - także mają swoje pozytywne strony i wcale nie muszą działać na Pani niekorzyść.
Szczerze życzę powodzenia, a w razie chęci do współpracy - także zapraszam.
Z wyrazami szacunku
Daria Stokłosa
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
Trochę niepokoi mnie zestawienie opisu Pani problemów ze stwierdzeniem, że zakończyła Pani terapię u psychologa. Pytanie w jaki sposób ta terapia była zakończona? Czy została przerwana czy też doszli Państwo do ustalenia, że udało się osiągnąć cele terapeutyczne i leczenie jest zakończone?
Mam przekonanie, że proces terapeutyczny nie jest zamknięty albo że potrzebny jest jeszcze jeden nakierowany na kwestie związków.
Inną sprawą jest to na ile Pani pesymizm nasilił się w okresie pandemii. Można powiedzieć, że jest to częściowo normalne... w tych nienormalnych czasach.
Tak czy siak uważam, że potrzebne jest Pani kontynuowanie pracy z psychologiem. W razie zainteresowania zapraszam do kontaktu.
Rekomenduje Pani również zakup i uważną lekturę książki Young, Klosko "Program zmiany sposobów życia"
Pozdrawiam i powodzenia !
Trochę niepokoi mnie zestawienie opisu Pani problemów ze stwierdzeniem, że zakończyła Pani terapię u psychologa. Pytanie w jaki sposób ta terapia była zakończona? Czy została przerwana czy też doszli Państwo do ustalenia, że udało się osiągnąć cele terapeutyczne i leczenie jest zakończone?
Mam przekonanie, że proces terapeutyczny nie jest zamknięty albo że potrzebny jest jeszcze jeden nakierowany na kwestie związków.
Inną sprawą jest to na ile Pani pesymizm nasilił się w okresie pandemii. Można powiedzieć, że jest to częściowo normalne... w tych nienormalnych czasach.
Tak czy siak uważam, że potrzebne jest Pani kontynuowanie pracy z psychologiem. W razie zainteresowania zapraszam do kontaktu.
Rekomenduje Pani również zakup i uważną lekturę książki Young, Klosko "Program zmiany sposobów życia"
Pozdrawiam i powodzenia !
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.