Jak radzić sobie w toksycznym związku? Cztery miesiące temu urodził nam się synek wtedy dotarło do

Dzień dobry, warto w takich sytuacjach przeanalizować wszystkie "za" i "przeciw" na chłodno, w momencie kiedy będzie się Pani czuła odrobinę lepiej albo będzie Pani miała możliwość porozmawiania z kimś, komu Pani ufa. Czasem trudno zdecydować, czy związek jest absolutnie nie do uratowania, czy może można coś jeszcze zrobić. Jeśli Pani zdecyduje, że warto powalczyć, pomocna może być rozmowa i próba ustalenia, czego Pani potrzebuje a na co zupełnie się nie zgadza w związku. Jeśli zaś to nie pomoże, trzeba być konsekwentnym. Zakończenie związku jednak może zająć trochę czasu i warto się na zapas zabezpieczyć - zadbać o utrzymanie, miejsce do pobytu, wsparcie bliskich osób. Na koniec trzeba stopniowo ograniczać kontakt z drugą osobą, zachowując się wobec niej życzliwie, ale neutralnie - jak do znajomego. To tylko bardzo ogólne wskazówki, może jednak pomogą Pani na początku tej trudnej drogi. Pozdrawiam

Dzień dobry, rozumiem, że po urodzeniu dziecka czuje się Pani źle i to co się z Panią dzieje przypisuje głównie partnerowi. Oczywiście jest możliwe, że partner rzeczywiście manipuluje i na to głównie Pani reaguje. Możliwe jest również, że źle się Pani czuje również z innych powodów, choćby dlatego, że zmieniło się zupełnie Pani życie, że martwi Panią teraz przyszłość swoja i dziecka. Okres po urodzeniu pierwszego dziecka może być bardzo trudny właśnie dlatego, że zmienia się sposób dotychczasowego funkcjonowania, nagle stajemy przed wieloma wymaganiami i to może być bardzo obciążające. Zachęcam do kontaktu z kimś wspierającym, pomocnym, doświadczonym, np. z psychoterapeutą, ktory zada wiecej pytań, spojrzy szerzej w celu przeanalizowania Pani sytacji, aby w efekcie mogła Pani podjąć decyzje, co dalej. Pozdrawiam, Beata Szulik Bomba

Dzień dobry,
Jest bardzo wiele instytucji, organizacji udzielających pomocy kobietom, które czują się nękane przez swoich partnerów i chcą ich porzucić. Najlepiej szukać ich w Internecie, skontaktować się z nimi i zorientować się na co można liczyć. Oczywiście warto też zwrócić się o pomoc do najbliższej rodziny, jeśli taka alternatywa w ogóle jest dostępna.
Ważne było by jednak, aby wcześniej odpowiedzieć sobie na pytanie czy tego właśnie pragnę - wyjścia z tej relacji? Doświadczenie w pracy terapeutycznej z parami pokazuje, że nowy związek to tylko nowa osoba, a problemy najczęściej pozostają te same. Niezmiernie istotne jest, aby przeanalizować swoją aktualną sytuację, zastanowić się, co się dzieje? co mi pasuje w bieżącej relacji a co nie? z czego to może wynikać? czy mogę cokolwiek z tym zrobić? czy mam na to jakiś realny wpływ?
Urodzenie dziecka zawsze wiąże się z kompletnym przearanżowaniem dotychczasowego życia. To wiele zmian w codziennym funkcjonowaniu, ale też obciążenie psychiczne - poczucie odpowiedzialności za zdrowie i ogólną egzystencję drugiej istoty, rozmaite dolegliwości, z którymi większość z nas ma do czynienia po raz pierwszy, częste poczucie bezradności, bezsilności, wyczerpania. Jest to moment szczególnie newralgiczny w życiu każdej kobiety. Nie bez przyczyny mówi się o depresji poporodowej. Jest to zatem czas szczególnie utrudniający rzetelną ocenę sytuacji, które mają miejsce w naszym życiu. Dlatego byłoby wskazane, aby skonsultowała się Pani z inną osobą, ekspertem w dziedzinie zdrowia psychicznego, relacji międzyludzkich, aby podjąć mądrą, wyważoną decyzję.
Oczywiście jeśli według Pani oceny sytuacja jest oczywista np. wiąże się z przemocą ze strony partnera psychiczną bądź fizyczną w stosunku do Pani czy do dziecka to reagować należy natychmiast. Jestem przekonana, że w ramach takich placówek jak np. Stowarzyszenie na Rzecz Przeciwdziałania Przemocy w rodzinie znajdzie Pani odpowiednią pomoc i wskazówki do dalszego postępowania.
Życzę wszystkiego dobrego!
Natalia Orzechowska