Dzień dobry, Piszę do Państwa z nietypowym i bardzo uciążliwym problemem. Zaznaczę od razu, że dotą
2
odpowiedzi
Dzień dobry,
Piszę do Państwa z nietypowym i bardzo uciążliwym problemem. Zaznaczę od razu, że dotąd nie potrafiła mi w tym niestety pomóc ani moja pani doktor psychiatra (leki na to nie pomagają) ani terapeutka. Otóż kilka lat temu wkręciłam sobie „zapominanie na zawołanie”. Gdy z kimś rozmawiam, a szczególnie, gdy czuję, że ten ktoś mnie uważnie słucha, albo też gdy np. musze coś komuś przekazać. potrafię zacząć wypowiedź i nagle zapomnieć jej dalszy ciąg. Przejmuję się tym, że zaczynając zdanie już go nie dokończę, panicznie boję się tego momentu, że będę musiała się jakoś racjonalnie z mojego zachowania wytłumaczyć. Panikuje. Wydaje mi się, że jest to podobny mechanizm, jak w przypadku silnie dręczącej mnie kilkanaście lat temu erytrofobii, a może także fagofobii (kilka lat temu). Wydaje mi się, że działa to tak, jak w tym słynnym eksperymencie, w którym zakazano myślenia o różowym słoniu, wtedy ten obraz automatycznie umysł wyświetla. U mnie chyba tak jest z „zapominaniem”, ponieważ dzieje się to jedynie wówczas, gdy o tym pamiętam. Gdy niechcący zapomnę, że mam taki problem, gdy czasem odwrócę uwagę, albo skupiam się na czymś innym, to się nie wydarza. Jakiś czas temu miałam z tym spokój przez cały miesiąc, teraz niestety znów wróciło. Czy to może być na przykład nerwica histeryczna (słyszałam że wtedy umysł potrafi wywołać przeróżne, nawet niezwykłe objawy somatyczne)? Chyba niekoniecznie, prawda? Proszę o radę, co mogę z tym zrobić, gdyż niestety utrudnia mi to kontakty, sprawia, że są bardzo stresujące. Będę wdzięczna za pomoc. Pozdrawiam
Piszę do Państwa z nietypowym i bardzo uciążliwym problemem. Zaznaczę od razu, że dotąd nie potrafiła mi w tym niestety pomóc ani moja pani doktor psychiatra (leki na to nie pomagają) ani terapeutka. Otóż kilka lat temu wkręciłam sobie „zapominanie na zawołanie”. Gdy z kimś rozmawiam, a szczególnie, gdy czuję, że ten ktoś mnie uważnie słucha, albo też gdy np. musze coś komuś przekazać. potrafię zacząć wypowiedź i nagle zapomnieć jej dalszy ciąg. Przejmuję się tym, że zaczynając zdanie już go nie dokończę, panicznie boję się tego momentu, że będę musiała się jakoś racjonalnie z mojego zachowania wytłumaczyć. Panikuje. Wydaje mi się, że jest to podobny mechanizm, jak w przypadku silnie dręczącej mnie kilkanaście lat temu erytrofobii, a może także fagofobii (kilka lat temu). Wydaje mi się, że działa to tak, jak w tym słynnym eksperymencie, w którym zakazano myślenia o różowym słoniu, wtedy ten obraz automatycznie umysł wyświetla. U mnie chyba tak jest z „zapominaniem”, ponieważ dzieje się to jedynie wówczas, gdy o tym pamiętam. Gdy niechcący zapomnę, że mam taki problem, gdy czasem odwrócę uwagę, albo skupiam się na czymś innym, to się nie wydarza. Jakiś czas temu miałam z tym spokój przez cały miesiąc, teraz niestety znów wróciło. Czy to może być na przykład nerwica histeryczna (słyszałam że wtedy umysł potrafi wywołać przeróżne, nawet niezwykłe objawy somatyczne)? Chyba niekoniecznie, prawda? Proszę o radę, co mogę z tym zrobić, gdyż niestety utrudnia mi to kontakty, sprawia, że są bardzo stresujące. Będę wdzięczna za pomoc. Pozdrawiam
Dzień dobry - Wydaje się, że bardzo dużo uwagi poświęca Pani na samoobserwację, obsewowanie swoich myśli, reakcji. Zuważyła też Pani, że zapominanie, o którym Pani pisze jest tak na skraju świadomości - jak Pani zapomni zapominać, to się to wtedy nie dzieje. Mówi Pani też o trudnych, nieprzyjemnych uczuciach: panice, takim lęku, że ktoś Panią naprwadę usłyszy, zauważy, że Pani zapomina. Warto by się pewnie zastanowić (jeśli jest pani w terapii, to też z terapeutą/ką), czy takie silne skupianie uwagi na myślach nie ma jakiegoś celu. Może jest to taka "zapora", żeby nie pojawiło się coś gorszego? Może czuje się Pani "dziurawa" jak Pani pamięć?
W kwestii objawów somatycznych: na pewno warto się najpierw przebadać u lekarza, jeśli jakiś objaw się pojawia, trzeba pamiętać, że czasem przyczyna leży po stronie organizmu. Czasem jednak zdarza się, że różne problemy psychiczne pokazują się w ciele. To coś, czemu warto przyglądać się na terapii.
Pozdrawiam,
Michał Knapiński
W kwestii objawów somatycznych: na pewno warto się najpierw przebadać u lekarza, jeśli jakiś objaw się pojawia, trzeba pamiętać, że czasem przyczyna leży po stronie organizmu. Czasem jednak zdarza się, że różne problemy psychiczne pokazują się w ciele. To coś, czemu warto przyglądać się na terapii.
Pozdrawiam,
Michał Knapiński
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, jeżeli jekaś terapia nie skutkuje to znaczy że zostałe źle dobrana pod kątem psychiki pacjenta i pod kątem jego zaburzeń. Ten właściwy dobór to sztuka.Niestety często nagina się problemy pacjenta do terapii...
Zachęcałbym do zasięgnięcia konsultacji u innego/innej terapeutki.
Na przykład online bo nie wygląda to na zaburzenie gdzie konieczna byłaby wizyta osobista. Pozdrawiam Krzysztof Dudziński
Zachęcałbym do zasięgnięcia konsultacji u innego/innej terapeutki.
Na przykład online bo nie wygląda to na zaburzenie gdzie konieczna byłaby wizyta osobista. Pozdrawiam Krzysztof Dudziński
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.