Dzien dobry, mam na imie Weronika mam 19lat a od 2 miesiecy nie mieszkam z rodzicami wyprowadzilam s

Droga Weroniko,
Poruszyło mnie to co napisałaś. Pierwsza moja reakcja to chęć odpowiedzi na zadane przez Ciebie pytania w stylu: „tak, warto!” i „nie odpuszczać”. Jednak obawiam się, że jak zawsze, sytuacja jest złożona i najlepiej ją obejrzeć z kilku stron. Z tego co napisałaś można wywnioskować, że informacja o Twojej orientacji seksualnej była dużym zaskoczeniem dla Twoich rodziców. 2 miesiące to dużo czasu i wyobrażam sobie, że jest Ci bardzo trudno. Z jakiegoś powodu jednak wybrałaś taką a nie inną formę poinformowania rodziców nie tylko o swojej orientacji, ale także o tym, że jesteś z kimś w związku, a także że zdecydowałaś się zamieszkać na drugim końcu kraju. Proponuję Ci umówić się na wizytę u psychologa lub psychoterapeuty. Wspólnie będzie łatwiej poradzić sobie z towarzyszącą Ci desperacją, zrozumieć siebie i wyjaśnić problemy w relacji z rodzicami. Powodzenia.

Witaj Weroniko, przeczytalem z wielkim skupieniem Twój wpis. Podzieliłaś się z rodzicami tą informacją. Prawdopodobnie nastąpiła u nich reakcja ,,gwałtownego stresu". Jak rozumiem chciałabyś starać się być przez nich w rozmowie przyjętą z otwartością, Taka postawa wydaje się być najlepszym wsparciem jakie mogą doświadczać osoby LGBT od swoich rodziców. Jak mój przedmówca napisał, sprawa jest złożona. Bo wpływać mogą na nie różne czynniki. Polecam konsultacje psychologiczną, dzięki niej mogłabyś dostrzec jak poradzić sobie w takiej sytuacji i ze specjalistą który miałby dużo informacji od Ciebie (m.in. jakiego wyznania są rodzice i jak bardzo je praktykują, czy w rodzinie były osoby LGBT i jak były traktowane, z jakiej miejscowości pod względem aglomeracyjnym pochodzisz i jaka jest to społeczność). Pytań jest naprawdę wiele, a specjalista razem z Tobą spojrzałby na tą sytuację w taki sposób abyś znalazła dla siebie w tej sytuacji najlepsze rozwiązanie. Od siebie chciałbym dodać jeszcze, że w związku ze swoją orientacją zapewne jest w Tobie stres mniejszościowy, przez fakt takiej postawy od rodziców mógł się w Tobie nasilić. Konsultacja psychologiczna mogłaby też wzmocnić Twoje mocne strony, bo sytuacja jaką przeżywasz jest przykrym dla Ciebie doświadczeniem. Życzę z całego serca dla Ciebie dużo dobra, bo zasługujesz na to! Z wyrazami szacunku, Marcin Rybak

Pani Weroniko,
jak sama Pani napisała: "jest Pani zdesperowana" warto się przyjrzeć temu uczuciu i zaopiekować się sobą.
Wszystkiego dobrego