Jak rozmawiać z osobą u której zdiagnozowano zespół urojeniowy? Jak przekonać że jest chora? Jak wyj

Witam. Problem polega na tym, ze jeśli ktoś ma urojenia to jest głęboko przekonany, ze to prawda. Jeśli to jest bliska osoba to być może warto poszukać wsparcia dlaa siebie

Dzień dobry,
Rozumiem, że jeśli bliska Pani/Panu osoba ma postawioną diagnozę zespołu urojeniowego - to jest pod opieką lekarza psychiatry.
Urojenia „ mają „to do siebie, że są odczuwane jako realność . To co w tej sytuacji może Pan/Pani zrobić to wspierać i motywować bliska osobę do leczenia( wizyty u psychiatry, branie leków ). Warto przy tym zadbać o siebie i poszukać wsparcia: np u specjalisty przyjmującego w okolicy lub w Instytucji typu Ośrodek Inerwencji Kryzysowej ( bezpłatna pomoc).
Życzę dobrego dnia.
Anna Schulz

Witam, osoba z takim rozpoznaniem powinna być leczona farmakologicznie( jeżeli nie chce przyjmować leków, warto rozważyć leczenie w trybie stacjonarnym), po czasie można też włączyć psychoterapię. Dopiero gdy objawy (halucynacje, urojenia) zmniejszą się i osoba potrafi bardziej krytycznie spojrzeć na swoje wcześniejsze zachowanie, prowadzący specjalista- lekarz lub psychoterapeuta przeprowadza z osobą chorą psychoedukację. Taka psychoedukacja jest wskazana również dla osób z najbliższego otoczenia, zachęcam by Pani/Pan z niej skorzystał(a). Proszę pamiętać, że w wyniku przeżywanego stresu objawy u chorego mogą nasilać się, więc staramy się nie prowokować sytuacji stresujących. Osoba, która ma urojenia i halucynacje jest przekonana o tym, że są one prawdziwe, dlatego rozmowa polegająca na uświadomieniu, że to nie jest prawda, nie ma sensu, co więcej może wzmagać niepokój, stres, a w konsekwencji nasilać niepożądane objawy. Jedyne co można zrobić to wysłuchać jakie chory ma przekonania i dyskutować nt treści tych przekonań na różne sposoby, by pokazać alternatywne sposoby interpretacji. Jest to jednak bardzo żmudne zadanie, wymaga dużo cierpliwości i umiejętności. Życzę powodzenia :)