Dzień dobry. Pierwszy raz piszę na tym forum więc mam nadzieję że mogę tu napisać o moim problemie z
3
odpowiedzi
Dzień dobry. Pierwszy raz piszę na tym forum więc mam nadzieję że mogę tu napisać o moim problemie związanym z moim wyglądem i wagą. Jestem Emilka i mam 13 lat. Od prawie 3 lat nienawidzę tego jak wyglądam i ile ważę.. zaczęło się od tego że przeprowadziłam się z irlandii do Polski do mojej babci, bo nasz dom był jescze w budowie. Moja babcia jak pewnie każda zawsze i to zawsze miała ogromną ilość słodyczy w szafce i zawsze piekła jakieś ciasta.. byłam wtedy w 3 klasie, wtedy miałam gdzieś to jak wyglądałam, a byłam wtedy pulchniejsza dziewczynka. Jak poszłam do 4 klasy, to już zaczęłam się przejmować tym jak wyglądam, bo jak założyłam ubrania które mi się podobały to nie mogłam w nich wyjść bo mimo ze były luźne to i tak tłuszcz mi się wylewał z każdej możliwej strony.. zaczęłam się też strasznie przejmować tym że moje uda się dotykały nawet przy lekko rozchylonych nogach.. w 5,6 i 7 klasie nic się nie zmieniło. A jedynie pogorszyło. Tak zaczęłam się nienawidzić że chodziłam w samych wielkich tshirtach z łzami w oczach jak patrzyłam na wszystkie szczuplutkie dziewczyny z mojej szkoły które nosiły krótkie spodenki i topy.. moim największym kompleksem były uda i brzuch, ale potem były to jescze dłonie, ramiona, twarz i szczególnie figura której nadal nie posiadam.. przez ten czas zaczęłam się nawet samookaleczać.. nie jem dużo słodyczy, ograniczam się zwykle do 1500 kalorii dziennie, chodziłam na siatkówkę, basen, koszykówkę, codziennie wychodze na rower albo spacer, próbowałam nawet ćwiczyć w domu ale nawet najprostrze ćwiczenia były dla mnie za trudne.. nie wiem co robić żebym się w końcu zaakceptowala bo nie mogę tego znieść.. Mam 170 cm wzrostu i ważę prawie 60kg. Z kalkulatora bmi wynika że moja wagą jest idealna co do wzrostu, ale nam odstający brzuch, dotykające się uda i twarz która wygląda jak bym ważyła 90 kilo.. Załamuje się najbardziej jak czasem wieczorami mam napady jedzienia.. jem cokolwiek co mam w domu mimo ze nie jestem głodna i myślę sobie "jutro zrobie glodowkę" serce mi peka jak widze w internecie dziewczyny w moim wieku ktoere mają piekna wąską talie i plaski brzuch i jak widze wszystkie moje przyjaciolki ktore noszą krotkie topy, obcisle sukienki, maja piekna figurę, szczuple uda i plaski brzuch.. ja wygladam jak swinia i nie moge tego zniesc, mimo ze proboje schudnac i sie zaakceptowac. Mam nadzieję że ktoś mnie zrozumie i nie pomysli ze przesadzam, bo mnie to już przerasta i nie daje już rady :((
Dzień dobry, sugeruję udać się do psychologa/psychoterapeuty. W przypadku osób niepełnoletnich będzie wymagana zgoda rodzica/opiekuna na udział w konsultacji bądź terapii. Specjalista (w szczególności terapeuta poznawczo-behawioralny) pomoże w pracy nad motywacją do działania, samooceną oraz wyjaśni, co ma wpływ na emocje i zachowania każdego człowieka. Dobrym pomysłem może okazać się też wizyta u dietetyka. Pozdrawiam serdecznie, Katarzyna Antczak
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Emilko, dziękuję Ci, że dzielisz się swoim doświadczeniem i trudnościami. Dużo się zadziało w Twoim życiu, dużo wciąż się dzieje, więc opisanie tego, z czym się zmagasz wymagało sporej odwagi i determinacji! Wygląda na to, że jesteś już zmęczona działaniami, które podejmujesz, by poczuć się i wyglądać tak, jakbyś chciała. To całkiem naturalne, że chcesz wyglądać podobnie jak Twoje koleżanki, dobrze czuć w swojej skórze i widzieć, że chcesz mieć poczucie sprawczości i widzieć, że Twój wysiłek nie idzie na marne. Przechodzisz teraz przez trudny czas i szukasz pomocy, by w końcu poczuć, że dajesz radę. Masz w sobie dużo siły, determinacji i odwagi. Potrzebujesz tylko kogoś, kto pomoże Ci poukładać to, z czym się zmagasz. W tym obszarze warto sięgnąć po wsparcie psychologa lub psychoterapeuty (tu ważne, byś czuła, że jest to ktoś, kto Cię wspiera i rozumie, by poszukał z Tobą tego, co już w sobie masz, i wzmocnił, byś dała radę osiągnąć swój wymarzony cel), psychodietetyka lub dietetyka (ci ostatni dwaj pomogą Ci wprowadzić w życie zasady czy nawyki, które przyniosą oczekiwany przez Ciebie efekt). Mocno trzymam kciuki i wierzę, że z Twoją odwagą i wewnętrzną siłą krok po kroku osiągniesz cel i odnajdziesz spokój i zadowolenie:))
Dzień dobry Emilko,
Przede wszystkim chcę Cię zapewnić, że Twoje uczucia są ważne i zasługują na uwagę. Przeżywanie tak silnych emocji w związku z własnym ciałem i wyglądem, jakie opisujesz, jest naprawdę trudne, zwłaszcza w Twoim wieku, kiedy tak wiele się zmienia zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.
Przede wszystkim, ważne jest, abyś wiedziała, że nie jesteś sama z takimi uczuciami. Wiele młodych osób zmaga się z podobnymi problemami i presją, szczególnie w kontekście ciągłego porównywania się z innymi, co jest często spotęgowane przez media społecznościowe i obrazy, które tam dominują.
Mając na uwadze Twoje zdrowie i dobrostan, ważne jest, abyś mogła rozmawiać o swoich uczuciach z kimś zaufanym – czy to rodzicem, innym członkiem rodziny, nauczycielem czy psychologiem szkolnym. Samookaleczanie jest sygnałem, że potrzebujesz wsparcia profesjonalnego, które pomoże Ci nauczyć się zdrowych sposobów radzenia sobie ze stresem i trudnymi emocjami.
Twoje uczucia dotyczące jedzenia i wagi ciała mogą być bardziej złożone, niż wydaje się na pierwszy rzut oka. Ograniczanie jedzenia i napady jedzenia mogą być sygnałem, że Twoje ciało i umysł próbują sobie radzić z emocjonalnymi potrzebami, które nie są w pełni zaspokajane. To normalne, że w tych okolicznościach czujesz się przytłoczona.
Oto kilka kroków, które możesz rozważyć:
1. Znalezienie terapeuty lub psychologa: Profesjonalna pomoc może być nieoceniona w zrozumieniu i zarządzaniu Twoimi uczuciami oraz zachowaniami.
2. Edukacja na temat ciała i zdrowia: Zrozumienie, jak różne są ciała i jak wiele czynników wpływa na nasz wygląd i samopoczucie, może pomóc zmienić Twoje postrzeganie siebie.
3. Zdrowe nawyki żywieniowe i aktywność fizyczna: To ważne, by skupić się na zdrowiu, a nie na liczbach na wadze. Może to wymagać wsparcia dietetyka, który pomoże Ci zrozumieć potrzeby Twojego ciała.
4. Budowanie wsparcia społecznego: Otwarte rozmowy z przyjaciółmi i rodziną o tym, jak się czujesz, mogą pomóc zbudować system wsparcia i zmniejszyć poczucie izolacji.
Pamiętaj, że wartościowa jesteś niezależnie od wyglądu czy wagi. Twoja wartość jako osoby nie jest mierzona przez to, jak wyglądasz. Skupienie na osobistych osiągnięciach, pasjach czy relacjach może pomóc zbudować pewność siebie i poczucie własnej wartości.
Jesteś na ważnym etapie życia, gdzie wsparcie i zrozumienie mogą wpłynąć na Twój rozwój. Nie musisz przechodzić przez to sama. Pomoc jest dostępna, a pierwszym krokiem może być otwarta rozmowa o tym, co czujesz i czego potrzebujesz.
Przede wszystkim chcę Cię zapewnić, że Twoje uczucia są ważne i zasługują na uwagę. Przeżywanie tak silnych emocji w związku z własnym ciałem i wyglądem, jakie opisujesz, jest naprawdę trudne, zwłaszcza w Twoim wieku, kiedy tak wiele się zmienia zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.
Przede wszystkim, ważne jest, abyś wiedziała, że nie jesteś sama z takimi uczuciami. Wiele młodych osób zmaga się z podobnymi problemami i presją, szczególnie w kontekście ciągłego porównywania się z innymi, co jest często spotęgowane przez media społecznościowe i obrazy, które tam dominują.
Mając na uwadze Twoje zdrowie i dobrostan, ważne jest, abyś mogła rozmawiać o swoich uczuciach z kimś zaufanym – czy to rodzicem, innym członkiem rodziny, nauczycielem czy psychologiem szkolnym. Samookaleczanie jest sygnałem, że potrzebujesz wsparcia profesjonalnego, które pomoże Ci nauczyć się zdrowych sposobów radzenia sobie ze stresem i trudnymi emocjami.
Twoje uczucia dotyczące jedzenia i wagi ciała mogą być bardziej złożone, niż wydaje się na pierwszy rzut oka. Ograniczanie jedzenia i napady jedzenia mogą być sygnałem, że Twoje ciało i umysł próbują sobie radzić z emocjonalnymi potrzebami, które nie są w pełni zaspokajane. To normalne, że w tych okolicznościach czujesz się przytłoczona.
Oto kilka kroków, które możesz rozważyć:
1. Znalezienie terapeuty lub psychologa: Profesjonalna pomoc może być nieoceniona w zrozumieniu i zarządzaniu Twoimi uczuciami oraz zachowaniami.
2. Edukacja na temat ciała i zdrowia: Zrozumienie, jak różne są ciała i jak wiele czynników wpływa na nasz wygląd i samopoczucie, może pomóc zmienić Twoje postrzeganie siebie.
3. Zdrowe nawyki żywieniowe i aktywność fizyczna: To ważne, by skupić się na zdrowiu, a nie na liczbach na wadze. Może to wymagać wsparcia dietetyka, który pomoże Ci zrozumieć potrzeby Twojego ciała.
4. Budowanie wsparcia społecznego: Otwarte rozmowy z przyjaciółmi i rodziną o tym, jak się czujesz, mogą pomóc zbudować system wsparcia i zmniejszyć poczucie izolacji.
Pamiętaj, że wartościowa jesteś niezależnie od wyglądu czy wagi. Twoja wartość jako osoby nie jest mierzona przez to, jak wyglądasz. Skupienie na osobistych osiągnięciach, pasjach czy relacjach może pomóc zbudować pewność siebie i poczucie własnej wartości.
Jesteś na ważnym etapie życia, gdzie wsparcie i zrozumienie mogą wpłynąć na Twój rozwój. Nie musisz przechodzić przez to sama. Pomoc jest dostępna, a pierwszym krokiem może być otwarta rozmowa o tym, co czujesz i czego potrzebujesz.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.