Dzień dobry, od wielu lat jestem z partnerem, który miewa niekontrolowane wybuchy złości na wyimagin

Dzień dobry, od wielu lat jestem z partnerem, który miewa niekontrolowane wybuchy złości na wyimaginowane tematy. Zazwyczaj dotyczy to jego angażowania się w obowiązki domowe. To zaangażowanie jest relatywnie niewielkie, ale zawsze dbam o to, żeby czuł się doceniony. To niewiele zmienia. Potrafi nieprawdopodobnie się nakręcić i zakończyć temat stekiem wulgaryzmów i czasem nawet kilkudniowym milczeniem. Nie ma możliwości porozmawiać w spokoju o tym, co się stało. Powrót do normalności polega na rozpoczęciu rozmowy o neutralnych sprawach. Zawsze z ulgą wchodzę w to „godzenie się”, mając coraz gorszą opinię na własny temat. Mamy za sobą roczny epizod rozstania, ze względu na przekroczenie granicy agresji. Jak się okazało zaczął stosować anaboliki, co błyskawicznie wywołało ogromne wybuchy agresji. Na szczęście uporał się z tym dość szybko i radykalnie. Niestety kiedy wróciliśmy do siebie, po mizernych próbach psychoterapii partnerskiej, wróciliśmy do relacji, w której nadal jest dużo pustki emocjonalnej i napięcie, kiedy znowu będzie jakiś powód do obrażenia się lub do awantury.
Zdaję sobie sprawę z tego, że to mój partner ma problem ze sobą. Ciągnie prawdopodobnie za sobą toksyczne relacje z pijącym i krytykującym ojcem i nie jest szczęśliwy. Wiem tez już jednak, że ja mu nie pomogę. Martwi mnie za to moja naiwność i gotowość do powrotów. Nie wiem jak wybrnąć z tej sytuacji. Kilka dni, czasem tygodni spokoju, zamyka mi oczy i rozum na to, że to znowu cisza przed burzą. I tak w kółko. Bez przeprosin, rozmowy, deklaracji poprawy. W okopach swojej racji, ewentualnie czynników zewnętrznych (leki obniżające nastrój, trudna sytuacja w pracy lub cokolwiek). Mamy nastoletnią córkę i strasznie mnie boli, że nie możemy dać jej spokojnego bezpiecznego domu. Ona już dzisiaj ma radar na humor taty i bezbłędnie go wyczuwa. Bo tata obraża się jednocześnie na wszystkich. Mam świadomość, jaki bagaż córka weźmie ze sobą w dorosłe życie. Nie wiem jak stawić czoła tej sytuacji. Jak ochronić postrzeganie roli mężczyzny w związku przez moje dziecko oraz poczucie własnej wartości.