Dzień dobry, w tym roku kończę 17 lat. Jestem wzorową uczennicą, od paru lat na świadectwie widnieje

Dzień dobry. Z Pani opowieści wnioskuję, że do tej pory realizowała Pani większość oczekiwań rodziców w stosunku do Pani, wywiązywała się z obowiązków, prawdopodobnie przynosiła dumę. W momencie, kiedy coś nie spotkało się z oczekiwaniami rodziców (poznanie Pani przyjaciela), zareagowali dużym oporem na Pani wybór. Wydaje się, że rodzice dotychczas mogli nie być przyzwyczajeni do tego, że może Pani o czymś zadecydować samodzielnie. Znajdują się w takim momencie, w którym trudno im pogodzić się z faktem, że ich córka staje się dorosła i w coraz większym stopniu chce o sobie decydować. Pani rodzice w pewnym sensie ograniczają Pani rozwój, z czego zdaje sobie Pani sprawę, pisząc o potrzebie wolności. Rodzie prawdopodobnie nie do końca rozumieją, jakie potrzeby wynikają z wieku nastoletniego. Robią Pani przykrość wychodząc z założenia, że wiedzą lepiej, co jest dla Pani dobre, uciekając się do argumentacji, że oni decydują do momentu, gdy Pani mieszka z nimi. Są sprawy, o których może Pani decydować i w nich odnajdować poczucie wolności. Proszę się zastanowić co to mogłoby być w Pani przypadku, nawet jeśli są to pozornie małe sprawy, jak wybór ubrania, posiłku, spędzanie czasu wolnego. Niestety nie ma Pani wpływu na przekonania i zachowania swoich rodziców, mimo, że jest Pani jeszcze od nich zależna z racji życia z nimi pod jednym dachem. Ma Pani w sobie dużo determinacji, na co wskazuje wielokrotna próba rozmowy z rodzicami, tłumaczenie im swoich potrzeb i punktu widzenia. Kluczowe w Pani rozwoju może być stopniowe wykształcanie niezależności, wiary w swoje możliwości i swojego wewnętrznego przyzwolenia na budowanie relacji z innymi ludźmi (niestety) wbrew woli rodziców. Zdaje sobie Pani sprawę z tego, co mogłoby być dla Pani dobre. Kieruje się Pani swoimi potrzebami i dobrze słucha samej siebie. Zaczyna Pani kreować swoje plany na przyszłość (wie Pani czego nie chce robić w przyszłości). Ma Pani do tego wszystkiego prawo. Ważne dla Pani będzie otoczenie się wspierającymi osobami poza rodziną – przyjaciółmi, nauczycielami, autorytetami, którzy będą Panią zachęcać do rozwijania siebie. Jeśli konflikty w domu rodzinnym będą trwać nadal, nasilą się, może Pani skorzystać z telefonu zaufania i porozmawiać z dyżurującym psychologiem o swojej sytuacji i w ten sposób obniżyć napięcie. Można wybrać także formę mailową wsparcia. Po osiągnięciu dojrzałości, będzie mogła Pani samodzielnie (bez zgody rodziców) skorzystać z porady psychologicznej i we współpracy ze specjalistą budować swoje zasoby do życia na własnych zasadach. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego.

Rozumiem, że znajdujesz się w trudnej sytuacji, gdzie Twoje pragnienia i potrzeby zderzają się z oczekiwaniami rodziców.

Ważne, aby nie tracić z oczu tego co jest dla Ciebie istotne. Mów otwarcie o swoich uczuciach i potrzebach. Wyjaśnij, dlaczego ten związek jest dla Ciebie ważny i jak wpływa na Twoje szczęście.

Jednocześnie postaraj się zrozumieć obawy rodziców. Zapytaj, dlaczego uważają, że ten chłopak nie jest odpowiedni. Może mają konkretne argumenty, które można omówić i wyjaśnić.

Wyjaśnij rodzicom, że dążysz do większej samodzielności i że jest to naturalny etap dorastania. Podkreśl, że chcesz podejmować odpowiedzialne decyzje, które będą Cię przygotowywać do dorosłości.

Podkreśl, że rozumiesz ich troskę o Twoje bezpieczeństwo i że jesteś gotowa podjąć kroki, aby je zapewnić.

Jeśli rozmowy z rodzicami są trudne i nie przynoszą rezultatów, warto rozważyć spotkanie z psychologiem lub kimś innym kto może udzielić Ci wsparcia. W takiej sytuacji być może jedynym rozwiązaniem będzie planowanie przyszłości i skupienie się na sobie, aby wykorzystać każdą cenną chwilę.

Zastanów się nad swoimi wartościami i priorytetami. Ważne jest, abyś była pewna, dlaczego chcesz utrzymywać tę relację i jakie są Twoje długoterminowe cele.
Pamiętaj, że za chwilę osiągniesz pełnoletność, co daje Ci więcej swobody i możliwości podejmowania własnych decyzji. pomyśl o swoich planach na przyszłość. Zastanów się, jak widzisz swoje życie po ukończeniu 18 lat i jakie kroki możesz podjąć, aby realizować swoje marzenia.

Cześć, rozumiem, że jest Ci trudno. Masz prawo czuć się sfrustrowana, bo chcesz mieć więcej swobody, a rodzice stawiają swoje warunki. Może warto spróbować porozmawiać z nimi jeszcze raz, ale spokojnie i otwarcie. Wyjaśnij im, jak ważne jest dla Ciebie ich wsparcie i zrozumienie. Powiedz, że ich troska jest dla Ciebie istotna, ale potrzebujesz też trochę przestrzeni, by podejmować swoje decyzje i zdobywać własne doświadczenia. Możesz zaproponować, żeby Twój chłopak spędzał więcej czasu z Wami w domu, żeby rodzice mogli go lepiej poznać i zobaczyć, że jest w porządku.

Pamiętaj, że jesteś na drodze do dorosłości i takie rozmowy mogą być trudne, ale są bardzo ważne dla budowania wzajemnego zaufania. Jeśli chciałabyś porozmawiać więcej na ten temat albo potrzebujesz wsparcia, możemy umówić się na darmową sesję online. Może to pomoże znaleźć najlepsze rozwiązania dla Ciebie. Trzymaj się!