Jak pomóc osobie z nerwicą?
2
odpowiedzi
Witam, pisze w sprawie mojej mamy ( 64 lata). Lekarz internista zalecił jej wizytę u psychologa ponieważ podejrzewał u niej nerwice, ja się boję, że może to być coś poważniejszego. Mama izoluje się od ludzi, często ma problemy z koncentracją, podczas rozmowy przytakuje ale widać, że myślami krąży gdzieś indziej. Miewa też, od czasu do czasu problemy z pamięcią.
Nie dawno urodziłam synka, od chwili jego narodzin jest nadopiekuńcza w stosunku do niego, nie pozwala otworzyć okna, żeby przewietrzyć jego pokój, ubiera go zbyt ciepło, żeby nie przemarzł. Spacery w chłodny dzień też odpadają, bo nawdycha się zimnego powietrza.
Wpływ na jej stan na pewno miał fakt, że miałam ojca alkoholika. Mówiłam jej pare razy żeby się zgłosiła do specjalisty ale ona nie chce tego zrobić. Zastanawiamy się z mężem, czy jest sens zmusić ją do terapii, ewentualnie co zrobić, jak jej pomóc podjąć samodzielnie taką decyzje?
Nie dawno urodziłam synka, od chwili jego narodzin jest nadopiekuńcza w stosunku do niego, nie pozwala otworzyć okna, żeby przewietrzyć jego pokój, ubiera go zbyt ciepło, żeby nie przemarzł. Spacery w chłodny dzień też odpadają, bo nawdycha się zimnego powietrza.
Wpływ na jej stan na pewno miał fakt, że miałam ojca alkoholika. Mówiłam jej pare razy żeby się zgłosiła do specjalisty ale ona nie chce tego zrobić. Zastanawiamy się z mężem, czy jest sens zmusić ją do terapii, ewentualnie co zrobić, jak jej pomóc podjąć samodzielnie taką decyzje?
Witam serdecznie,
nerwowość i problemy z koncentracją uwagi czy pamięcią mogą być objawami poważniejszego zaburzenia niż nerwica. W tej sytuacji należy przeprowadzić diagnostykę neuropsychologiczną. Jeżeli u podłoża objawów Pani mamy leżą zmiany organiczne w mózgu rehabilitacja i leczenie mogą znacznie poprawić jej komfort życia, i może takiego argumentu warto użyć przy zachęcaniu mamy, jeśli nie do terapii to chociaż do diagnozy. Przy przekonywaniu osób starszych (i nie tylko) do skorzystania z pomocy specjalistycznej psychologicznej i psychiatrycznej wskazana jest duża doza delikatności. Często takie osoby żywią przekonanie, że do psychologa czy psychiatry chodzą ludzie "nienormalni", "wariaci" i osoby "słabe psychicznie". Ten szkodliwy i nieprawdziwy stereotyp często przeszkadza w szukaniu pomocy, ale można z nim dyskutować np. podając przykłady osób znanych osobiście (lub nie), którym taki kontakt pomógł. Być może niechęć Pani mamy wynika z lęku przed tym co może zostać zdiagnozowane w trakcie wizyty, wtedy w dyskusji można jej zapytać, czy uważa, że zamiatanie problemów pod dywan jest jakimkolwiek rozwiązaniem. Przede wszystkim warto się dowiedzieć, dlaczego mama odmawia szukania pomocy i pomału, nie natarczywie przekonywać ją. Kropla drąży skałę. Czasem gdy sytuacja jest poważna rodzina może zdecydować za pacjenta i przyprowadzić go na wizytę, jednak przede wszystkim w takich sytuacjach gdy stanowią zagrożenie dla siebie bądź dla otoczenia.
Mam nadzieję, że moja odpowiedź jest pomocna. Pozdrawiam!
Zuzanna Maryańczyk-Sitarz
nerwowość i problemy z koncentracją uwagi czy pamięcią mogą być objawami poważniejszego zaburzenia niż nerwica. W tej sytuacji należy przeprowadzić diagnostykę neuropsychologiczną. Jeżeli u podłoża objawów Pani mamy leżą zmiany organiczne w mózgu rehabilitacja i leczenie mogą znacznie poprawić jej komfort życia, i może takiego argumentu warto użyć przy zachęcaniu mamy, jeśli nie do terapii to chociaż do diagnozy. Przy przekonywaniu osób starszych (i nie tylko) do skorzystania z pomocy specjalistycznej psychologicznej i psychiatrycznej wskazana jest duża doza delikatności. Często takie osoby żywią przekonanie, że do psychologa czy psychiatry chodzą ludzie "nienormalni", "wariaci" i osoby "słabe psychicznie". Ten szkodliwy i nieprawdziwy stereotyp często przeszkadza w szukaniu pomocy, ale można z nim dyskutować np. podając przykłady osób znanych osobiście (lub nie), którym taki kontakt pomógł. Być może niechęć Pani mamy wynika z lęku przed tym co może zostać zdiagnozowane w trakcie wizyty, wtedy w dyskusji można jej zapytać, czy uważa, że zamiatanie problemów pod dywan jest jakimkolwiek rozwiązaniem. Przede wszystkim warto się dowiedzieć, dlaczego mama odmawia szukania pomocy i pomału, nie natarczywie przekonywać ją. Kropla drąży skałę. Czasem gdy sytuacja jest poważna rodzina może zdecydować za pacjenta i przyprowadzić go na wizytę, jednak przede wszystkim w takich sytuacjach gdy stanowią zagrożenie dla siebie bądź dla otoczenia.
Mam nadzieję, że moja odpowiedź jest pomocna. Pozdrawiam!
Zuzanna Maryańczyk-Sitarz
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry Pani,
na podstawie informacji, które Pani zamieściła trudno jest ocenić stopień funkcjonowania mamy. Z pewnością wizyta choćby na konsultację byłaby niezbędna, więc proszę naciskać mamę, by się umówiła. Na wizycie specjalista postawi wstępną diagnozę i wraz z mamą zdecyduje, co do dalszego etapu.
Pozdrawiam
na podstawie informacji, które Pani zamieściła trudno jest ocenić stopień funkcjonowania mamy. Z pewnością wizyta choćby na konsultację byłaby niezbędna, więc proszę naciskać mamę, by się umówiła. Na wizycie specjalista postawi wstępną diagnozę i wraz z mamą zdecyduje, co do dalszego etapu.
Pozdrawiam
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.