Dzień dobry, Szukam psychoterapeuty, który pomoże mi rozwiązać następujące problemy: - trudności w
2
odpowiedzi
Dzień dobry,
Szukam psychoterapeuty, który pomoże mi rozwiązać następujące problemy:
- trudności w koncentracji na pracy / czytaniu trudnego lub mało interesującego tekstu (prokrastynacja, mgła mózgowa, zawieszanie się, przeskakiwanie między kartami w przeglądarce / mailami itd, zapominając co miałam zrobić),
- perfekcjonizm,
- skupianie się na detalach, np przygotowaniu do wykonania zadania, zamiast na jego realizacji (od dziecka - przepięknie prowadzone zeszyty- dosłownie dzieła sztuki, a nauka na ostatniej przerwie przed klasówką, albo ściągi - ale byłam 5-kowym uczniem, dopóki nie zaczęłam wagarować, dość dużo pamiętałam z lekcji),
- ciągłe napięcie, brak umiejętności relaksowania się - medytacja, joga, etc wydają mi się strasznie nudne, czytam tylko poradniki (najczęściej o wychowaniu dzieci), jak sport to tylko dynamiczny, dostarczający endorfin, nie nudne i męczące ćwiczenia, jak film to krótki i najlepiej edukacyjny, byle nie tracić czasu,
- nie pamiętam kiedy przeczytałam w całości jakąś książkę, a co najmniej kilkanaście mam rozpoczętych,
- brak poczucia czasu, spóźnianie się wszędzie (od dziecka), bałaganiarstwo, odkładanie zadań na ostatni moment, nie kończenie ich i zadręczanie się tym,
- ciążące poczucie odpowiedzialności za rodzinę, relacje w niej, finanse, porządek w domu, edukację, wychowanie i wszystkie problemy zdrowotne dzieci - ciągle zarzucam sobie, że coś jest nie tak, np. sprzątając mam poczucie winy, że nie bawię się z dziećmi, idąc z nimi na spacer, że nie zdążę zrobić obiadu, albo nie będzie wystarczająco dobrze zbilansowany (trudna dieta) etc.,
- dermatillomanie - obgryzanie paznokci "do mięsa", wyciskanie i rozdrapywanie ran na twarzy, które nie mogą się zagoić przez to tygodniami -> najczęściej przy pracy przy komputerze, biernym oglądaniu / czytaniu i gdy jestem zmęczona,
- dręczące myśli dotyczące tego jak bardzo jestem beznadziejna i na każdym polu sobie nie radzę tak, jakbym chciała,
- niskie poczucie własnej wartości, brak pewności swoich działań, skupienie na swoim złym wyglądzie, głosie itd w kontaktach z ludźmi,
- od dziecka miałam poczucie, że nie pasuję, że nikt mnie nie lubi - co powodowało próby zaimponowania innym w burzliwym okresie dojrzewania różnymi destrukcyjnymi zachowaniami,
- uzależnienie od kawy, słodyczy, przeglądania ogłoszeń na olx, wybierania rzeczy dla dzieci (brak innych używek)
- obniżone libido,
- złość na brak czasu dla siebie, tęsknota za życiem bez dzieci, a jednocześnie chęć bycia jak najlepszą matką i żoną - mam poczucie, że tego się nie da pogodzić,
- lęk przed tym, że zapomnę czegoś spakować i zabraknie - przez co pakowanie się na jakikolwiek wyjazd, a nawet spacer, trwa zdecydowanie zbyt długo i za dużo zabieram.
Psychiatra sugerował depresję i diagnostykę pod kątem ADHD. Przepisane leki (metylofenidat i atomoksetyna) jednak źle na mnie działały. Od 1,5 tygodnia przyjmuję Wellbutrin, jednak jeszcze nie czuję żadnych zmian samopoczucia. Zależy mi na terapii krótkoterminowej, skupionej na odnalezieniu rozwiązań moich problemów. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że musimy dotrzeć do przyczyn (drążenie przyczyn zachowania to też moja mała obsesja). Mąż nie wierzy w terapię, twierdzi, że to wyrzucanie pieniędzy i wiem, że muszę czuć jakiś efekt każdej sesji, żeby nie zrezygnować w połowie.
Bardzo proszę o doradzenie do jakiego specjalisty i pracującego w jakim nurcie powinnam się udać. Jaki rodzaj terapii będzie dla mnie najlepszy?
Szukam psychoterapeuty, który pomoże mi rozwiązać następujące problemy:
- trudności w koncentracji na pracy / czytaniu trudnego lub mało interesującego tekstu (prokrastynacja, mgła mózgowa, zawieszanie się, przeskakiwanie między kartami w przeglądarce / mailami itd, zapominając co miałam zrobić),
- perfekcjonizm,
- skupianie się na detalach, np przygotowaniu do wykonania zadania, zamiast na jego realizacji (od dziecka - przepięknie prowadzone zeszyty- dosłownie dzieła sztuki, a nauka na ostatniej przerwie przed klasówką, albo ściągi - ale byłam 5-kowym uczniem, dopóki nie zaczęłam wagarować, dość dużo pamiętałam z lekcji),
- ciągłe napięcie, brak umiejętności relaksowania się - medytacja, joga, etc wydają mi się strasznie nudne, czytam tylko poradniki (najczęściej o wychowaniu dzieci), jak sport to tylko dynamiczny, dostarczający endorfin, nie nudne i męczące ćwiczenia, jak film to krótki i najlepiej edukacyjny, byle nie tracić czasu,
- nie pamiętam kiedy przeczytałam w całości jakąś książkę, a co najmniej kilkanaście mam rozpoczętych,
- brak poczucia czasu, spóźnianie się wszędzie (od dziecka), bałaganiarstwo, odkładanie zadań na ostatni moment, nie kończenie ich i zadręczanie się tym,
- ciążące poczucie odpowiedzialności za rodzinę, relacje w niej, finanse, porządek w domu, edukację, wychowanie i wszystkie problemy zdrowotne dzieci - ciągle zarzucam sobie, że coś jest nie tak, np. sprzątając mam poczucie winy, że nie bawię się z dziećmi, idąc z nimi na spacer, że nie zdążę zrobić obiadu, albo nie będzie wystarczająco dobrze zbilansowany (trudna dieta) etc.,
- dermatillomanie - obgryzanie paznokci "do mięsa", wyciskanie i rozdrapywanie ran na twarzy, które nie mogą się zagoić przez to tygodniami -> najczęściej przy pracy przy komputerze, biernym oglądaniu / czytaniu i gdy jestem zmęczona,
- dręczące myśli dotyczące tego jak bardzo jestem beznadziejna i na każdym polu sobie nie radzę tak, jakbym chciała,
- niskie poczucie własnej wartości, brak pewności swoich działań, skupienie na swoim złym wyglądzie, głosie itd w kontaktach z ludźmi,
- od dziecka miałam poczucie, że nie pasuję, że nikt mnie nie lubi - co powodowało próby zaimponowania innym w burzliwym okresie dojrzewania różnymi destrukcyjnymi zachowaniami,
- uzależnienie od kawy, słodyczy, przeglądania ogłoszeń na olx, wybierania rzeczy dla dzieci (brak innych używek)
- obniżone libido,
- złość na brak czasu dla siebie, tęsknota za życiem bez dzieci, a jednocześnie chęć bycia jak najlepszą matką i żoną - mam poczucie, że tego się nie da pogodzić,
- lęk przed tym, że zapomnę czegoś spakować i zabraknie - przez co pakowanie się na jakikolwiek wyjazd, a nawet spacer, trwa zdecydowanie zbyt długo i za dużo zabieram.
Psychiatra sugerował depresję i diagnostykę pod kątem ADHD. Przepisane leki (metylofenidat i atomoksetyna) jednak źle na mnie działały. Od 1,5 tygodnia przyjmuję Wellbutrin, jednak jeszcze nie czuję żadnych zmian samopoczucia. Zależy mi na terapii krótkoterminowej, skupionej na odnalezieniu rozwiązań moich problemów. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że musimy dotrzeć do przyczyn (drążenie przyczyn zachowania to też moja mała obsesja). Mąż nie wierzy w terapię, twierdzi, że to wyrzucanie pieniędzy i wiem, że muszę czuć jakiś efekt każdej sesji, żeby nie zrezygnować w połowie.
Bardzo proszę o doradzenie do jakiego specjalisty i pracującego w jakim nurcie powinnam się udać. Jaki rodzaj terapii będzie dla mnie najlepszy?
Dzień dobry, proponuję wizytę u psychologa-psychoterapeuty i rozważenie terapii w nurcie poznawczo-behawioralnym.
Pozdrawiam serdecznie.
Pozdrawiam serdecznie.
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, pisze Pani o bardzo wielu trudnościach i wydaje się, że jest Pani nimi przytłoczona. Dobrą decyzją była konsultacja psychiatryczna i myślę, że warto pójść za radą specjalisty, który Panią leczy i pytać go nt. wszelkich wątpliwości, bo wie o Pani więcej.
Pewną ulgę może przynieść zajęcie się na razie jedną rzeczą na raz - diagnozą ADHD, ponieważ wiele z wymienionych objawów jest pasujących. W tym celu warto udać się do specjalisty w tym zakresie, zrobić test przesiewowy DIVA oraz ew. dalszą diagnostykę. Dzięki diagnozie może Pani lepiej siebie zrozumieć, mieć więcej akceptacji do siebie, swoich zachowań i stanów emocjonalnych oraz poszukać dopasowanej psychoterapii pod kątem ADHD i edukacji na temat przyczyn Pani problemów, możliwości i ograniczeń.
Jeśli po tym procesie perfekcjonizm, niskie poczucie własnej wartości, itd. będą wciąż przez Panią mocno odczuwalne nic nie stoi na przeszkodzie, by udać się na psychoterapię właściwą, której skuteczność jest naukowo udowodniona. Terapia w nurcie poznawczo behawioralnym, jest krótsza i przez to dla Pani może być łatwiejsza. Warto pamiętać, że Pani osobowość kształtowała się przez lata, więc nie może Pani oczekiwać zmian ww. trudności w przykładowo 3 miesiące - warto rozważyć psychoterapię w nurcie psychodynamicznym lub humanistycznym, które są dłuższe, ale praca w nich jest głębsza.
Pewną ulgę może przynieść zajęcie się na razie jedną rzeczą na raz - diagnozą ADHD, ponieważ wiele z wymienionych objawów jest pasujących. W tym celu warto udać się do specjalisty w tym zakresie, zrobić test przesiewowy DIVA oraz ew. dalszą diagnostykę. Dzięki diagnozie może Pani lepiej siebie zrozumieć, mieć więcej akceptacji do siebie, swoich zachowań i stanów emocjonalnych oraz poszukać dopasowanej psychoterapii pod kątem ADHD i edukacji na temat przyczyn Pani problemów, możliwości i ograniczeń.
Jeśli po tym procesie perfekcjonizm, niskie poczucie własnej wartości, itd. będą wciąż przez Panią mocno odczuwalne nic nie stoi na przeszkodzie, by udać się na psychoterapię właściwą, której skuteczność jest naukowo udowodniona. Terapia w nurcie poznawczo behawioralnym, jest krótsza i przez to dla Pani może być łatwiejsza. Warto pamiętać, że Pani osobowość kształtowała się przez lata, więc nie może Pani oczekiwać zmian ww. trudności w przykładowo 3 miesiące - warto rozważyć psychoterapię w nurcie psychodynamicznym lub humanistycznym, które są dłuższe, ale praca w nich jest głębsza.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.