Dzień dobry! Potrzebuje odpoczynku od rodziny od mojej Matki, Ojca i strasznie wkurzającej młodsze
3
odpowiedzi
Dzień dobry!
Potrzebuje odpoczynku od rodziny od mojej Matki, Ojca i strasznie wkurzającej młodszej siostry. Czuję się przez nich łagodnie mówiąc osaczona. Za 2 tygodnie kończę 18 lat i bardzo brakuje mi poczucia niezależności najbardziej z całego dnia lubię wakacyjne poranki bo rodzice są w pracy a siostra jeszcze śpi, dawo nie brakowało mi tak bardzo chwili wytchnienia, szczerze odliczam dni do pójścia na studia, gdzie nie będę musiała wysłuchiwać ich wszystkich, dnie spędzam w pokoju na czytaniu książek ale czuje w sobie ogromny gniew coś co aż chce na coś przelać ... aż chce pobiec i zatrzymać się dopiero wtedy gdy opadne z sił, mieszkam na malutkiej wsi gdzie nie mam jak dojechać sama gdziekolwiek a dziadkowie zamęczają mnie pytaniami jak tylko wystawię nogę na dwór czasami mam ochotę być niewidzialna lub poprostu mieszkać sama i robić to na co mam ochotę nie tłumacząc się, Czy to normalne, że tak się czuje w mojej rodzinie?
Potrzebuje odpoczynku od rodziny od mojej Matki, Ojca i strasznie wkurzającej młodszej siostry. Czuję się przez nich łagodnie mówiąc osaczona. Za 2 tygodnie kończę 18 lat i bardzo brakuje mi poczucia niezależności najbardziej z całego dnia lubię wakacyjne poranki bo rodzice są w pracy a siostra jeszcze śpi, dawo nie brakowało mi tak bardzo chwili wytchnienia, szczerze odliczam dni do pójścia na studia, gdzie nie będę musiała wysłuchiwać ich wszystkich, dnie spędzam w pokoju na czytaniu książek ale czuje w sobie ogromny gniew coś co aż chce na coś przelać ... aż chce pobiec i zatrzymać się dopiero wtedy gdy opadne z sił, mieszkam na malutkiej wsi gdzie nie mam jak dojechać sama gdziekolwiek a dziadkowie zamęczają mnie pytaniami jak tylko wystawię nogę na dwór czasami mam ochotę być niewidzialna lub poprostu mieszkać sama i robić to na co mam ochotę nie tłumacząc się, Czy to normalne, że tak się czuje w mojej rodzinie?
Dzień dobry,
To zrozumiałe, że odczuwa Pani potrzebę niezależności. To naturalne w Pani wieku. Wiele młodych osób odczuwa podobnie. W pewnym momencie przychodzi czas na symboliczne 'odcięcie pępowiny' i np.wyjechanie na studia. Bez tej potrzeby niezależności, mogłoby być bardzo trudno podjąć decyzję o wyjeździe.
Natomiast jest jeszcze kwestia zachowań rodziny, które powodują w Pani uczucie osaczenie i gniew, o których Pani pisze. Ale to już inny temat. Może to być np.styl rozmowy z Panią, jakby nadal była Pani dzieckiem. Przejawem tego może być np. wydawanie poleceń lub zadawanie wielu pytań, które mogą być przez Panią odbierane jako irytujące. Komunikacja z nastolatkiem jest o wiele skuteczniejsza, kiedy używa się bardziej partnerskiego stylu komunikacji. Niestety, wielu rodziców i dziadków nie jest tego świadomych, co prowadzi do wielu trudności we wzajemnych relacjach. Pomocna mogłaby być rozmowa z psychologiem, warsztaty dla rodziców albo przeczytanie dobrej książki. Warta uwagi jest książka Adele Faber i Elaine Mazlish pt. "Jak mówić do nastolatków, aby nas słuchały. Jak słuchać, żeby z nami rozmawiały".
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Snarska
To zrozumiałe, że odczuwa Pani potrzebę niezależności. To naturalne w Pani wieku. Wiele młodych osób odczuwa podobnie. W pewnym momencie przychodzi czas na symboliczne 'odcięcie pępowiny' i np.wyjechanie na studia. Bez tej potrzeby niezależności, mogłoby być bardzo trudno podjąć decyzję o wyjeździe.
Natomiast jest jeszcze kwestia zachowań rodziny, które powodują w Pani uczucie osaczenie i gniew, o których Pani pisze. Ale to już inny temat. Może to być np.styl rozmowy z Panią, jakby nadal była Pani dzieckiem. Przejawem tego może być np. wydawanie poleceń lub zadawanie wielu pytań, które mogą być przez Panią odbierane jako irytujące. Komunikacja z nastolatkiem jest o wiele skuteczniejsza, kiedy używa się bardziej partnerskiego stylu komunikacji. Niestety, wielu rodziców i dziadków nie jest tego świadomych, co prowadzi do wielu trudności we wzajemnych relacjach. Pomocna mogłaby być rozmowa z psychologiem, warsztaty dla rodziców albo przeczytanie dobrej książki. Warta uwagi jest książka Adele Faber i Elaine Mazlish pt. "Jak mówić do nastolatków, aby nas słuchały. Jak słuchać, żeby z nami rozmawiały".
Pozdrawiam serdecznie,
Katarzyna Snarska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień Dobry, zachęcam do wizyty u specjalisty, aby szerzej omówić ten problem. Pozdrawiam serdecznie
To, co opisujesz, jest całkiem normalne, zwłaszcza w tym okresie życia, kiedy zbliżasz się do dorosłości i pragniesz większej niezależności. Możesz czuć się osaczona, bo brakuje Ci przestrzeni na własne potrzeby i emocje. Twoje pragnienie ucieczki i frustracja mogą wynikać z potrzeby autonomii, która jest naturalna w procesie dojrzewania. Odpoczynek od rodziny i chwile wytchnienia są ważne, dlatego dobrze, że odnajdujesz go chociaż w porankach. Odliczanie do studiów to dla Ciebie nadzieja na więcej wolności, a to też zupełnie zrozumiałe.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.