Dzień dobry... proszę mi na początku wybaczyć ale to mój pierwszy raz. Mam 19 lat mam czterech stars

Proszę mi na początku wybaczyć ale to mój pierwszy raz. Mam 19 lat mam czterech starszych braci i chłopaka od 3 lat. Gdzie mój problem .... od początku. Jako dziecko sporo miesięcy co ciągnęło się do dwóch lat z przerwami przebywałam w szpitalach. Później dojrzewanie poznawanie siebie. Później choroba brata która ciągnie się do dzisiaj i każde jego spojrzenie dla mnie jest bólem. Chodź nikomu nie daje tego po sobie poznać bo po prostu nie należę do osób które odnoszą się z tym co czuja. Później nagła choroba taty, cudem uszedł z życiem jednak teraz już wraca do zdrowia powoli. Tak ... to gdzie mój problem ...myśle ze trudno będzie go opisać. Wszyscy czegoś ode mnie oczekują pomocy rady a ja sama ze sobą sobie nie radzę. Od dłuższego czasu nie mogę się ogarnąć i po prostu wstać wyjść i się uśmiechnąć trwa do długo. Jeśli już to uśmiechnę się ubierając maskę. Jednak kiedy jestem sama mam dość wszystkiego. Ide do pracy jest w miarę dobrze bo pracuje z dziećmi jednak kiedy wracam do domu mam ochotę się zamknąć i zostać sama ze sobą bo wiem ze tylko wtedy mogę być sobą... mama nigdy nie zapytała się o co chodzi zawsze mówi co ty taka obrażona na cały świat. Z chłopakiem nie mam ochoty nawet się spotkać przez co on robi problem a ja nie umiem nikomu nic powiedzieć. Kotłuje to wszystko w sobie. Tyle rzeczy mam do powiedzenia jednak nie potrafię. Jest jeszcze jedna sprawa która chodzi za mną... nie potrafię nawet o niej napisać dlatego chciałabym zapytać czy warto iść do specjalisty. Chciałabym potrafić rozmawiać o uczuciach. Nigdy nie zdarzyło mnie się się przy kimś płakać jedynie w samotności. Nie mam ochoty na nic kompetnie nie wiem co robić nie potrafię tego opisać bo mam wrażenie ze to nic takiego jednak cały czas czuje bezsilność i silna potrzebę pomocy tylko nie potrafię o nią poprosić ... Czy warto iść do specjalisty i do jakiego.. proszę o radę