Jak poradzić sobie z problemem z nawiązywaniem i nowych relacji, i myślami samobójczymi?

Witam. Mam 23 lata i od dłuższego okresu mam ze sobą problem. Myślałam już kilka razy o wizycie u lekarza psychiatry, lecz za każdym razem dochodziłam do wniosku, że to właściwie niepotrzebne, że przesadzam i nic mi nie jest tylko się sama napędzam. Od dłuższego czasu mam problem z nawiązywaniem kontaktu z nowymi osobami, wydaje mi się, że nie potrafię w ogóle rozmawiać z ludźmi i przez to się izoluje. Spotkanie z kimś nowym jest dla mnie ogromnym stresem, ponieważ bardzo biorę do siebie różne rzeczy. Mam wrażenie, że przez jeden nieprzemyślany krok całkiem przekreślę tę znajomość. Ponadto bardzo łatwo się zakochuje, właściwie nie znając tej osoby wcześniej, gdy w jakiś sposób zwróci na mnie uwagę przez miłe słowo, czy mnie gdzieś zaprosi mam wrażenie, że już kocham tę osobę nad życie i gdy dla mnie jest to wielka miłość, i wydaje mi się, że jesteśmy w związku. Pomimo tego, że widzieliśmy się dopiero z kilka razy, a dla tej drugiej osoby to tylko zwykła koleżeńska znajomość. Mam problem też z hamowaniem popędu seksualnego, właściwie już pierwsze spotkanie z osobą, którą właściwie nie znam, a już wydaje mi się, że będziemy/ jesteśmy razem kończy się na seksie. Ten nadmierny popęd seksualny najbardziej jest dokuczliwy w myślach, ponieważ nie ma dnia, kiedy bym o tym nie myślała, ponadto potrafię większość dnia przeleżeć w łóżku i się masturbować. Te niestabilne związku zazwyczaj kończą się dla mnie złym stanem psychicznym, co kolejny jest coraz gorzej. Ciągle przez nie płacze, przesypiam całe dnie, a nawet czasem się samo okaleczam lub mam na to ochotę, Wiele razy przez myśl mi przeszło, że chce umrzeć, ale ze względu na rodzinę mam uczucie, że nie mogę. Zdarza mi się też często nadmierne objadanie, czuję w głowie przymus jedzenia i potrafię napychać się jedzeniem, chociaż już mój żołądek jest pełny, potem mam fatalne wyrzuty sumienia, nie akceptuje swojego ciała chociaż jestem mimo to szczupła. Często mam uczucie, że tak naprawdę nie wiem kim jestem, nie potrafię odnaleźć jednej stabilnej formy osobowości. Gdy myślę o przyszłości mam wrażenie, że i tak mnie nic nie czeka, że będę wiecznie sama. Bardzo proszę panią Doktor o informację o tym, co mogłoby mi dolegać, czy to typ któregoś z zaburzeń zachowania?