Dzień dobry, Szanowni Państwo, piszę tutaj w sprawie mojego brata (21 lat) kilka dni temu została
3
odpowiedzi
Dzień dobry,
Szanowni Państwo, piszę tutaj w sprawie mojego brata (21 lat) kilka dni temu została u niego postawiona diagnoza kod choroby F22.0, brat nie chce podjąć leczenia, mimo dostania recepty do wykupienia od lekarza psychiatry. Bardzo chcę mu pomóc, a nie mam już pomysłu jak nakłonić go na leczenie, z całego serca proszę o radę jak mam dalej postąpić. Widzę, że z bratem jest co raz gorzej, z domowników ufa tylko mi, resztę uważa za wrogów. Codziennie wieczorem siada i ogląda tv do późnych godzin nocnych czy to jest oby normalne? Niepokoi mnie to, ponieważ wcześniej tak nie robił, dodatkowo siedzi max metr od telewizora, czasami z nogami oderwanymi od podłogi, często chodzi na palcach bądź piętach, nie chce jeść ponieważ wmówił sobie, że on nie ma w domu swojego jedzenia. Nasi rodzice są rozwiedzeni, ponieważ Tata był alkoholikiem, i było w domu bardzo źle, brat pomimo, że jest tylko o rok mlodszy ode mnie nie pamięta co wyprawiał Tata w domu i uważa go za najlepszego, a Mamę za wroga(mimo, że dala nam chodź cząstkę normalnego dzieciństwa rozwodząc się z Tatą), codziennie powtarza, że on nie rozumie dlaczego rodzice się rozwiedli, a gdy mówimy mu prawdę dlaczego za każdym razem mówi, że to i tak wina Mamy. Bardzo proszę o pomoc, nie wiem już jak postępować dalej, a w domu atmosfera jest bardzo napięta, i każdy pokolei zaczyna się załamywać. Nie chcę stracić rodziny.
Szanowni Państwo, piszę tutaj w sprawie mojego brata (21 lat) kilka dni temu została u niego postawiona diagnoza kod choroby F22.0, brat nie chce podjąć leczenia, mimo dostania recepty do wykupienia od lekarza psychiatry. Bardzo chcę mu pomóc, a nie mam już pomysłu jak nakłonić go na leczenie, z całego serca proszę o radę jak mam dalej postąpić. Widzę, że z bratem jest co raz gorzej, z domowników ufa tylko mi, resztę uważa za wrogów. Codziennie wieczorem siada i ogląda tv do późnych godzin nocnych czy to jest oby normalne? Niepokoi mnie to, ponieważ wcześniej tak nie robił, dodatkowo siedzi max metr od telewizora, czasami z nogami oderwanymi od podłogi, często chodzi na palcach bądź piętach, nie chce jeść ponieważ wmówił sobie, że on nie ma w domu swojego jedzenia. Nasi rodzice są rozwiedzeni, ponieważ Tata był alkoholikiem, i było w domu bardzo źle, brat pomimo, że jest tylko o rok mlodszy ode mnie nie pamięta co wyprawiał Tata w domu i uważa go za najlepszego, a Mamę za wroga(mimo, że dala nam chodź cząstkę normalnego dzieciństwa rozwodząc się z Tatą), codziennie powtarza, że on nie rozumie dlaczego rodzice się rozwiedli, a gdy mówimy mu prawdę dlaczego za każdym razem mówi, że to i tak wina Mamy. Bardzo proszę o pomoc, nie wiem już jak postępować dalej, a w domu atmosfera jest bardzo napięta, i każdy pokolei zaczyna się załamywać. Nie chcę stracić rodziny.
Proponuję by Pani spotkała się z psychoterapeutą celem opracowania sposobów wpływania na brata. Uzyska Pani pakiet informacji i z nich wybierze narzędzia, które uzna za możliwe do zastosowania. Przypomnę,że mówimy o narzędziach związanych z namówieniem osoby do leczenia, a nie o rozwiązaniach "siłowych". W Polsce obowiązują przepisy zabraniające zmuszania do leczenia. Osoba chora musi wyrazić zgodę.
Rafał Dobolewski
Rafał Dobolewski
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Szanowna Pani, proponuję spotkać się z lekarzem psychiatrą, który szczegółowo wyjaśni uwarunkowania prawne leczenia psychiatrycznego. Zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego w trybie nagłym do szpitala można przyjąć osobę chorą psychicznie, której zachowanie zagraża bezpośrednio życiu tej osoby albo życiu lub zdrowiu innych osób. Gdy taka sytuacja bezpośredniego zagrożenia nie występuje, a jest prawdopodobne, że leczenie szpitalne przyniesie poprawę, wówczas możliwy jest tzw. tryb wnioskowy, czyli hospitalizacja na mocy decyzji Sądu opiekuńczego. Rodzina ma prawo złożyć do Sądu wniosek o leczenie osoby chorej w szpitalu psychiatrycznym bez jej zgody.
Dzień dobry, rozumiem, że sytuacja, w której się Państwo znajdują, jest bardzo trudna i stresująca. Diagnoza F22.0 odnosi się do uporczywych zaburzeń urojeniowych, które mogą być bardzo poważne i wymagają leczenia, aby zapobiec dalszemu pogarszaniu się stanu zdrowia psychicznego Pani brata. To naturalne, że martwi się Pani o niego i chce pomóc, jednak przekonanie osoby do podjęcia leczenia, szczególnie gdy nie rozpoznaje ona swojego problemu, może być niezwykle trudne.
W takiej sytuacji kluczowe jest podejście pełne empatii i zrozumienia. Warto starać się utrzymać kontakt z bratem i okazywać mu wsparcie, nie naciskając zbyt mocno, co mogłoby zwiększyć jego opór. Proszę spróbować delikatnie porozmawiać z nim o jego obawach i uczuciach, wyrażając jednocześnie zrozumienie dla jego perspektywy. Można zasugerować, że podjęcie leczenia nie oznacza, że coś jest z nim "nie tak", ale że może pomóc mu poczuć się lepiej i zrozumieć, co się dzieje.
Jeśli brat ufa tylko Pani, warto wykorzystać tę więź do delikatnego wprowadzenia rozmów na temat jego samopoczucia i możliwości skorzystania z pomocy specjalisty. Można również spróbować zaproponować mu rozmowę z innym specjalistą, jeśli nie chce wracać do lekarza, który postawił diagnozę. Czasami zmiana terapeuty lub lekarza może pomóc w przełamaniu oporu.
Warto także zastanowić się nad możliwością zaangażowania w sytuację osób, które mogą mieć na niego pozytywny wpływ, takich jak bliscy przyjaciele czy inne zaufane osoby z rodziny. Jeśli sytuacja się pogarsza i brat staje się coraz bardziej odizolowany lub jego zachowanie staje się niebezpieczne, może być konieczne skontaktowanie się z lekarzem, który zna przypadek brata, lub zorganizowanie interwencji, aby zapewnić mu niezbędną pomoc.
Jeśli czują Państwo, że sytuacja wymyka się spod kontroli, warto również rozważyć skonsultowanie się z psychologiem lub psychoterapeutą, który mógłby wesprzeć całą rodzinę w radzeniu sobie z tą trudną sytuacją. Ważne jest, aby Pani i reszta rodziny również zadbali o siebie w tym czasie, aby mieć siłę i energię do wspierania brata.
Zapraszam do dalszego kontaktu, jeśli potrzebują Państwo wsparcia w znalezieniu odpowiednich specjalistów lub dodatkowej pomocy.
W takiej sytuacji kluczowe jest podejście pełne empatii i zrozumienia. Warto starać się utrzymać kontakt z bratem i okazywać mu wsparcie, nie naciskając zbyt mocno, co mogłoby zwiększyć jego opór. Proszę spróbować delikatnie porozmawiać z nim o jego obawach i uczuciach, wyrażając jednocześnie zrozumienie dla jego perspektywy. Można zasugerować, że podjęcie leczenia nie oznacza, że coś jest z nim "nie tak", ale że może pomóc mu poczuć się lepiej i zrozumieć, co się dzieje.
Jeśli brat ufa tylko Pani, warto wykorzystać tę więź do delikatnego wprowadzenia rozmów na temat jego samopoczucia i możliwości skorzystania z pomocy specjalisty. Można również spróbować zaproponować mu rozmowę z innym specjalistą, jeśli nie chce wracać do lekarza, który postawił diagnozę. Czasami zmiana terapeuty lub lekarza może pomóc w przełamaniu oporu.
Warto także zastanowić się nad możliwością zaangażowania w sytuację osób, które mogą mieć na niego pozytywny wpływ, takich jak bliscy przyjaciele czy inne zaufane osoby z rodziny. Jeśli sytuacja się pogarsza i brat staje się coraz bardziej odizolowany lub jego zachowanie staje się niebezpieczne, może być konieczne skontaktowanie się z lekarzem, który zna przypadek brata, lub zorganizowanie interwencji, aby zapewnić mu niezbędną pomoc.
Jeśli czują Państwo, że sytuacja wymyka się spod kontroli, warto również rozważyć skonsultowanie się z psychologiem lub psychoterapeutą, który mógłby wesprzeć całą rodzinę w radzeniu sobie z tą trudną sytuacją. Ważne jest, aby Pani i reszta rodziny również zadbali o siebie w tym czasie, aby mieć siłę i energię do wspierania brata.
Zapraszam do dalszego kontaktu, jeśli potrzebują Państwo wsparcia w znalezieniu odpowiednich specjalistów lub dodatkowej pomocy.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.