Jak wyjść z toksycznego związku?

Witam, może Pani podjąć psychoterapię, ale może również szukać różnych rozwijających warsztatów dla kobiet, które wzmacniają poczucie własnej wartości i pozwalają odkryć wewnętrzną siłę. Tu decyzja zależy od Pani czy lepiej czuje się Pani w kontakcie indywidualnym czy w grupie. Ponad to konieczne jest określenie, jak dużego wsparcia Pani potrzebuje. Życzę odwagi w podejmowaniu decyzji

Witam Panią. Myślę, że uświadamiając sobie w czym tkwiła Pani przez lata zrobiła Pani pierwszy maleńki krok ku odzyskaniu siebie. To bardzo dużo. Jest w Pani motywacja i chęć zmiany swojego życia. To często długi proces. Nie pracuję z osobami doświadczającymi przemocy, niemniej zachęcam do skorzystania ze wsparcia terapeutycznego. Pozdrawiam serdecznie.

Obawiam się, że opisana przez Panią historia nie da się podsumować w kilku prostych radach. Proponuję kontakt z psychologiem, który popracowałby z Panią nad asertywnością i samooceną. Poza tym warto zadbać o swoją przestrzeń życiową - swoje przyjemności, swoje pasje/hobby - aby Pani nastrój nie był tak zależny od tego, jak zachowuje się mąż. Trzymam kciuki za powodzenie!

Z mojego punktu widzenia już rozpoczęła Pani proces "wyzwalania się ". Nic nie przychodzi od razu a strach jest elementem zmiany. To prawda, przemoc psychiczna podcina skrzydła i odbiera moc ale jest Pani tego świadoma i stara się Pani ograniczyć wpływ toksycznych i nieprawdziwych słów na swoją samoocenę. Aby wytrwać w postanowieniu odzyskiwania własnego ja/kobiecości i marzeń potrzebne będzie wsparcie. Proponuję poszukać życzliwych ludzi, którzy dodadzą Pani odwagi, kobiet które już się wyzwoliły, psychologa który zrozumie...Polecam portal psychologiczny dla kobiet -kobieceserca.pl- są tam propozycje spotkań, warsztatów, motywujące słowa.Serdecznie pozdrawiam i życzę wytrwałości w dalszym " wyzwalaniu się". A. J

Witam. Skala problemu jaki Pani opisuje jest duża i ciągnie się od lat. Prawdopodobnie takie tendencje miała Pani jeszcze przed wyjściem z mąż. Trudno się tego pozbyć z dnia na dzień. Decyzja o odejściu od męża wydaje się, że dodała Pani siły. Zachęcałabym do podjęcia psychoterapii, żeby przyjrzeć się temu problemowi razem ze specjalistą i przejść wspólnie przez okres rozstania. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Samoocenę trwale może podnieść tylko długotrwałe, zmieniające/ modyfikujące postawę (reakcje, myślenie, zachowania, relacje i zasoby etc.) działanie terapeutyczne. Relacja dająca w okresie zmiany: wsparcie, odbarczenie, zrozumienie i akceptację, wzmacniające motywację, a także wypracowująca i realizująca wspólnie z Panią strategię zmiany oraz ją utrwalająca i gruntująca. Słowem: w Pani przypadku, bez aktywnego uczestnictwa w psychoterapii, będącej sztuką, tajemnicą i pewną przygodą (czasami bardzo trudną i bolesną) może się nie obyć. Proszę podjąć najpierw decyzję, co jest dla Pani ważniejsze: Pani wolność, szczęście i zmiana (pomimo strachu i dyskomfortów, które mogę z tego wynikać) czy zachowanie dotychczasowego status quo (to obawa przed nieznanym wzmacnia lęk i hamuje zmianę)?Jak Pani już podejmie decyzję, proszę przyjść na konsultację, a ja Panią wesprę, wzmocnię i przeprowadzę przez najtrudniejszy i najciemniejszy odcinek tej drogi, która dla jednych jest lasem, dla innych pustynią, dla jeszcze innych ugorem, a dla wielu ogrodem (jakim - zależy już od naszej indywidualności). Pozdrawiam !