Dzień dobry! Tak właściwie nie wiem od czego zacząć. Nie chcę na razie iść do psychologa lub seksu
3
odpowiedzi
Dzień dobry!
Tak właściwie nie wiem od czego zacząć. Nie chcę na razie iść do psychologa lub seksuologa bo nie mam jeszcze 18 lat i wolę w razie gdybym wtedy to zrobił pójść tam dopiero po skończeniu 18. Teraz mam 17 lat i raczej jestem gejem. Nie wiem jak do tego doszedłem, wydaje mi się że jakoś od zawsze to gdzieś wewnętrznie czułem. Nie było momentu a przynajmniej sobie nie przypominam żebym jakoś miał dzień w którym mówię sobie że jestem gejem. Nie wiem dlaczego nigdy się nad tym nie zastanowiłem po prostu nigdy nie interesowały mnie dziewczyny, kiedy słuchałem moich kolegów rówieśników od kiedy miałem jakieś 13 lat i oni komentowali dziewczyny albo mówili o dziewczynach (wiadomo hormony i cały czas o nich rozmawiali) a ja nigdy nie wtrącałem się do rozmów. Słuchałem ale jakoś nie czułem tego nie interesowało mnie to. Z czasem coraz bardziej zaczęli mnie interesować inni chłopcy. Było to coraz bardziej i bardziej ale ja nadal na prawdę nie wiem dlaczego jakoś mocniej się nad tym nie zastanawiałem i żyłem normalnie nie martwiąc się niczym jak gdyby normalnie. Nigdy nie myślałem w kategoriach związku z chłopakiem ale bardziej po prostu seksualnym i tyle (być może w mojej głowie nadal cały czas mówiłem sobie że będę miał żonę, dzieci i znów piszę że nie wiem dlaczego nigdy tego nie skontrowałem z tym co czuje. Jednak do tej pory nigdy nie byłem w żadnym związku i wydaje mi się że nigdy się nie zakochałem. Przełom nastąpił kilka miesięcy temu kiedy po raz pierwszy tak na prawdę przed sobą powiedziałem sobie że jestem gejem. Był to dla mnie bardzo duży szok i zły stan psychiczny. Jak powiedzieć o tym rodzinie i co ona pomyśli? Co z moimi dziećmi które chciałem i zoną. Ci z relacjami z ludźmi? Co z moją wiarą bo jestem katolikiem i jak to pogodzić? Wtedy też wiedziałem że seksualnie zupełnie nie pociągają mnie kobiety ale też nie wiedziałem czy mógłbym być z mężczyzną w związku. Wydawało mi się że raczej nie jeśli chodzi bardziej emocjonalnie niż fizycznie. Te wszystkie pytania pojawiły się tak nagle i przerastało mnie to. Znajomi i rodzina zaczęli zauważać że coś jest nie tak. W końcu nie wytrzymałem i powiedziałem mojej najlepszej przyjaciółce i tylko jej. Co prawda zniosła od początku to bardzo dobrze i mamy nadal super kontakt. Teraz co prawda jest już lepiej ale ja jednak nadal nie wiem kim jestem. I nadal mnie to gryzie. Chciałbym się zakochać i wiedzieć kim na prawdę jestem a nie być w takiej przestrzeni. A może cos jest ze mną nie tak i nie potrafię się zakochać? nie wiem. Z drugiej strony chyba mam problem z emocjami. Nie umiem powiedzieć np do rodziców że ich kocham, a w momencie gdy na przykład chwalą mnie za coś czuję się bardzo niekomfortowo. Może to ma jakiś związek z tym że nigdy się nie zakochałem? Z góry dziękuję za odpowiedź
Tak właściwie nie wiem od czego zacząć. Nie chcę na razie iść do psychologa lub seksuologa bo nie mam jeszcze 18 lat i wolę w razie gdybym wtedy to zrobił pójść tam dopiero po skończeniu 18. Teraz mam 17 lat i raczej jestem gejem. Nie wiem jak do tego doszedłem, wydaje mi się że jakoś od zawsze to gdzieś wewnętrznie czułem. Nie było momentu a przynajmniej sobie nie przypominam żebym jakoś miał dzień w którym mówię sobie że jestem gejem. Nie wiem dlaczego nigdy się nad tym nie zastanowiłem po prostu nigdy nie interesowały mnie dziewczyny, kiedy słuchałem moich kolegów rówieśników od kiedy miałem jakieś 13 lat i oni komentowali dziewczyny albo mówili o dziewczynach (wiadomo hormony i cały czas o nich rozmawiali) a ja nigdy nie wtrącałem się do rozmów. Słuchałem ale jakoś nie czułem tego nie interesowało mnie to. Z czasem coraz bardziej zaczęli mnie interesować inni chłopcy. Było to coraz bardziej i bardziej ale ja nadal na prawdę nie wiem dlaczego jakoś mocniej się nad tym nie zastanawiałem i żyłem normalnie nie martwiąc się niczym jak gdyby normalnie. Nigdy nie myślałem w kategoriach związku z chłopakiem ale bardziej po prostu seksualnym i tyle (być może w mojej głowie nadal cały czas mówiłem sobie że będę miał żonę, dzieci i znów piszę że nie wiem dlaczego nigdy tego nie skontrowałem z tym co czuje. Jednak do tej pory nigdy nie byłem w żadnym związku i wydaje mi się że nigdy się nie zakochałem. Przełom nastąpił kilka miesięcy temu kiedy po raz pierwszy tak na prawdę przed sobą powiedziałem sobie że jestem gejem. Był to dla mnie bardzo duży szok i zły stan psychiczny. Jak powiedzieć o tym rodzinie i co ona pomyśli? Co z moimi dziećmi które chciałem i zoną. Ci z relacjami z ludźmi? Co z moją wiarą bo jestem katolikiem i jak to pogodzić? Wtedy też wiedziałem że seksualnie zupełnie nie pociągają mnie kobiety ale też nie wiedziałem czy mógłbym być z mężczyzną w związku. Wydawało mi się że raczej nie jeśli chodzi bardziej emocjonalnie niż fizycznie. Te wszystkie pytania pojawiły się tak nagle i przerastało mnie to. Znajomi i rodzina zaczęli zauważać że coś jest nie tak. W końcu nie wytrzymałem i powiedziałem mojej najlepszej przyjaciółce i tylko jej. Co prawda zniosła od początku to bardzo dobrze i mamy nadal super kontakt. Teraz co prawda jest już lepiej ale ja jednak nadal nie wiem kim jestem. I nadal mnie to gryzie. Chciałbym się zakochać i wiedzieć kim na prawdę jestem a nie być w takiej przestrzeni. A może cos jest ze mną nie tak i nie potrafię się zakochać? nie wiem. Z drugiej strony chyba mam problem z emocjami. Nie umiem powiedzieć np do rodziców że ich kocham, a w momencie gdy na przykład chwalą mnie za coś czuję się bardzo niekomfortowo. Może to ma jakiś związek z tym że nigdy się nie zakochałem? Z góry dziękuję za odpowiedź
Dzień dobry, tzw coming out (wychodzenie z ukrycia) jest zazwyczaj niezwykle trudnym i naładowanym niepewnością i lękiem przed brakiem akceptacji otoczenia wydarzeniem. Przyznanie przed samym sobą "jestem gejem" jest zdecydowanie pierwszym krokiem do tego aby samemu zaakceptować ten fakt i móc ruszyć do przodu z tym aby po prostu być kim się jest, a nie udawać przed innymi kogoś kim się nie jest. Wtedy kiedy będziesz gotowy na szukanie odpowiedzi przyjdzie i czas na dumę z tego kim jesteś nawet jeśli w tej chwili wydaje się to tak trudne, pomieszane i na tak dużo pytań nie znasz odpowiedzi. Życzę powodzenia w tych poszukiwaniach i namawiam do poszukania wsparcia specjalisty gdy poczujesz się na to gotowy. Myślę, że przy profesjonalnym wsparciu łatwiej i szybciej odnajdziesz te brakujące puzzle w układance. Możesz również zainteresować się grupami wsparcia LGBT+, poszukać darmowego wsparcia osób, które czuły się lub czują tak samo jak Ty w tej chwili - często taka pomoc jest darmowa, a bywa ogromnym wsparciem psychicznym w tym aby odnaleźć odpowiedzi na to "kim właściwie jestem"
Pozdrawiam serdecznie,
Sandra Sztajerwald-Reglinska
Pozdrawiam serdecznie,
Sandra Sztajerwald-Reglinska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, myślę, że sytuacja którą Pan opisuje jest normalna dla Pana grupy wiekowej. To jest właśnie ten czas, w którym ludzie odkrywają swoją seksualność - jedni w wieku 15/16 lat inni w wieku 18-19 jeszcze inni po 20 r.ż. Nie ma w tym nic złego. Orientacja seksualna jaka by nie była jest czymś zupełnie naturalnym i prawidłowy. Natomiast problemy jakie Pan wymienił (czy powiedzieć rodzicą, konflikt z własną wiarą itp są rzeczywiście trudnymi tematami zwłaszcza dla młodych osób i myślę, że jak najbardziej można o tym porozmawiać z psychologiem/seksuologiem jeśli czuje się taką potrzebę. Jeśli chodzi o osoby homoseksualne, funkcjonują one tak samo jak osoby heteroseksualne (zakochać się, posiadać partnera i szczęśliwy związek). Myślę, że bardziej szczegółowo udzieliłby Panu odpowiedzi specjalista na spotkaniu. Pańskie pytania są bardzo zasadne i myślę, że warto nad nimi z kimś podyskutować.
Wyzwania, o których piszesz, nie są łatwe. Nasz świat wciąż nie jest najlepszy w we wspieraniu ludzi w pełnym spektrum naszej różnorodności, więc masz pełne prawo odczuwać zagubienie oraz obawy.
Pamiętaj proszę, że nie jesteś w tym sam. Cieszę się, że masz po swojej stronie przynajmniej jedną wspierającą osobę, co pokazuje, że w otoczeniu właściwych ludzi możesz być akceptowany i kochany dokładnie takim, jakim jesteś, niezależnie od tego, do czego finalnie dojdziesz w poznawaniu siebie.
Podobne do opisanych wątpliwości ma też mnóstwo innych młodych ludzi, którzy w pewnym momencie odkrywają swoja inność i próbują się w tym odnaleźć. Zawsze możesz poszukać wsparcia w grupach prowadzonych przez i dla społeczności LGBT+.
W odniesieniu do zauważonych przez Ciebie trudności w wyrażaniu emocji i akceptacji pochwał – mogą one zniknąć samoistnie wraz z postępami w odkrywaniu swojej tożsamości i znajdowaniu własnej drogi. Jeśli będziesz jednak czuł, że ciężar wcześniejszych doświadczeń może blokować Cię przed życiem pełnią życia, bądź utrudniać odnajdywanie siebie – polecam skorzystanie z pomocy specjalisty. Wyzwania związane z byciem innym potrafią zostawić po sobie rany, którymi warto się zająć. Akceptujący i znający tematykę psychoterapeuta powinien pomóc Ci dotrzeć do źródła trudności i znalezieniu rozwiązań, które sam uznasz za najodpowiedniejsze dla siebie.
Pamiętaj proszę, że nie jesteś w tym sam. Cieszę się, że masz po swojej stronie przynajmniej jedną wspierającą osobę, co pokazuje, że w otoczeniu właściwych ludzi możesz być akceptowany i kochany dokładnie takim, jakim jesteś, niezależnie od tego, do czego finalnie dojdziesz w poznawaniu siebie.
Podobne do opisanych wątpliwości ma też mnóstwo innych młodych ludzi, którzy w pewnym momencie odkrywają swoja inność i próbują się w tym odnaleźć. Zawsze możesz poszukać wsparcia w grupach prowadzonych przez i dla społeczności LGBT+.
W odniesieniu do zauważonych przez Ciebie trudności w wyrażaniu emocji i akceptacji pochwał – mogą one zniknąć samoistnie wraz z postępami w odkrywaniu swojej tożsamości i znajdowaniu własnej drogi. Jeśli będziesz jednak czuł, że ciężar wcześniejszych doświadczeń może blokować Cię przed życiem pełnią życia, bądź utrudniać odnajdywanie siebie – polecam skorzystanie z pomocy specjalisty. Wyzwania związane z byciem innym potrafią zostawić po sobie rany, którymi warto się zająć. Akceptujący i znający tematykę psychoterapeuta powinien pomóc Ci dotrzeć do źródła trudności i znalezieniu rozwiązań, które sam uznasz za najodpowiedniejsze dla siebie.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.