Dzień dobry. Ta wiadomość piszę ponieważ chciałbym uzyskać pomoc, której jak na razie nie udało mi s

Dzień dobry. Ta wiadomość piszę ponieważ chciałbym uzyskać pomoc, której jak na razie nie udało mi się znaleźć. Mam 42 lata jestem żonaty od 15 i mam 9 letnią córkę. Od 1987 roku byłem wychowywany w wierze świadków Jehowy co wg mnie ma duże znaczenie jeśli o jej wpływ na moja obecna egzystencję. Będąc dzieckiem świadków od samego początku narażony byłem na różne prześladowania ze strony rówieśników. Byłem bity, poniżany, wyzywany nieakceptowany przez otoczenie. Nie mogłem też nikomu oddać ani się obronić ponieważ rzucaloby to złe światło na organizację. Moje dzieciństwo przepełnione było strachem. Strachem przez armagedonem, prześladowaniami. Bałem się że koniec świata zacznie się kiedy będę w szkole i nigdy nie zobaczę rodziców. Oczami wyobraźni starałem się przygotować na tortury jakie mogły mnie spotkać ze strony przeciwników. Bałem się że w wyniku końca świata stracę swoje zabawki dlatego zawsze miałem torbę ze spakowanymi zabawkami. Paranoiczny wręcz strach wywolywal dolegliwosci somatyczne. Wykryto u mnie nerwicę w wieku 7 lat. Moja obsesja stała się śmierć ale jednocześnie strach przed nią. Nie chciałem zawieść Boga. W 1994 roku zakochałem się w dziewczynce która zmarła w wyniku powikłań po białaczce ponieważ jako swiadek Jehowy odmówiła przyjęcia transfuzji krwi. Niestety było to moje pierwsze zetkniecie z miłością a jednocześnie żałoba. Dwie przeciwstawne emocje. Popadłem w depresję pragnąłem umrzeć żeby zapomnieć i przywrócić życie tej dziewczynce próbowałem się zabić. Szybko do przodu, w roku 2009 ożeniłem się z dziewczyną która krótko wcześniej została świadkiem. W 2015 przyszła na świat moja córka a w 2017 pewien obraz a w zasadzie miejsce przywolalo wspomnienia o zmarłej przed laty dziewczynce. Popadłem w depresję. Doszły problemy małżeńskie, nadal wynonywalem swoje obowiązki ale byłem na dnie. Myslalem o śmierci każdego dnia. Pragnąłem jej bardziej niż cokolwiek innego. Zamknąłem się w sobie byłem przytłoczony ciezarem ciaglego smutku. W 2021 moja żona stwierdziła że chce rozwodu. Mój świat się zawalił i wtedy nastąpiło pierwsze wybudzenia do świata i rzeczywistości której nie rozpoznałem. Żona mnie nie kocha, biedna córka. Spanikowałem, najpierw próbowałem się zabić a potem naprawić siebie bo sądziłem że wszystko zepsulem. Członkowie religii zachęcali mnie do zwiększenia aktywności w zborze, ale im więcej czytałem i analizowałem również swoje paskudne dziecinstwo tym mniej chciałem tego samego dla mojego dziecka. Wtedy nastapilo drugie przebudzenie. Wszystkie wartości, wszystko to w co wierzyłem okazało się być kłamstwem. W międzyczasie byłem poddawany silnej przemocy psychicznej o ekonomicznej ze strony mojej żony. Skończyłem na terapii dla ofiar przemocy psychicznej. Wtedy uświadomiłem sobie że to życie które mam jest jedynym, nie będzie raju ani zmartwychwstania. Popadłem w silny kryzys egzystencjalny. Moje życie i istnienie nie ma dla mnie celu ani sensu. Życie traktuje jako cierpienie. W miedzyczasie moja żona zaczęła realizować rozwód choć nigdy jej nie zdradziłem. Potem okazało się że od 5 lat mnie zdradza. Wiem to od ponad miesiąca ale nie skonfrontowalem tego z nią. Nie wiem czy to ma sens. Moja córka mnie broni przed żoną jako słabeusza psychicznego który nie potrafi się obronić. Jedyne co mi się udało to wyciągnąć córkę z tej religii oraz moich rodziców. Wyprawilem jej pierwsze urodziny :). Jednak kryzys egzystencjalny trwa i czuje się coraz gorzej. Nie ułatwia mi hipermnezja oraz synestezja sekwencji przestrzennych które sprawiają że kręcę się wokół własnej historii i nie mogę iść dalej. Proszę o informację gdzie w Szczecinie znajdę pomoc osoby która specjalizuje się w leczeniu osób po grupach destrukcyjnych w kryzysie egzystencjalnym. Nie mogę normalnie funkcjonować, nie dbam o siebie, pałam nienawiścią i niechęcią do własnej osoby. Proszę o informację o realnej pomocy. Nie potrafię żyć w świecie którego nigdy nie poznałem z myślami które mnie katują każdego dnia.