Dzień dobry, w ostatnim czasie coraz częściej obserwuje w swoim zachowaniu melancholię i bierność.
2
odpowiedzi
Dzień dobry,
w ostatnim czasie coraz częściej obserwuje w swoim zachowaniu melancholię i bierność. Przez całe życie chętnie rozwijałem się naukowo, uczenie się nie było dla mnie problemem, a bycie zorganizowanym i systematycznym było dla mnie satysfakcjonujące i kojące. W tym roku kończę studia, jednak przestałem czuć ten zapał co zawsze - nie mogę usiąść do pisania pracy licencjackiej, odkładam wszystkie obowiązki na ostatni moment, niechętnie uczestniczę w zajęciach lub jedynie puszczam je w tle. Wszystko mnie męczy bardzo szybko, nie mogę znaleźć koncentracji i często wpadam w irytację. Co więcej, często rozmyślam o przyszłości w negatywnych barwach, nie mogę odnaleźć się w tej perspektywie i jest to dla mnie bardzo przytłaczające. Kiedyś byłem pewny co do swoich planów, jednak teraz wszystko przestało mieć dla mnie sens i nie mogę znaleźć odpowiedniej ścieżki dla siebie. Czuje się zagubiony i samotny we wszystkim co mnie otacza. Jak sobie poradzić z takim stanem?
w ostatnim czasie coraz częściej obserwuje w swoim zachowaniu melancholię i bierność. Przez całe życie chętnie rozwijałem się naukowo, uczenie się nie było dla mnie problemem, a bycie zorganizowanym i systematycznym było dla mnie satysfakcjonujące i kojące. W tym roku kończę studia, jednak przestałem czuć ten zapał co zawsze - nie mogę usiąść do pisania pracy licencjackiej, odkładam wszystkie obowiązki na ostatni moment, niechętnie uczestniczę w zajęciach lub jedynie puszczam je w tle. Wszystko mnie męczy bardzo szybko, nie mogę znaleźć koncentracji i często wpadam w irytację. Co więcej, często rozmyślam o przyszłości w negatywnych barwach, nie mogę odnaleźć się w tej perspektywie i jest to dla mnie bardzo przytłaczające. Kiedyś byłem pewny co do swoich planów, jednak teraz wszystko przestało mieć dla mnie sens i nie mogę znaleźć odpowiedniej ścieżki dla siebie. Czuje się zagubiony i samotny we wszystkim co mnie otacza. Jak sobie poradzić z takim stanem?
Dzień dobry. Z opisu wynika, że może mieć Pan depresję. Dobrze byłoby zastanowić się, co zmieniło się w Pana życiu w ostatnim czasie (w tym roku), w porównaniu do ubiegłych lat. Obecnie wiele osób przeżywa negatywnie sytuację pandemiczną. Przymus pozostawania w domu, niepokój i poczucie zagrożenia, bezradność i utrudniony kontakt ze znajomymi - to wszystko wpływa na pojawianie się bierności, rozdrażnienia i zagubienia. Jeśli jest Pan w stanie podjąć jakąkolwiek aktywność fizyczną, na przykład codzienne wyjście z domu na spacer o tej samej porze, to bardzo dobrze. Jeśli jednak czuje Pan, że to przerasta jego możliwości - wskazana byłaby konsultacja psychologiczna. Pozdrawiam, Marzena Pietrusińska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Szanowny Panie,
mówi Pan o tym, że w ostatnim czasie zauważa Pan u siebie niepokojące zmiany w podejściu do obowiązków, aktywności, zaangażowania w różne sprawy. Mówi Pan także o trudnościach w radzeniu sobie z emocjami (częste irytowanie się), a nawet o poczuciu utraty sensu, zagubieniu, samotności. Z niepokojem patrzy Pan w przyszłość.
Przyczyn takiego stanu może być naprawdę wiele. Powyższa propozycja wskazuje np. na sytuację pandemiczną.
Być może na Pana samopoczucie może mieć także wpływ świadomość zbliżającego się zakończenia etapu studiów i trudno określić "co dalej?". Warte przyjrzenia się, mogłoby okazać się także Pana podejście do nauki i obowiązków. Zaangażowanie w różne aktywności związane ze studiami, stanowiło dla Pana przez jakiś czas źródło satysfakcji, a nawet ukojenia. Teraz już nie pełni ono takiej roli. W takim razie gdzie znaleźć taką satysfakcję i ukojenie?
Być może są jakieś sytuacje w Pana życiu (albo brak sytuacji - pustka w określonym obszarze/obszarach), której także należałoby się przyjrzeć jako potencjalnej przyczynie takiego stanu.
Jak widać, hipotez można stawiać dużo. Jeśli chciałby je Pan przetestować, może warto pomyśleć o wsparciu psychologa?
Gdyby zechciał Pan podjąć takie działanie, zapraszam.
Z wyrazami szacunku
Daria Stokłosa
mówi Pan o tym, że w ostatnim czasie zauważa Pan u siebie niepokojące zmiany w podejściu do obowiązków, aktywności, zaangażowania w różne sprawy. Mówi Pan także o trudnościach w radzeniu sobie z emocjami (częste irytowanie się), a nawet o poczuciu utraty sensu, zagubieniu, samotności. Z niepokojem patrzy Pan w przyszłość.
Przyczyn takiego stanu może być naprawdę wiele. Powyższa propozycja wskazuje np. na sytuację pandemiczną.
Być może na Pana samopoczucie może mieć także wpływ świadomość zbliżającego się zakończenia etapu studiów i trudno określić "co dalej?". Warte przyjrzenia się, mogłoby okazać się także Pana podejście do nauki i obowiązków. Zaangażowanie w różne aktywności związane ze studiami, stanowiło dla Pana przez jakiś czas źródło satysfakcji, a nawet ukojenia. Teraz już nie pełni ono takiej roli. W takim razie gdzie znaleźć taką satysfakcję i ukojenie?
Być może są jakieś sytuacje w Pana życiu (albo brak sytuacji - pustka w określonym obszarze/obszarach), której także należałoby się przyjrzeć jako potencjalnej przyczynie takiego stanu.
Jak widać, hipotez można stawiać dużo. Jeśli chciałby je Pan przetestować, może warto pomyśleć o wsparciu psychologa?
Gdyby zechciał Pan podjąć takie działanie, zapraszam.
Z wyrazami szacunku
Daria Stokłosa
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.