Fobia na punkcie jedzenia u dziecka

13 odpowiedzi
Mamy problem z jedzeniem naszego dziecka. Mój syn ma obecnie sześć i pół roku. Kłopoty na dobrą sprawę zaczęły się gdy syn miał dwa i pół roku. Zaczęło się od odmówienia z dnia na dzień jedzenia kaszki i mleka oraz spożywania niektórych zup, mięsnych sosów, warzyw. Byłam przekonana że to pewnie chwilowa niechęć, dalej gotowałam w podobny sposób w końcu reszta domowników musiała coś jeść. Wcześniej zjadał raczej większość produktów które mu podsuwaliśmy. Syn zawsze miał nakładany ten sam obiad co my. Niestety syn drogą eliminacji odrzucał kolejne produkty, owoce, nawet soki. Potrafił nie jeść cały dzień bo nie dostał tego o co poprosił. w końcu zaczęłam robić mu tylko to co lubił jednak nadal najpierw dostaje talerz z tym co robię dla reszty rodziny. Jesteśmy na takim etapie, ze przez dwa lata przedszkola byłam ciągle przesłuchiwana dlaczego syn nie je tak jak inne dzieci. Wcześniej dyrektor szkoły bagatelizowała problem mówiąc że inne dzieci jedzą to i on się nauczy. Teraz dowiedziałam się że przez niego inne dzieci nie jedzą. Jedyne co mój syn może jeść to kajzerki, parówki, ryż, naleśniki z dżemem, kotlet z piersi, chleb z masłem, jeden rodzaj soku przecierowego z owoców, frytki, makaron czasami tylko jeden rodzaj, czekoladę, domową pizzę. Syn nawet nie chce spróbować nowych smaków, dostaje histerii, odruchy wymiotne, na niektóre zapachy musi opuścić pokój bo nie może znieść zapachu ma tak np na kurczaka, pomidora, ogórka. Apteczne produkty nie pomagają (syn sam powiedział by kupić mu apetizer który nic nie dał) Dodam że morfologia,waga i wzrost mimo że na niższym poziomie są w granicach normy jednak bardzo bym chciała by zaczął jeść normalnie.Jako matka jestem już na skraju załamania nerwowego bo zawsze powtarzałam sobie że syn może ma gorszy dzień ale ten gorszy dzień trwa już parę lat. Czy psycholog czy psychoterapia mogłaby stać się pomocna jeżeli chodzi o syna? Gdzie szukać pomocy?
Zapraszam na konsultację. W mojej ocenie to dziecko wymusza na państwu ustępstwa bo... może b... mu państwo pozwalacie i pokazaliście, że tak można.
Sugeruję wizytę: - 150 zł
Na wizytę można umówić się przez serwis ZnanyLekarz, klikając w przycisk Umów wizytę.

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Jak najbardziej może się Pani zgłosić do psychologa/psychoterapeuty. Często za problemami z jedzeniem kryją się inne kłopoty, zarówno te indywidualne, jak i dotyczące relacji w rodzinie. Dlatego też (oraz biorąc pod uwagę wiek dziecka) radziłabym skorzystać z konsultacji rodzinnej lub przynajmniej poszukać terapeuty pracującego w nurcie systemowym lub psychologa dziecięcego.
Dzień dobry, niestety nie pomogę, bo tu potrzebna jest opinia lekarza dziecięcego.
Pozdrawiam
witam, polecam wizytę u psychologa dziecięcego oraz u dietetyka specjalizującego się w dzieciach. Pozdrawiam!
Witam, w pierwszej kolejności należałoby spróbować wykluczyć przyczyny fizyczne takiego zachowania. Najlepiej zacząć od pediatry. Jeśli już Pani u niego była i stwierdził, że przyczyna najprawdopodobniej jest psychologiczna, warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który przez wywiad i odpowiednie metody ustali przyczyny problemu. Istnieje w psychologii zjawisko neofobii żywieniowej, występujące częściej u dzieci niż dorosłych i oznacza lęk przed próbowaniem nowych pokarmów i potraw. Życzę powodzenia.
Dzień dobry. Rozumiem, że martwi się Pani o swoje dziecko i o to czy sposób w jaki się odżywia jest właściwy. Proszę napisać czy zostały już wykluczone możliwe problemy somatyczne? Nierzadko zdarza się, że trudności o których Pani pisze mogą mieć podłoże psychiczne. Na pewno warto skonsultować ten problem z lekarzem pediatrą oraz psychologiem lub psychoterapeutą. Być może proste interwencje behawioralne będą pomocne i przyniosą efekty. Tymczasem należy otoczyć dziecko zainteresowaniem i troską (raczej zachęcać, wspólnie gotować, itp), absolutnie nie należy zmuszać dziecka do spożywania posiłków. Rozumiem również, że temat jedzenia w Państwa domu jest tematem bardzo ważnym. Sugerowałabym odwrócić choć trochę uwagę od jedzenia i konsultację z pediatrą (w celu diagnostyki) oraz konsultację z psychologiem i/lub psychoterapeutą. Pozdrawiam serdecznie, dr Paulina Jaworska-Andryszewska.
Dzień dobry, z Pani opisu wynika, że problem z jedzeniem synka ma też Pani. Proponowałabym na początek poradzić się psychodietetyka, który przyjrzy się nie tylko diecie synka, ale też Pani oczekiwaniom, emocjom i sposobom zachowania przy jedzeniu. Póki synek je cokolwiek i ma wyniki w granicach normy, sytuacja nie jest alarmująca. Kluczowym elementem do zmiany może być Pani nastawienie do tej sytuacji. Synek najprawdopodobniej widzi, jak posiłki stresują Panią i odpowiada adekwatnymi emocjami - lękiem, złością, wstrętem do jedzenia, utożsamianego z przykrymi przeżyciami. Pozdrawiam Panią serdecznie. Katarzyna Zalewska
Witam
W opisanym przez Panią problemie terapeuta może okazać się niezwykle pomocny. Przede wszystkim trzeba dziecko zdiagnozować u specjalisty - mam na myśli terapeutę zajmującego się zaburzeniami odżywiania u dzieci. Coraz częściej w mediach można trafić na informację o tzw. neofobii. Jest to zaburzenie lękowe występujące u dzieci,objawiające się dużym lekiem przed jedzeniem w różnych postaciach. Terapia takiego zaburzenia oparta jest na metodach behawioralnych. Zachęcam do poszukania kogoś zajmującego się problemem neofobii i udanie się na konsultację w celu weryfikacji diagnozy i wdrożenia metod leczenia.
Joanna Frąckowiak
Witam serdecznie, to wspaniale, że troszczy się Pani o Synka. Zawsze przed konsultacja z psychologiem warto odwiedzić lekarza. Jak rozumiem, to już Pani zrobiła. Może w ramach spożywanych produktów da się zmienić proporcje, kolejność, by było łatwiej w przedszkolu, a lepiej dla organizmu. Skoro wyniki są dobre, znaczy że problem jest głównie praktyczny. Dzieci się różnią, a zróżnicowanie diety może nastąpić dopiero po latach. Konsultacja z psychologiem dziecięcym jest jak najbardziej wskazana. Może uda się znaleźć sposób na powolne rozszerzenie jadłospisu. Psycholog może też pomóc Pani w poradzeniu sobie z presją ze strony innych osób. Pozdrawiam serdecznie
Jak wynika z Pani opisu, rzeczywiście sytuacja dość komplikuje codzienne funkcjonowanie Pani rodziny. Polecam udać się do specjalisty (psychologa/terapeuty), być może nawiążecie Państwo współpracę również z dietetykiem. Możliwe, że podczas rozmów wyniknie, skąd biorą się takie zachowania u Pani synka. A poza tym - z tego, co Pani pisze, Pani dziecko jest też świadome odnośnie swojej sytuacji - to jest duży plus i na pewno pomoże to w pracy nad zmianą. Pozdrawiam i życzę powodzenia!
Milena Wyszyńska
Witam. Jadłowstręt u dzieci może występować z wielu różnych powodów. Aby dokładnie zdiagnozować problem sugeruję konsultację z psychologiem dziecięcym. Takiego specjalistę znajdzie Pani w poradniach psychologiczno-pedagogicznych lub w prywatnych gabinetach czy poradniach. Niewykluczone, że cały system rodzinny będzie wymagał analizy i zaangażowania w pracę nad zmianą.
Pozdrawiam Panią
Dzień dobry, na pewno trudno ustalić przyczynę tej sytuacji jedynie na podstawie Pani opisu. Dobrze byłoby, gdyby specjalista porozmawiał z dzieckiem, w końcu chłopiec w tym wieku jest już w stanie udzielić kilku istotnych informacji na swój temat. Warto zwrócić się do psychologa dziecięcego, są również psychologowie, którzy zajmują się psychodietetyką. Czasami dzieci nie tyle mają fobię, co są nadwrażliwe na pewne rodzaje bodźców, m.in. bodźce węchowe. Trzeba by było przyjrzeć się całościowo funkcjonowaniu dziecka: czy sprawia jakieś trudności wychowawcze? czy dobrze rozwija się społecznie? czy bywa nadwrażliwy również na inne bodźce, np. dotykowe? Jeśli poza samym faktem, że nie jest w stanie przyjmować niektórych pokarmów, dziecko jest ogólnie zdrowe i rozwija się harmonijnie we wszystkich obszarach, to być może terapeuta poznawczo-behawioralny byłby w stanie Pani pomóc. Pozdrawiam, Natalia Słowik
Witam Panią. Myślę że wizyta u psychologa lub psychodietetyka może okazać się w Państwa przypadku bardzo pomocna. Zachęcam jednak by na wizytę udała się najpierw Pani, później razem z dzieckiem. Dzieci czują nasze emocje, a z opisu wynika że ma Pani bardzo emocjonalny stosunek do tej sytuacji. Dobrze by było aby zanim pójdzie Pani na konsultację z dzieckiem sama nieco przepracowała tą sytuację. Zrobiła Pani bardzo ważną rzecz, mianowicie wykonała badania lekarskie które pokazują że sytuacja nie jest bardzo zła. Proszę być dobrej myśli i umówić się do odpowiedniego fachowca. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!

Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie

  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.

Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.