Dzień dobry. Od 12 lat jesteśmy z żoną małżeństwem (jako para od 18lat) mając dwójkę dzieci. Około

Dzień dobry,

Rozumiem, że znalazłeś się w trudnej sytuacji i starasz się zrozumieć, co możesz zrobić w obliczu tego kryzysu w waszym małżeństwie. Pierwszym krokiem, który już zrobiłeś, było otwarte wyrażenie swoich uczuć, zrozumienie swoich błędów oraz zaproponowanie terapii jako możliwości poprawy waszego związku. To ważne, że starasz się być otwarty i komunikatywny w tej trudnej sytuacji.

Wartościowym podejściem jest dążenie do zrozumienia sytuacji zarówno z twojej, jak i żony perspektywy. Jej uczucia i przemyślenia są równie ważne, jak twoje, nawet jeśli są trudne do zaakceptowania. Rozumiem, że chciałbyś walczyć o wasz związek, ale pamiętaj, że to, co się dzieje w związku, jest wynikiem wspólnych działań obu stron.

Podczas separacji kontaktowanie się z żoną może być delikatnym wyzwaniem. Warto uszanować jej prośbę o przestrzeń, gdyż przestrzeń ta może pomóc w wyklarowaniu uczuć i myśli. Zbyt natrętne kontakty mogą sprawić, że żona poczuje się zdominowana lub pod presją, co niekoniecznie przyczyni się do poprawy sytuacji.

Jeśli chodzi o ratunek dla waszego związku, to możliwości są różne. Terapia par może być nadal opcją, jeśli oboje wyrażacie gotowość do współpracy. Jeśli żona aktualnie nie jest gotowa na tę myśl, daj jej czas na przemyślenie. Jeśli i ty jesteś zainteresowany terapią indywidualną, może to pomóc ci lepiej zrozumieć siebie, swoje potrzeby i emocje w tym trudnym okresie.

Ważne jest, aby nie tylko walczyć o związek, ale również dbać o swoje własne emocje i dobrostan psychiczny. Separacja może być trudnym doświadczeniem, ale może dać wam obojgu czas na zastanowienie się, co jest dla was ważne i jakie zmiany chcielibyście wprowadzić.

Jeśli chciałbyś kontynuować działania mające na celu poprawę waszej sytuacji, warto byście podjęli dialog na temat waszych oczekiwań, granic i potrzeb. Jednak pamiętaj, że ostateczna decyzja leży zarówno w twoich rękach, jak i w rękach twojej żony. Moja rada to zwrócenie się również do profesjonalisty, takiego jak psychoterapeuta, który może pomóc w lepszym zrozumieniu sytuacji oraz opracowaniu strategii, która będzie odpowiadała waszym potrzebom i możliwościom.

Dzień dobry. Rozumiem, że jesteś w trudnej sytuacji, a twoje emocje i obawy są zrozumiałe w obliczu kryzysu w waszym małżeństwie. Warto docenić odwagę, z jaką postanowiłeś podjąć kroki w celu rozwiązania problemów, a także otwartość, z jaką podzieliłeś się swoimi uczuciami i myślami z żoną. Rozumiem, że twoje małżeństwo przeżywało trudności od pewnego czasu, a sytuacja z wymianą wiadomości była katalizatorem do otwartej rozmowy. To ważne, że wziąłeś odpowiedzialność za swoje działania i wyraziłeś gotowość do pracy nad waszą relacją.
W chwili obecnej, kiedy żona wyraziła swoje uczucia i postanowienie o separacji, ważne jest zachowanie szacunku i zrozumienia dla jej potrzeb oraz emocji. Każda osoba reaguje na sytuacje życiowe w inny sposób, dlatego istotne jest, aby dać jej przestrzeń na przemyślenie swoich uczuć i decyzji.
Kontaktując się z żoną w trakcie separacji, pamiętaj o kilku kwestiach:
- Szacunek i delikatność: Pamiętaj, że żona może potrzebować czasu i przestrzeni.
-Komunikacja: Jeśli jest to możliwe, starajcie się utrzymywać komunikację, aby omawiać sprawy związane z dziećmi czy innymi praktycznymi aspektami rozłąki. Warto jednak unikać nadmiernego nacisku na dyskusję o waszej relacji w obecnej chwili, jeśli żona nie jest na to gotowa.
-Wsłuchaj się w jej potrzeby: Pamiętaj, że w obecnej chwili to żona wyraziła swoje uczucia i potrzeby. Ważne jest, aby dać jej czas na wyrażenie swoich myśli.
Co do pytania, czy istnieje ratunek dla waszej sytuacji, nie jestem w stanie jednoznacznie tego stwierdzić, ponieważ każda sytuacja ma swoje unikalne aspekty. Terapia par może być nadal opcją, jeśli obie strony są otwarte na pracę nad relacją. Jednak konieczne jest, aby ta decyzja była podjęta we wspólnym porozumieniu. Warto również pamiętać, że czasami w wyniku separacji obie strony mogą dokładniej przemyśleć swoje potrzeby i podejście do związku.
Jeśli chcesz kontynuować pracę nad waszą relacją, możesz nadal zachować tę gotowość i otwartość, ale jednocześnie uszanować decyzję żony i dać jej czas na rozważenie. Wspieraj ją i pamiętaj, że obie strony muszą być zaangażowane w proces naprawy relacji.
To move bye tez dobry czas na rozważenie terapii własnej.
Powodzenia!

Witam. Na Pana końcowe pytanie nie mogę udzielić odpowiedzi, bo nie znam przyszłości i to by było wróżenie z fusów. Nawet na konsultacji pary w gabinecie nie jestem w stanie zagwarantować czy przewidzieć jaki będzie wynik. Żeby podjąć terapie par faktycznie trzeba chęci obojga i zgodności co do celu tej terapii. Pana żona, z tego, co Pan pisze, dość jasno wyraziła swoje zdanie i chęć zakończenia związku, co może być trudne do zaakceptowania. Oczywiście o tym, czy walczyć o związek ma Pan prawo zdecydować, ale wynik tej walki zależy także od żony. Jedna osoba nie naprawi tego, co nie działa w związku, każdy z Państwa coś do niego przecież wniósł. Życzę wszystkiego dobrego, pozdrawiam.

Dzień dobry, rozumiem, że ta sytuacja może być bardzo bolesna i dezorientująca. Przeżywacie właśnie duży kryzys, który, jak widać, miał swoją historię i rozwijał się przez kilka lat. Żona doświadczyła w tym czasie zapewne wielu rozczarowań i trudnych emocji, stąd teraz może mieć poczucie dystansu i rezygnacji. Takie „zamknięcie się” na relację często bywa konsekwencją wielu nieprzepracowanych spraw i może być dla niej mechanizmem obronnym.

Twoje podejście, otwartość na szczerą rozmowę i gotowość do terapii pokazują, że wziąłeś odpowiedzialność za sytuację i chcesz walczyć o małżeństwo. Na ten moment, skoro żona mówi, że potrzebuje przestrzeni, warto uszanować jej decyzję, nie naciskając, ale jednocześnie zostawiając otwarte drzwi do kontaktu. Zamiast „walki”, wykaż się empatią i autentycznym zrozumieniem jej uczuć oraz obaw. Gdy spotykacie się przy okazji spraw związanych z dziećmi, staraj się, by były to spokojne, życzliwe spotkania, które pokażą Twoje zmiany.

Być może z czasem, kiedy żona dostrzeże, że dajesz jej przestrzeń i respektujesz jej emocje, będzie gotowa przemyśleć udział w terapii, jeśli uzna, że jest bezpieczna i warto ponownie zbliżyć się do siebie. Nawet jeśli teraz mówi, że już nie czuje tego, co dawniej, pamiętaj, że odbudowa relacji to długotrwały proces. Terapia indywidualna dla Ciebie także może być tu cennym wsparciem – pomoże Ci lepiej zrozumieć siebie i to, jak wytrwać w zmianach, które mogą pozytywnie wpłynąć na Wasze relacje.