Dzień dobry, przychodzę z zapytaniem do lekarzy psychologów. Kilka dni temu obejrzałam młodzieżowy s
3
odpowiedzi
Dzień dobry, przychodzę z zapytaniem do lekarzy psychologów. Kilka dni temu obejrzałam młodzieżowy serial. Bardzo się w niego wkręciłam i polubiłam. Gdy skończyłam go oglądać codziennie czuję smutek spowodowany tym, że chciałabym przeżyć taką przygodę jak ci aktorzy poza nagrywarkami filmowymi. Bardzo spodobało mi się to jak się przyjaźnią, spędzają ze soba czas i po prostu jakie piękne chwile razem przeżywają. W dodatku spodobał mi się jeden aktor i bardzo boli mnie to, że nie mogę go poznać ani nic z tych rzeczy. Czuję, że przez ten serial żyję trochę w innym świecie. Chciałabym czerpać przyjemność z oglądania takich rzeczy a nie tylko płakać, bo nie żyję tak jak oni. Potrzebuję porady co ze sobą zrobić, aby wszystko było dobrze.
Dzień dobry,
Zjawisko, które Pan/Pani opisuje, można powiązać z tzw. identyfikacją z postaciami fikcyjnymi oraz immersją w świat przedstawiony w filmie lub serialu. Identyfikacja z bohaterami polega na tym, że widzowie odczuwają silną więź emocjonalną z postaciami, do tego stopnia, że ich przeżycia mogą wpływać na emocje i myśli widza. Badania pokazują, że identyfikacja z postaciami może prowadzić do poczucia przynależności do fikcyjnej grupy oraz doświadczania emocji podobnych do tych, które odczuwają bohaterowieko to jest szczególnie silne, gdy serial czy film przedstawia relacje społeczne, które są dla widza atrakcyjne lub pożądane, jak przyjaźń, miłość czy przygoda. W kontekście psychologicznym, widz może odczuwać tęsknotę za takim życiem, jeśli jego własne życie wydaje się mniej satysfakcjonujące.
Zjawisko to jest szczególnie silne, gdy serial czy film przedstawia relacje społeczne, które są dla widza atrakcyjne lub pożądane, jak przyjaźń, miłość czy przygoda. W kontekście psychologicznym, widz może odczuwać tęsknotę za takim życiem, jeśli jego własne życie wydaje się mniej satysfakcjonujące.
Poczucie pustki lub smutku po zakończeniu oglądania serialu jest związane z tym, że widz może odczuwać stratę „świata” i relacji, które przez jakiś czas były częścią jego codzienności. Zjawisko to jest czasami nazywane post-series blues lub post-show depression. Jest to emocjonalna reakcja na zakończenie intensywnego doświadczenia związanego z oglądaniem i zaangażowaniem w historię, która dawała poczucie przynależności i emocjonalnego spełnienia .
Twoje doświadczenie wskazuje także na pewien poziom idealizacji życia przedstawionego w serialu oraz aktora, który Ci się spodobał. Idealizacja postaci czy sytuacji może prowadzić do frustracji, gdy realne życie nie odpowiada oczekiwaniom stworzonym na podstawie fikcji. Tego rodzaju porównania mogą prowadzić do zaniżonego poczucia własnej wartości oraz niezadowolenia z własnego życia.
Jak sobie z tym poradzić?
a) Świadome oglądanie: Zwracaj uwagę na to, jak oglądane treści wpływają na Twoje emocje. Staraj się być świadoma tego, że życie przedstawione w filmach i serialach jest wykreowane i często idealizowane.
b) Równowaga między fikcją a rzeczywistością: Spróbuj znaleźć równowagę między angażowaniem się w fikcyjne światy a aktywnościami w realnym życiu. Szukaj relacji i przyjaźni, które mogą przynieść podobne emocje, jakie znajdujesz w serialu.
c) Wyrażanie emocji: Przeżywaj swoje emocje, ale staraj się także wyrażać je w konstruktywny sposób, np. poprzez rozmowę z przyjaciółmi, pisanie dziennika lub twórczą aktywność.
d) Realistyczne spojrzenie: Przypominaj sobie, że seriale są fikcją, a prawdziwe życie jest pełne zarówno pięknych, jak i trudnych chwil. Możesz czerpać inspirację z fikcji, ale ważne jest, by nie tracić kontaktu z rzeczywistością.
Pozdrawiam,
mgr Barbara Krajewska
Zjawisko, które Pan/Pani opisuje, można powiązać z tzw. identyfikacją z postaciami fikcyjnymi oraz immersją w świat przedstawiony w filmie lub serialu. Identyfikacja z bohaterami polega na tym, że widzowie odczuwają silną więź emocjonalną z postaciami, do tego stopnia, że ich przeżycia mogą wpływać na emocje i myśli widza. Badania pokazują, że identyfikacja z postaciami może prowadzić do poczucia przynależności do fikcyjnej grupy oraz doświadczania emocji podobnych do tych, które odczuwają bohaterowieko to jest szczególnie silne, gdy serial czy film przedstawia relacje społeczne, które są dla widza atrakcyjne lub pożądane, jak przyjaźń, miłość czy przygoda. W kontekście psychologicznym, widz może odczuwać tęsknotę za takim życiem, jeśli jego własne życie wydaje się mniej satysfakcjonujące.
Zjawisko to jest szczególnie silne, gdy serial czy film przedstawia relacje społeczne, które są dla widza atrakcyjne lub pożądane, jak przyjaźń, miłość czy przygoda. W kontekście psychologicznym, widz może odczuwać tęsknotę za takim życiem, jeśli jego własne życie wydaje się mniej satysfakcjonujące.
Poczucie pustki lub smutku po zakończeniu oglądania serialu jest związane z tym, że widz może odczuwać stratę „świata” i relacji, które przez jakiś czas były częścią jego codzienności. Zjawisko to jest czasami nazywane post-series blues lub post-show depression. Jest to emocjonalna reakcja na zakończenie intensywnego doświadczenia związanego z oglądaniem i zaangażowaniem w historię, która dawała poczucie przynależności i emocjonalnego spełnienia .
Twoje doświadczenie wskazuje także na pewien poziom idealizacji życia przedstawionego w serialu oraz aktora, który Ci się spodobał. Idealizacja postaci czy sytuacji może prowadzić do frustracji, gdy realne życie nie odpowiada oczekiwaniom stworzonym na podstawie fikcji. Tego rodzaju porównania mogą prowadzić do zaniżonego poczucia własnej wartości oraz niezadowolenia z własnego życia.
Jak sobie z tym poradzić?
a) Świadome oglądanie: Zwracaj uwagę na to, jak oglądane treści wpływają na Twoje emocje. Staraj się być świadoma tego, że życie przedstawione w filmach i serialach jest wykreowane i często idealizowane.
b) Równowaga między fikcją a rzeczywistością: Spróbuj znaleźć równowagę między angażowaniem się w fikcyjne światy a aktywnościami w realnym życiu. Szukaj relacji i przyjaźni, które mogą przynieść podobne emocje, jakie znajdujesz w serialu.
c) Wyrażanie emocji: Przeżywaj swoje emocje, ale staraj się także wyrażać je w konstruktywny sposób, np. poprzez rozmowę z przyjaciółmi, pisanie dziennika lub twórczą aktywność.
d) Realistyczne spojrzenie: Przypominaj sobie, że seriale są fikcją, a prawdziwe życie jest pełne zarówno pięknych, jak i trudnych chwil. Możesz czerpać inspirację z fikcji, ale ważne jest, by nie tracić kontaktu z rzeczywistością.
Pozdrawiam,
mgr Barbara Krajewska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry,
pisze Pani, że płacze codziennie niejako za lepszym życiem "jak z bajki" i że film był "młodzieżowy".
Nie pisze Pani ile ma lat, a to może mieć znaczenie - w pewnym okresie życia młodych ludzi takie reakcje jak Pani opisuje mogą być wręcz bardzo potrzebne. Może to być np. elementem procesu dojrzewania - kształtowania swoich wartości, uświadamiania sobie co jest dla mnie w życiu naprawdę ważne - np. dobre relacje z prawdziwymi przyjaciółmi.
Jestem przekonany, że każdej fazie życia może to mieć znaczenie - takie jak mu nadamy.
Znam metodę pracy terapeutycznej, gdzie oglądane fragmenty filmów i ewentualne identyfikacje z bohaterami są inspiracją. Wykorzystuje się je do refleksji psychologicznej i do pracy nad swoimi trudnościami w przeżywaniu pewnych sytuacji lub nad swoim rozwojem.
Być może taki proces u Pani zaszedł / zachodzi spontanicznie.
Jestem przekonany, że można go wykorzystać dla kształtowania Pani samoświadomości i dobrego życia w przyszłości.
Warto pamiętać, że film to film, historia opisana w książce to historia opisana w książce - i może ona być inspiracją i zestawem pewnych wskazówek skłaniających do refleksji. Jestem przekonany, że życie bohaterów nawet takich, z którymi się identyfikujemy nie musi to być dosłownym wzorcem do którego się wprost porównujemy.
Warto takie historie traktować jak inspirację a nie instrukcję :-)
Bo to może pomagać nam dowiedzieć do czego chcę dążyć w swoim życiu, CO dla mnie MOŻE BYĆ "składnikiem" dobrego, szczęśliwego życia. Ale może też TO SAMO być właśnie powodem zbyt wielkiej frustracji gdy uznam, że to ma być dosłowna instrukcją na dobre życie a ja właśnie TERAZ TEGO czegoś NIE MAM.
W razie potrzeby, na pewno można porozmawiać o tym z psychologiem zwłaszcza jak Pani pisze, że płacze codziennie. Celem takich konsultacji nie musi zaprzestanie płaczu tylko np. dobra jego interpretacja i wykorzystanie tej Pani reakcji na film jako np. elementu swojego rozwoju. Czasem warto skorzystać przy okazji takich reakcji z konsultacji z psychologiem w celach psychoedukacyjnych.
Pozdrawiam i życzę powodzenia w interpretowaniu tych zachowań które Pani opisała. Samej lub z pomocą specjalisty.
pisze Pani, że płacze codziennie niejako za lepszym życiem "jak z bajki" i że film był "młodzieżowy".
Nie pisze Pani ile ma lat, a to może mieć znaczenie - w pewnym okresie życia młodych ludzi takie reakcje jak Pani opisuje mogą być wręcz bardzo potrzebne. Może to być np. elementem procesu dojrzewania - kształtowania swoich wartości, uświadamiania sobie co jest dla mnie w życiu naprawdę ważne - np. dobre relacje z prawdziwymi przyjaciółmi.
Jestem przekonany, że każdej fazie życia może to mieć znaczenie - takie jak mu nadamy.
Znam metodę pracy terapeutycznej, gdzie oglądane fragmenty filmów i ewentualne identyfikacje z bohaterami są inspiracją. Wykorzystuje się je do refleksji psychologicznej i do pracy nad swoimi trudnościami w przeżywaniu pewnych sytuacji lub nad swoim rozwojem.
Być może taki proces u Pani zaszedł / zachodzi spontanicznie.
Jestem przekonany, że można go wykorzystać dla kształtowania Pani samoświadomości i dobrego życia w przyszłości.
Warto pamiętać, że film to film, historia opisana w książce to historia opisana w książce - i może ona być inspiracją i zestawem pewnych wskazówek skłaniających do refleksji. Jestem przekonany, że życie bohaterów nawet takich, z którymi się identyfikujemy nie musi to być dosłownym wzorcem do którego się wprost porównujemy.
Warto takie historie traktować jak inspirację a nie instrukcję :-)
Bo to może pomagać nam dowiedzieć do czego chcę dążyć w swoim życiu, CO dla mnie MOŻE BYĆ "składnikiem" dobrego, szczęśliwego życia. Ale może też TO SAMO być właśnie powodem zbyt wielkiej frustracji gdy uznam, że to ma być dosłowna instrukcją na dobre życie a ja właśnie TERAZ TEGO czegoś NIE MAM.
W razie potrzeby, na pewno można porozmawiać o tym z psychologiem zwłaszcza jak Pani pisze, że płacze codziennie. Celem takich konsultacji nie musi zaprzestanie płaczu tylko np. dobra jego interpretacja i wykorzystanie tej Pani reakcji na film jako np. elementu swojego rozwoju. Czasem warto skorzystać przy okazji takich reakcji z konsultacji z psychologiem w celach psychoedukacyjnych.
Pozdrawiam i życzę powodzenia w interpretowaniu tych zachowań które Pani opisała. Samej lub z pomocą specjalisty.
To, co opisujesz, jest całkowicie zrozumiałe i nie jesteś w tym sama. Wciągające seriale mogą mocno oddziaływać na nasze emocje, zwłaszcza gdy utożsamiamy się z postaciami i ich historiami. Czasami takie przeżycia sprawiają, że nasze własne życie wydaje się mniej ekscytujące, co może prowadzić do smutku i frustracji.
Pierwszym krokiem, aby poczuć się lepiej, jest zaakceptowanie, że to naturalne, że takie emocje się pojawiają. Oglądanie seriali potrafi dostarczać intensywnych wrażeń, ale ważne jest, aby oddzielić fikcję od rzeczywistości. Zastanów się, co w tych relacjach i przygodach tak bardzo Cię przyciąga – może to być wskazówka, czego potrzebujesz w swoim życiu.
Spróbuj skupić się na budowaniu swoich własnych relacji i przygód. Może to być okazja do zainspirowania się tym, co widziałaś, i poszukiwania podobnych doświadczeń w realnym świecie – może warto zaangażować się w nowe hobby, aktywności społeczne lub nawiązywanie nowych znajomości.
Jeśli jednak ten smutek trwa i czujesz, że trudno Ci wrócić do codzienności, warto porozmawiać z psychologiem. Specjalista pomoże Ci zrozumieć te emocje i znaleźć sposoby na lepsze radzenie sobie z nimi.
Pamiętaj, że Twoje uczucia są ważne i zasługujesz na wsparcie.
Pierwszym krokiem, aby poczuć się lepiej, jest zaakceptowanie, że to naturalne, że takie emocje się pojawiają. Oglądanie seriali potrafi dostarczać intensywnych wrażeń, ale ważne jest, aby oddzielić fikcję od rzeczywistości. Zastanów się, co w tych relacjach i przygodach tak bardzo Cię przyciąga – może to być wskazówka, czego potrzebujesz w swoim życiu.
Spróbuj skupić się na budowaniu swoich własnych relacji i przygód. Może to być okazja do zainspirowania się tym, co widziałaś, i poszukiwania podobnych doświadczeń w realnym świecie – może warto zaangażować się w nowe hobby, aktywności społeczne lub nawiązywanie nowych znajomości.
Jeśli jednak ten smutek trwa i czujesz, że trudno Ci wrócić do codzienności, warto porozmawiać z psychologiem. Specjalista pomoże Ci zrozumieć te emocje i znaleźć sposoby na lepsze radzenie sobie z nimi.
Pamiętaj, że Twoje uczucia są ważne i zasługujesz na wsparcie.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.