Dzień dobry, nazywam się Kaja i mam 14 lat. Nie wiem już kogo prosić o pomoc. Więc może od początku.

Dzień dobry, nazywam się Kaja i mam 14 lat. Nie wiem już kogo prosić o pomoc. Więc może od początku. Chodzę do 1 klasy liceum. Od pewnego czasu, stałam się jak martwa. Moi rodzice roztali się tydzień temu, tata wyjechał za granicą, moja jedyna deska ratunku. Zostałam z mamą, z mamą która znalazła se nowego faceta od razu po rozstaniu. Wiecznie jej nie ma w domu, jestem jedynaczką. Zostalam sama.Ciągle płaczę, nawet piszącmimo tego ze nie chcę. Przestałam wychodzić z domu, spotykać się ze znajomymi. Ciągle sobie mówię ze to wszystko moja wina, jakby mnie nie mieli ich życie wyglądało by inaczej. Stałam się smutna bez życia, bez powodu wstawiania rano, kiedy rodzice byli razem, było super. Ale teraz moje życie starcilo sens. Mama mnie nie zauważa, jakby mnie nie było. Do tego doszły problemy ze zdrowiem, zanik miesiączki spadek na wadze. Myślę nawet o samookaleczaniu się, żeby mama mnie zauważyła. Ale ja tak na prawdę tego nie chcę. Z mamą nie chce rozmawiać, jest zdania,,Wszystkie dzieci mają depresje" a tata, jest dla mnie dużym wsparciem lecz mama zrobiła tak, że mam zostać z nią mimo ze ją nie obchodzę. A tacie nie chce zwracać głowy. Chce tylko poczuć się dobrze, mieć chęci wstawać rano, a nie odwrotnie. Co ja mam zrobić?