Dzień dobry, mam 33 lata, jestem żona i matka dwójki dzieci (4 lata, 4 miesiące). Mój mąż kiedy nie

Rozumiem, że znajdujesz się w bardzo trudnej sytuacji. Przede wszystkim chcę Ci powiedzieć, że Twoje odczucia i trudności są zrozumiałe, a Twoje wysiłki, by pomóc mężowi i jednocześnie zajmować się dziećmi, są godne podziwu. Chciałbym podzielić się kilkoma sugestiami, które mogą Ci pomóc w tej sytuacji:
1. Zadbaj o swoje zdrowie psychiczne:
Wsparcie terapeutyczne: Rozważ kontynuowanie terapii indywidualnej dla siebie. To może pomóc Ci w radzeniu sobie z własnymi emocjami i znaleźć strategie na codzienne trudności.
Wsparcie społeczne: Znajdź osoby w swoim otoczeniu, które mogą Cię wesprzeć – rodzina, przyjaciele, grupy wsparcia dla rodziców dzieci z autyzmem czy dla osób w trudnych związkach.
2. Zrozumienie męża:
Potencjalne problemy zdrowotne: Mimo że mąż nie chce iść do specjalisty, jego zachowanie może sugerować, że zmaga się z depresją lub innymi problemami zdrowia psychicznego. Być może warto zasugerować indywidualną wizytę u specjalisty. Możesz też poszukać informacji, które mogą pomóc mu zrozumieć, jak jego stan wpływa na rodzinę.
3. Konsultacja prawna:
Bezpieczeństwo: Jeśli jego agresywne zachowanie eskaluje, ważne jest, abyś miała świadomość swoich praw i możliwości ochrony siebie i dzieci. W takim przypadku skonsultuj się z prawnikiem, aby zrozumieć swoje opcje, w tym ewentualne kroki prawne w przypadku dalszej eskalacji.
4. Codzienne zarządzanie:
Podział obowiązków: Nawet jeśli mąż nie angażuje się w pełni, spróbuj znaleźć sposób, by podzielić obowiązki w sposób, który minimalizuje Twoje obciążenie. Jeśli to niemożliwe, rozważ możliwość zatrudnienia pomocy domowej, choćby na kilka godzin w tygodniu, jeśli finanse na to pozwalają.
Organizacja czasu: Spróbuj zorganizować codzienne rutyny, aby znaleźć czas na chwilę relaksu dla siebie, choćby na krótką chwilę.
5. Rozmowa z mężem:
Czas i miejsce: Wybierz moment, kiedy mąż jest spokojniejszy, aby porozmawiać o Waszej sytuacji. Wyrażaj swoje uczucia i potrzeby w sposób spokojny i konstruktywny.
Wyrażanie potrzeb: Skup się na wyrażaniu swoich uczuć i potrzeb, zamiast obwiniania. Na przykład: „Czuję się bardzo zmęczona i przytłoczona, potrzebuję Twojej pomocy i wsparcia”.
Pamiętaj, że nie jesteś sama i istnieją zasoby oraz osoby, które mogą Ci pomóc w tej trudnej sytuacji. Twoje zdrowie psychiczne i dobrostan są kluczowe nie tylko dla Ciebie, ale także dla Twoich dzieci. Jeżeli zdecydujesz się szukać wsparcia, zapraszam na wizytę online.

Sytuacja, którą Pani opisała jest trudna i wymaga uwagi i zrozumienia. Pani mąż wydaje się być obciążony stresami i frustracjami, które przejawia w postaci agresji słownej i braku zainteresowania dziećmi. Jego postawa może wynikać z niewłaściwego radzenia sobie z własnymi emocjami i problemami. Może być również związana z brakiem umiejętności komunikacyjnych i empatii. Wygląda na to, że potrzebuje wsparcia psychologicznego, aby zrozumieć korzenie swoich reakcji i nauczyć się radzenia sobie w zdrowszy sposób. Podejrzewam, że jego zachowanie może wynikać z nieprzetworzonych traum z przeszłości, które przyczyniają się do jego nadwagi i problemów zdrowotnych. Może również mieć trudności w radzeniu sobie z odpowiedzialnościami rodzicielskimi, zwłaszcza w kontekście potrzeb specjalnych starszego syna. Warto spróbować ponownie skorzystać z pomocy specjalisty, który pomoże Wam zrozumieć i przepracować trudne emocje i sytuacje, z którymi się zmagacie. Mówienie otwarcie o swoich uczuciach i potrzebach oraz budowanie zdrowej komunikacji to kluczowe elementy w rozwiązaniu konfliktów i poprawieniu relacji. Proszę pamiętać, że dbanie o swoje dobrostanie i emocjonalne potrzeby jest równie ważne, jak troska o innych. Niech się Pani nie waha szukać wsparcia dla siebie, jeśli czuje Pani, że sytuacja jest dla trudna i nie ma Pani wsparcia ze strony męża. Warto zadbać o swoje zdrowie psychiczne i fizyczne, aby być silną i wsparciem dla swoich dzieci. Pozdrawiam i życzę dużo dobrego.

Rozumiem, że sytuacja, w której się Pani znajduje, jest niezwykle trudna i wyczerpująca emocjonalnie.

Po pierwsze, proszę uznać, że Pani siła i zdolność do radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami są godne podziwu. Opieka nad dwójką małych dzieci, w tym jedno ze specjalnymi potrzebami, oraz zarządzanie domem, to ogromne wyzwanie.

Skupienie się na sobie jest teraz kluczowe. Ważne jest, aby Pani znalazła wsparcie, które pomoże w radzeniu sobie z tą trudną sytuacją. Może to być wsparcie ze strony rodziny, przyjaciół, grup wsparcia dla rodziców dzieci ze spektrum autyzmu lub indywidualna terapia dla Pani. Terapia może pomóc w znalezieniu strategii radzenia sobie ze stresem oraz wzmocnić Pani zasoby emocjonalne.

Jeżeli chodzi o męża, warto zastanowić się nad tym, co jest możliwe w ramach obecnych okoliczności. Skoro nie chce on kontynuować terapii małżeńskiej ani szukać pomocy specjalisty, ważne jest, aby Pani skoncentrowała się na tym, co może Pani zrobić dla siebie i dzieci. Może to oznaczać ustalenie granic w sytuacjach, które są dla Pani szczególnie trudne.

Proszę również rozważyć możliwość rozmowy z mężem w momentach, kiedy jest spokojniejszy. Może wtedy łatwiej będzie mu przyjąć, że jego zachowanie ma wpływ na całą rodzinę i że potrzebuje wsparcia. Czasami, osoby w trudnych emocjonalnie momentach mogą lepiej reagować na prośby o pomoc, gdy są one sformułowane w sposób spokojny i rzeczowy.

Proszę pamiętać, że nie jest Pani sama i istnieje wiele form wsparcia dostępnych zarówno dla Pani, jak i dla Pani męża. Jeśli mąż nie jest gotów na zmiany, proszę skupić się na swoim dobrostanie i dobrostanie dzieci.

Proszę szukać wsparcia, jakie jest możliwe w Pani sytuacji, i nie wahać się korzystać z dostępnych zasobów. Każdy krok w kierunku poprawy sytuacji, nawet najmniejszy, ma znaczenie.