Dzień dobry . Mam wnuka który za parę miesięcy kończy 18 lat i mamy z nim problem . Nigdy nie dogad

Dzień dobry, z Pani wiadomości wynika, że bardzo Pani martwi się o wnuczka, że zależy Pani na jego dobru. Mogę sobie wyobrazić co przeżywa rodzina widząc takie pogubienie młodego człowieka. Myślę, że Wy, bliscy potrzebujecie wsparcia u terapeuty, który pomoże Wam odpowiednio reagować na zachowania wnuczka i poradzić sobie z Waszymi emocjami. Jednocześnie musicie Państwo brać pod uwagę, że człowiek w jego wieku ma już prawo samostanowić o sobie. Mówi różne, straszne dla Was rzeczy ale jest nadzieja, że krok po kroku będzie się stabilizował jeśli Wy nauczycie się z nim postępować. Mam nadzieję, że jego tendencje autodestrukcyjne to wołanie o pomoc a nie chęć zrobienia sobie prawdziwej krzywdy. Jednocześnie, żadnej groźby z jego strony nie można lekceważyć. Jeśli deklaruje zamiary zrobienia sobie krzywdy, trzeba wzywać karetkę. Jego życie jest najważniejsze. Musi żyć żeby mógł się leczyć. Z Pani relacji wynika, że wnuczek potrzebuje leków i psychoterapii. Czasem na początku potrzebna jest hospitalizacja aby leki zostały wdrożone. Jego powrót do zdrowia może być długim i trudnym procesem. Musicie uzbroić się w cierpliwość i dbać o siebie abyście mieli siłę wspierać go i mądrze stawiać granice.
Życzę powodzenia!
Emilia Szymanowicz

Rozumiem, że sytuacja z waszym wnukiem jest trudna i martwisz się o jego dobrostan. Jest to wyzwanie, ale są kroki, które możecie podjąć, aby mu pomóc:Kontynuacja wsparcia psychologicznego:Ważne jest, aby kontynuować wsparcie psychologiczne dla waszego wnuka. Psychoterapia może pomóc mu radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi i zrozumieć, jakie czynniki wpływają na jego zachowanie. Ważne jest, abyście również utrzymywali otwartą komunikację z psychoterapeutą.Rodzinna interwencja:Możecie skonsultować się z psychoterapeutą, aby omówić ewentualne podejście rodzinne do sytuacji. Czasem sesje terapeutyczne z rodziną mogą pomóc w zrozumieniu i rozwiązaniu konfliktów oraz zidentyfikowaniu, jak rodzina może wspomagać wnuka. Wsparcie od psychiatry:Jeśli wasz wnuk jest w stanie zagrożenia życia i nie bierze przepisanych leków, ważne jest, aby skonsultować się z psychiatrą i ponownie omówić sytuację. Psychiatra może rozważyć dostosowanie leczenia lub zaproponować inne środki, aby pomóc w stabilizacji emocjonalnej.Praca nad relacją z ojcem:Jeśli relacja z ojcem jest trudna, warto również zastanowić się nad możliwościami pracy nad tą relacją. Terapeuta może pomóc w identyfikacji konkretnych problemów i strategii, jak poprawić komunikację.Wsparcie edukacyjne:Skonsultujcie się z nauczycielami w nowej szkole zawodowej, aby zrozumieć, jakie trudności napotyka wasz wnuk i jak można mu pomóc w osiągnięciu sukcesów edukacyjnych. Współpraca z nauczycielami może pomóc w znalezieniu odpowiednich rozwiązań edukacyjnych. Znalezienie wsparcia społecznego: Wspólnota społeczna, grupy wsparcia dla rodziców, a nawet programy wsparcia dla młodych ludzi mogą dostarczyć informacji, zasobów i wsparcia emocjonalnego dla waszej rodziny.W przypadku, gdy sytuacja jest bardzo trudna i wnuk wykazuje oznaki ryzyka dla siebie lub innych, nie wahajcie się skontaktować z lokalnymi służbami społecznymi lub innymi instytucjami, które mogą pomóc w zapewnieniu bezpieczeństwa.Pamiętajcie, że współpraca ze specjalistami, otwarta komunikacja i stałe wsparcie emocjonalne mogą pomóc waszemu wnukowi w radzeniu sobie z trudnościami i dążeniu do zdrowszego życia.

Dzień dobry. Z Pani wypowiedzi wynika, że sytuacja z wnukiem jest bardzo trudna i bardzo się Pani o niego martwi. Rozumiem też, że może czuć się Pani bezsilna i bezradna. Ważne jest, aby zrozumieć, że nastolatki przeżywają intensywne emocje, a ich zachowanie często jest wynikiem zmian hormonalnych oraz presji rówieśniczej. Wnuk może czuć się zagubiony i niepewny, co może prowadzić do destrukcyjnych zachowań. Dobrze, aby wnuk nadal korzystał z pomocy psychologa, albo rozpoczął psychoterapię (o ile oczywiście wyraża na to zgodę, gdyż jego zgoda jest konieczna). Profesjonalna pomoc może być kluczowa w radzeniu sobie z jego emocjami i problemami. Może warto również rozważyć terapię rodzinną, aby poprawić komunikację w rodzinie. Spróbujcie rozmawiać z wnukiem w sposób otwarty i bez osądzania. Pytajcie go o jego uczucia i myśli, a także o to, co go niepokoi. Ważne, aby czuł, że może się otworzyć i nie będzie za to krytykowany. Choć Pani wnuk może wymagać od Was wsparcia, ważne jest również, aby ustalić zdrowe granice. Możecie mu pomóc, ale również musicie dbać o swoje zdrowie psychiczne i emocjonalne. Spróbujcie Państwo zachęcić wnuka do angażowania się w różne aktywności, które mogą go zainteresować, takie jak sport, hobby czy wolontariat. Może to pomóc mu w budowaniu pozytywnych relacji i odbudowie pewności siebie. Jeśli zauważacie, że jego zachowanie staje się coraz bardziej niebezpieczne (np. cięcia, myśli samobójcze), nie wahajcie się skontaktować z profesjonalistami lub instytucjami, które mogą pomóc w kryzysie. Życzę Pani oraz Pani rodzinie dużo siły i wytrwałości w tej trudnej sytuacji.
Pozdrawiam serdecznie
Elżbieta Sitko