Dzień dobry. Mieszkam z rodzicami. Mają cechy toksyczne. Dzisiaj zapytałam mamy w podróży gdzie jest

Dzień dobry. To, co opisujesz, brzmi jak bardzo trudna i wyczerpująca sytuacja, szczególnie gdy w relacjach rodzinnych pojawia się brak wzajemnego zrozumienia i wsparcia. Z tego, co piszesz, Twoi rodzice mogą wykazywać cechy manipulacyjne i toksyczne, co wprowadza chaos i napięcie w waszej relacji. Twoje uczucia są absolutnie zrozumiałe, a Twoja frustracja w takiej sytuacji jest naturalną reakcją na brak odpowiedzi, krzyki i brak szacunku.
Kilka kluczowych rzeczy do rozważenia:

Twoje reakcje są normalne: Kiedy jesteśmy w stresującej sytuacji, a nasz głos jest ignorowany lub spotykamy się z niesprawiedliwą reakcją, jest normalne, że odczuwamy frustrację. To, że się denerwujesz, kiedy ktoś na Ciebie krzyczy, jest zrozumiałe. Krzyki rodzica mogą wywołać intensywną reakcję emocjonalną, zwłaszcza jeśli wcześniej próbowałaś rozmawiać spokojnie.

Manipulacja i odwracanie winy: Opisujesz sytuację, która brzmi jak klasyczny przypadek manipulacji, gdzie rodzice odwracają winę i przerzucają odpowiedzialność na Ciebie. Taka taktyka nazywa się czasem „gaslightingiem”, czyli manipulowaniem emocjami drugiej osoby, aby ta zaczęła wątpić w swoje reakcje i oceny sytuacji. Kiedy próbujesz postawić granicę, rodzice mogą to interpretować jako "awanturę", ale granice są niezbędne do zdrowej relacji, zwłaszcza jeśli czujesz, że jesteś traktowana niesprawiedliwie.

Granice są ważne: To, że stawiasz granice, jest bardzo ważne i zdrowe. Masz pełne prawo, aby oczekiwać, że będziesz traktowana z szacunkiem, nawet jeśli chodzi o proste rzeczy, jak pytanie o wodę. Gdybyś nie stawiała granic, Twoje emocje mogłyby jeszcze bardziej się kumulować, prowadząc do jeszcze większej frustracji i stresu.

Jak radzić sobie w takich sytuacjach?

Techniki radzenia sobie z emocjami: Praca nad kontrolowaniem własnych emocji w takich trudnych sytuacjach jest bardzo ważna. Pomocne może być na przykład wzięcie kilku głębokich oddechów, wyjście na chwilę z pomieszczenia czy znalezienie sposobu, aby ochłonąć, zanim odpowiesz w sytuacji konfliktowej.

Zrozumienie, że nie możesz kontrolować reakcji innych: Choć masz wpływ na swoje zachowanie i swoje emocje, nie masz kontroli nad tym, jak Twoi rodzice reagują. Ich krzyki czy zachowanie nie są Twoją odpowiedzialnością. Ważne jest, abyś była świadoma tego, że ich reakcje nie muszą definiować Twojej wartości.

Wsparcie zewnętrzne: W takiej sytuacji warto porozmawiać z psychologiem lub terapeutą, który pomoże Ci w radzeniu sobie z emocjami i ustalaniu granic. Możliwe, że potrzebujesz wsparcia w budowaniu strategii, jak skutecznie reagować na manipulacje oraz jak chronić swoje zdrowie psychiczne.

Co dalej?

Z tego, co opisujesz, wynika, że sytuacja w Twojej rodzinie może być dla Ciebie bardzo obciążająca. To, że szukasz pomocy, świadczy o tym, że chcesz zadbać o swoje zdrowie psychiczne, co jest ogromnym krokiem. Warto rozważyć kontakt z psychologiem, który pomoże Ci lepiej zrozumieć Twoje reakcje i wzmocnić Twoją asertywność.

Pamiętaj, że masz prawo czuć się dobrze i być traktowana z szacunkiem. To, że stawiasz granice, nie oznacza, że robisz coś złego – wręcz przeciwnie, to znak, że dbasz o siebie.

Czy chciałabyś spróbować porozmawiać z psychologiem lub poszukać dodatkowego wsparcia w tej sytuacji? Możemy spróbować znaleźć dla Ciebie odpowiednie opcje.

Dzień dobry,
emocje mają to do siebie, że potrafią się udzielać innym ludziom. Nic dziwnego, że czuje Pani napięcie w sytuacji, gdy druga osoba krzyczy i się złości. Proszę pamiętać, że zachowanie i emocje drugiego człowieka mówią o nim, a nie o nas. Proszę poszukać wspierających osób w Pani otoczeniu, które Panią wzmocnią. Pomocne może być także wsparcie psychologa, który pomoże w znalezieniu rozwiązań. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego.

Dziękuję, że podzieliła się Pani swoją historią. To, co Pani opisuje, to klasyczna sytuacja, w której rodzice mogą używać manipulacji i obwiniania, aby unikać odpowiedzialności za swoje zachowanie. Kiedy próbuje Pani stawiać granice i wyrażać swoje potrzeby, oni obracają sytuację przeciwko Pani, co może powodować frustrację i wątpliwości co do siebie samej. W takiej dynamicznej sytuacji nie chodzi o to, że coś jest nie tak z Panią, ale raczej o sposób, w jaki Pani rodzice radzą sobie z konfliktami – poprzez manipulację i unikanie odpowiedzialności.

Pani reakcja na krzyk i stawianie granic są naturalne. Każdy ma prawo do wyrażania swoich emocji, zwłaszcza kiedy czuje się niesprawiedliwie traktowany. To, że próbuje Pani zachować spokój, a potem reaguje na ich krzyk, nie oznacza, że jest coś z Panią nie tak. Wręcz przeciwnie – to sygnał, że ma Pani świadomość, jak powinna wyglądać zdrowa komunikacja, ale nie otrzymuje Pani tego w odpowiedzi.

Jeżeli czuje Pani, że ta sytuacja wpływa na Pani emocjonalne samopoczucie i codzienne funkcjonowanie, warto rozważyć rozmowę z psychologiem. Takie wsparcie może pomóc w zrozumieniu, jak radzić sobie z toksycznymi relacjami i jak chronić swoje granice w sposób, który będzie dla Pani zdrowy.

Dzień dobry,

Z tego, co opisujesz, wynika, że jesteś w trudnej sytuacji rodzinnej, gdzie dochodzi do napięć i konfliktów. To zupełnie zrozumiałe, że takie sytuacje wywołują w Tobie frustrację i potrzebę obrony swoich granic.
Twoje uczucia są ważne, a fakt, że próbujesz bronić swojej przestrzeni i reagujesz na niesprawiedliwość, jest naturalną reakcją. Być może warto pomyśleć nad rozwijaniem strategii radzenia sobie z tymi sytuacjami – na przykład poprzez pracę nad tym, jak wyrażać swoje granice w sposób, który pozwoli Ci zachować spokój, mimo trudności z ich strony. W niektórych przypadkach może też pomóc praca z psychologiem, który pomoże Ci wzmocnić swoje poczucie wartości i nauczy skuteczniejszych sposobów radzenia sobie z manipulacją.

Jeśli chcesz, możemy zgłębić, jakie techniki mogłyby pomóc Ci lepiej radzić sobie z tymi trudnymi sytuacjami w przyszłości.
Trzymam za Ciebie kciuki. To, że szukasz wsparcia i refleksji nad swoją sytuacją, jest bardzo ważnym krokiem!