Jak pomóc synowi, który zakochał się bez wzajemności?

witam. Miłość jest piękna ale przeżywana z wzajemnością... Ważne jest aby syn mógł wyrażać to co czuje i ponieważ nie jest możliwe rozmawianie z ukochaną-najprostszą metodą jest pisanie listów- (tylko niestety nie może ich wysłać).Może też rozmawiać z Panią, psychologiem lub przyjacielem na temat tego co przeżywa. Najważniejsze żeby nie został sam ze swoimi myślami. Taka sytuacja jest też czasem kiedy trzeba przeżyć swoistą żałobę po związku , którego nie było i nigdy nie będzie. Syn może czuć złość i rozpacz na przemian- ważne aby mógł te uczucia wyrażać. Gdyby ta sytuacja przedłużała się trwała około 6 miesięcy i syn nie mógłby się rozstać z ukochaną- proszę zgłosić się do psychologa na rozmowę aby miłość nie stała się udręką życiową. Zastanawiam się też jak Pani się czuje w sytuacji gdy nie może nic zrobić tylko towarzyszyć dziecku w trudnej sytuacji-może przydałaby się Pani rozmowa z inną doświadczoną mamą, która przeżyła już podobną sytuację? Pozdrawiam i życzę miłości z wzajemnością:-)

Dzień dobry, trudno dać jednoznaczną odpowiedź na takie pytanie nie wiedząc nic o dziecku i jego potrzebach. Wszystko zależy od osobowości chłopca, podatności na stres, sposobie przeżywania porażek. Czy to pierwsza czy kolejna miłość? Sytuacja jest trudna i tak naprawdę jako rodzic może tylko Pani przy nim być i pytać się jego jak może mu Pani pomóc. Generalnie jeżeli sytuacja będzie się utrzymywać radzę udać się z nim do specjalisty, który pomoże mu się z tym pogodzić.

Witam Panią,
faktycznie Pani syn znalazł się w sytuacji podwójnego stresu. Rozumiem, że jako matka jest Pani zaniepokojona jego stanem, zwłaszcza że nie może Pani w żaden sposób mu pomóc. To jego wewnętrzny proces utraty, który sam musi przejść, przecierpieć. I ewentualnie sam poprosić o pomoc. Zarówno miłość bez wzajemności, jak i matura, są momentami "próby charakteru". W wieku 20 lat człowiek, mimo że dorosły, może nie mieć stabilnych mechanizmów radzenia sobie z porażką. Stan utraty może być wyolbrzymiany i przeżywany w sposób depresyjny. Zwłaszcza, że pierwsze miłości bywają bardzo idealizowane i mogą zachwiać poczuciem własnej wartości. Mówi się, że czas leczy rany, co jest prawdą, ale tylko w pewnym stopniu. Kluczową rolę odgrywa również wewnętrzna spójność cech osobowości. Aktualny moment syn może wykorzystać na naukę radzenia sobie z różnymi życiowymi utratami. Służy temu np. wzmacnianie własnego poczucia tożsamości. Oczywiście pomocna będzie dla syna rozmowa z kimś zaufanym. Jeśli objawy Pani syna zaczną być bardziej niepokojące, to ważne, aby zachęcać go do konsultacji ze specjalistą - psychoterapeutą.
Na ten moment syn potrzebuje poczuć wszystkie negatywne uczucia związane z rozczarowaniem. Może to trwać nawet kilka tygodni, zanim wróci do bardziej klarownego myślenia. Może Pani zachęcać syna do zmiany otoczenia i nauki np. u rodziny w innej miejscowości; może Pani zachęcać go, aby mimo wszystko nie porzucał swoich zainteresowań i przyjemności, aby wychodził z domu. Jednak najważniejsze, aby syn również z Pani strony czuł akceptację i przyzwolenie na chwile słabości.
Pozdrawiam.
Katarzyna Mika