Dzień dobry. W ciągu ostatnich 2-3 lat tkwiłam w bardzo złym stanie psychicznym, co chyba spowodował

Dzień dobry. W ciągu ostatnich 2-3 lat tkwiłam w bardzo złym stanie psychicznym, co chyba spowodowało u mnie zaniki pamięci, więc postaram się opisać to co pamiętam. Prawie każdy dzień kończył się dla mnie płaczem; czułam się nieobecna, tak jakbym była poza moim ciałem; czasami miałam trudności z oddychaniem, odruchy wymiotne, "ból serca" i myśli o tym, że byłoby łatwiej gdyby mnie tu nie było. Bardzo długo miałam problemy ze snem, które wynikały z mojego ciągłego myślenia o tym co mnie boli, nerwowości i płaczu. Czuję się jakbym te lata przeleżała płacząc w łóżku. Na początku 2022 przez 3 miesiące byłam w trakcie terapii, która mi nie pomagała (przynajmniej tak mi się wydawało) i czułam że stoję w miejscu i byłam uzależniona od myślenia o tym co mnie boli, stałam się niemiła i zgorzkniała. Zrezygnowałam z terapii z powodów finansowych. Ostatnie 3 miesiące starałam się wychodzić ze swojej strefy komfortu, spotykać się ze znajomymi i robić rzeczy dla siebie - czuję się lepiej, jednak mam wrażenie że czuje się tak jakbym uczyła się wszystkiego od podstaw jak dziecko - nie wiem jak rozmawiać z innymi, jak kontrolować swoje emocje (w pracy bardzo szybko się denerwuję), cały czas myślę co inni myślą o mnie, i czasami się zastanawiam czy robię coś dla siebie czy dla innych, nie umiem się cieszyć, czuję się zacofana w rozwoju w porównaniu z innymi w moim wieku (26 lat). Mam bardzo dużo dziwnych myśli i chaos w głowie, boje się że nigdy nie będę normalnie funkcjonować. Czy powinnam zacząć od psychoterapii - jeśli tak to jakiego typu? Czy w związku z tym, że to wszystko trwa tak długo powinnam zacząć leczyć się farmakologicznie?