Dzień dobry, mam 23 lata Pochodzę z domu, gdzie mój tata nadużywał alkoholu, nadal w nim mieszkam,

Dzień dobry, mam 23 lata
Pochodzę z domu, gdzie mój tata nadużywał alkoholu, nadal w nim mieszkam, co planuję zmienić. Czuję się jak mała wrażliwa dziewczynka, która udaje dorosłą i wcale nią nie chce być.
Moim największym problemem jest dużo myślenia, a mało działania, brak umiejętności podejmowania decyzji i niechęć brania odpowiedzialności za swoje życie. Nie wiem w którym kierunku zmierzam, mam miliony pomysłów na siebie, które mnie wręcz paraliżują. Brakuje mi pasji w życiu, czegoś w czym mogę się wyrażać, wszystko zostaje tylko w głowie, a każda chęć próbowania czegoś nowego kończy się tak samo. Z jednej strony boję się zmian, ale z drugiej strony tylko na to czekam żeby ktoś wziął mnie za rękę. Boję się samotności. Mam chłopaka, który cierpi na depresję, ma duże problemy finansowe i oboje jesteśmy dla siebie toksycznymi osobami, bardzo się do niego przywiązałam i do jego problemów. Kocham go ale czasami nie umiem wspierać, boję się, że stanę się w tej relacji osobą współuzależnioną. Rozpoznałam u siebie osobowość zależną i lękowy styl przywiązania - nad tym głównie chciałabym pracować, nad niezależnością i samodzielnością w myśleniu oraz działaniu. Szukam dla siebie terapii, do tej pory myślałam, że najlepszym rozwiązaniem będzie nurt psychodynamiczny. Proszę o potwierdzenie bądź zaprzeczenie tej teorii oraz wskazówki gdzie szukać pomocy. Dużo czytam i ta świadomość siebie była dla mnie przeszkodą dotychczas przy spotkaniach terapeutycznych.