Dzień dobry. Wychowujemy z żoną roczną córkę i nie radzimy sobie z agresją. Padają przez zęby cedzon

Dzień dobry. Rozumiem, że sytuacja, w jakiej się Pan i Pańska żona znajdujecie, jest trudna i wyczerpująca. Wychowanie małego dziecka to ogromne wyzwanie, które wiąże się z licznymi emocjami – zarówno pozytywnymi, jak i negatywnymi. Uczucia frustracji czy bezsilności są naturalne, zwłaszcza gdy doświadczacie Państwo zmęczenia i wyzwań dnia codziennego. Warto zaznaczyć, że to, co Pan opisuje, jest dość powszechne, i wiele par przechodzi przez podobne problemy. W przypadku takich trudności warto rozważyć wsparcie terapeutyczne. Oto, co mogą Państwo rozważyć:

1.) Terapeuta rodzinny – specjalista pomoże Państwu lepiej zrozumieć dynamikę relacji oraz znaleźć skuteczne strategie radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Terapeuta może pomóc również w wypracowaniu wspólnych metod wychowawczych, które będą satysfakcjonujące dla obojga z Państwa.

2.) Psycholog – Praca z psychologiem indywidualnym może być również pomocna. Psycholog pomoże zrozumieć mechanizmy reakcji emocjonalnych i zachowań, a także nauczy sposobów na radzenie sobie z emocjami i frustracją, które pojawiają się w trudnych momentach wychowawczych. | |
# Praca z terapeutą lub psychologiem pomoże Państwu nie tylko w zarządzaniu emocjami, ale również w budowaniu spójnych strategii wychowawczych, które będą dostosowane do potrzeb dziecka oraz pozwolą Wam uniknąć nadmiernego stresu. Warto również rozważyć, czy wprowadzenie pewnych zmian w codziennych obowiązkach i planie dnia nie pomoże Wam ograniczyć napięcia. Zapraszam również na spotkanie edukacyjne. Chętnie udzielę wsparcia.

Dzień dobry,
Wychowywanie rocznego dziecka jest dużym wyzwaniem, a emocje i frustracja w takich sytuacjach są zrozumiałe. Ważne, aby zrozumieć, że dzieci w tym wieku nie działają z zamiarem irytowania rodziców – ich zachowania wynikają z potrzeby eksploracji świata i własnych granic. Państwa reakcje mogą wynikać z przemęczenia i stresu, które narastają, gdy sytuacja staje się trudniejsza do opanowania.

W takiej sytuacji warto skonsultować się z psychologiem lub psychologiem dziecięcym, który pomoże Państwu opracować skuteczne strategie radzenia sobie z emocjami oraz wesprze w ustaleniu spójnych metod wychowawczych. Dzięki temu będzie łatwiej znaleźć równowagę między odpuszczaniem a stawianiem granic, co pozwoli unikać eskalacji frustracji.

Dzień dobry, z tego, co przeczytałam rozumiem, że trudności jakie wynikają z wychowania córki wpływają nie tylko na formę komunikacji z dzieckiem, ale i na Państwa relację partnerską. Zatem wydaje mi się, że warto by było rozważyć dwie opcje. Pierwsza to onsultacje psychologiczne, które pomogą zrozumieć skąd biorą się takie emocje i w jaki sposób można nad nimi „pracować” czy w jaki sposób się komunikować. Drugą opcją jest terapia par, np. w nurcie systemowym, który postrzega rodzinę holistycznie, jako system, a co z tego wynika również widzi jak trudności są udziałem i przenikają się między członkami tego systemu/rodziny.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia,
Marta Piotrowska

Dzień dobry,

Rozumiem, że oboje przeżywacie trudny czas, a opieka nad roczną córką, której zachowania bywają wyzwaniem, wywołuje wiele napięcia i frustracji. To, że zauważyliście ten problem i szukacie pomocy, jest bardzo ważnym krokiem w kierunku zmiany.

Z perspektywy terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), mogę powiedzieć, że takie wybuchy złości mogą wynikać z trudności w regulacji emocji oraz z nadmiernych oczekiwań wobec siebie, partnera i dziecka. W CBT skupiamy się na zrozumieniu, jakie myśli pojawiają się w momentach frustracji i jak wpływają na nasze emocje oraz zachowania. Często rodzice mogą odczuwać presję, aby dziecko zachowywało się "idealnie" lub zgodnie z ich oczekiwaniami, co prowadzi do frustracji, gdy rzeczywistość jest inna.

Obserwując sytuację, którą opisałeś, widać dwa różne podejścia:

Twoje odpuszczanie – co wydaje się być Twoją strategią radzenia sobie z trudnymi momentami, unikania eskalacji i szukania pomocy u żony.
Nacisk żony na konsekwencję – co może wynikać z obawy, że odpuszczanie prowadzi do złych nawyków u dziecka, co z kolei wywołuje u niej frustrację, gdy nie widzi oczekiwanych efektów.

Każde z tych podejść ma swoje uzasadnienie, ale w sytuacji, gdy staje się to źródłem konfliktu, warto spojrzeć na to, co kryje się pod tymi zachowaniami. Twoje podejście może wynikać z potrzeby redukcji napięcia, natomiast Twoja żona może czuć odpowiedzialność za wdrażanie zasad i obawiać się, że odpuszczanie może prowadzić do niepożądanych nawyków.

Praca z terapeutą, najlepiej psychoterapeutą specjalizującym się w terapii rodzinnej lub terapii rodzicielskiej, może pomóc Wam zrozumieć te różnice i wypracować wspólne podejście do wychowania dziecka, które będzie bardziej spójne i mniej frustrujące dla Was obojga. Można również skorzystać z pomocy psychologa dziecięcego, który może wesprzeć Was w nauce, jak lepiej radzić sobie z trudnymi zachowaniami dziecka oraz w regulacji emocji w momentach stresu.

Jeśli zauważacie, że wybuchy złości stają się coraz częstsze, zarówno dla Ciebie, jak i Twojej żony, a codzienny stres wpływa na Wasze zdrowie psychiczne, warto również rozważyć indywidualną terapię, aby lepiej zrozumieć, jakie myśli i przekonania prowadzą do tak silnych reakcji w trudnych sytuacjach.

W skrócie:

Możecie rozważyć spotkanie z psychoterapeutą rodzinnym lub specjalistą od rodzicielstwa, aby pomógł Wam wspólnie przepracować wyzwania wychowawcze i zrozumieć wzajemne oczekiwania.
Psycholog dziecięcy może pomóc Wam w radzeniu sobie z trudnymi zachowaniami dziecka.
Jeśli wybuchy złości wpływają na Wasze zdrowie psychiczne, indywidualna terapia dla Ciebie i/lub Twojej żony może pomóc w lepszym zarządzaniu emocjami.

Warto również wspomnieć, że bycie rodzicem to jedno z największych wyzwań, z którym wiąże się wiele emocji. Wasza frustracja i wyczerpanie są zrozumiałe, ale praca nad wspólnym podejściem oraz własnymi emocjami może przynieść ulgę i poprawić relacje w rodzinie.

Pozdrawiam serdecznie.

W sytuacji, w której Pan się znajduje, zalecam poszukiwanie pomocy u psychologa specjalizującego się w rodzinie i wychowaniu dzieci. Warto również rozważyć terapię par, aby wspólnie z żoną znaleźć sposoby na poprawę komunikacji i zrozumienie swoich potrzeb oraz stylów wychowawczych. Może to pomóc w wypracowaniu kompromisów i lepszym radzeniu sobie z trudnościami.

Dodatkowo, dobrze byłoby rozważyć uczestnictwo w warsztatach lub grupach wsparcia dla rodziców, co może dostarczyć praktycznych narzędzi i wsparcia w radzeniu sobie ze stresem i agresją.

Pozdrawiam serdecznie.