Dzień dobry. Nie wiem jak znaleźć lekarza,który mnie zrozumie,któremu mogę zaufać. Nie ufam ludziom.

Dzień dobry. Nie wiem jak znaleźć lekarza,który mnie zrozumie,któremu mogę zaufać. Nie ufam ludziom. Nie mam sił wstać z łóżka,zrobić czegokolwiek. Zamknęłam się w domu. Każdy dzień to walka. Każdy oddech,coś co muszę sprawia ból,ogromny wysiłek. Mam dzieci. Nie mam do nich sił. Jestem wybuchowa. Zostaję sama z nimi na długo. Nie mam siły na nic. Jestem do niczego. Dzieci cierpią. Wszystkich i siebie zaniedbuje. Chciałabym już umrzeć. Nie chcę żyć w tym świecie. U rodziców nie mam wsparcia. Nie wiedzą jak mnie skrzywdzili. Żadne nie przyznaje się do błędów. Ciągle żyje dzieciństwem przeszloscia,oni pili byłam sama w Domu Dziecka. To wszystko jest długa historia. Ja nie dam rady już tak dłużej. Nie mam sił wyjść z domu. Albo się zabiję albo oddam dzieci,nie dam rady. Nie chcę krzywdzić dzieci. Wiem,że jak je zostawię to też ich skrzywdzę. To już wolę umrzeć niż je zostawić. Mam poczucie winy o wszystko. Ludzie mnie drażnią wszędzie boję się mam lęki że coś złego się stanie,boję się spać boję się być sama nie mogę być sama płaczę wtedy i chcę tylko zasnąć,nie mam żadnego życia niż to w domu. Sama nie wychodzę nie chcę sama nigdzie być. Wiem jestem do kitu. Nienawidze rodziców że jestem na świecie.