Jaka jest różnica między borderlne, a osobowością symbiotyczną?

Osobowość symbiotyczna:

Dzieci w wieku: 15-24 miesiąca życia odkrywają słowo „nie”. Zaczynają tym samym dowodzić swojej niezależności, odrębnej tożsamości przez demonstrowanie opozycyjnego zdania. To jak będzie się czuło uzależnione jest od tego jak otoczenie zareaguje na to.
Do ukształtowania się osobowości symbiotycznej akty odrębności, które wyraża dziecko nie są właściwie odzwierciedlone, uznane. Osoba, która różni się od swojego opiekuna nie spotyka się ze wsparciem, jest ignorancją bądź aktywnym ukaraniem. "Symptomatyczna jest tu sytuacja, w której opiekun pomaga jednostce unikać frustracji, mogących doprowadzić ją do rozwoju inicjatywności w rdzeniu sobie z wymaganiami życia. Dochodzi zatem do nadmiernie zaspokajającej wszelkie potrzeby zależności z niedowartościowaniem własnej inicjatywy. Potrzeba autonomii zostaje zduszona, a razem z nią naturalna agresja niezbędna do osiągnięcia separacji."
Osoba symbiotyczna ma słabą świadomość własnych upodobań i tego czego nie lubi, ponieważ nie pozwolono jej na ich odkrycie i rozwinięcie. Doświadczenia agresji, asertywności, a szczególnie przeciwstawiania się postrzega jako niebezpieczne.
Osoba symbiotyczna doświadcza tylko relacji z innymi i ma poważne problemy z podejmowaniem samodzielnych działań, jeśli inny nie jest obecny. Potrzeba kontaktu z drugą osobą jest niezbędna do inicjowania aktywności . Kształtuje ona w sobie wzór zainteresowań i upodobań odnajdując swoje realne poczucie self zatracając się w innych. Brak granic sprawia, że jest nadzwyczaj wrażliwa na stany emocjonalne osób. Bardzo łatwo może zostać zaabsorbowana czy zdominowana przez uczucia innych. Umiejętność wczuwania się w czyjeś położenie może być przydatna dopóty, dopóki relacja z tą osobą  jest wolna od konfliktów i nie wywołuje poczucia zagrożenia. Osoba o tym charakterze ma skłonność do daleko posuniętych działań ugodowych i przystosowywania się do innych. Osoba nie tylko przyswaja sobie negatywny stan innych, ale także przyjmuje za nie odpowiedzialność.
Charakter symbiotyczny ma kłopot w relacjach z agresją , której przejawy były w przeszłości w procesie separacji karane. W ten sposób przejawy agresji nie miały okazji rozwinąć się w dobrze asertywność. Agresja nie dopuszczona do głosu, stworzyła przekonanie, że zawsze była ona krzywdząca i niebezpieczna.
W warunkach zdrowego rozwoju agresja malucha spotyka się zarówno z optymalną przychylnością, jak i optymalną frustracją. Pozwala to maluchowi doświadczyć, że agresja jest dozwolona, ale  w ramach określonych granic. W rezultacie uczy się odpowiednio wykorzystywać agresję i w ten sposób staje się zdolne do jej częstszego wyrażania w umiarkowanym zakresie. Symbiotyczna osoba nie potrafi radzić sobie agresją i tym samym z procesem doświadczania odrębności.


Osobowość borderline:

Osoby z zaburzeniem osobowości borderline przejawiają trudności w kontrolowaniu emocji i zachowań, impulsywność
Nie potrafią lub słabo radzą sobie emocjami. Silnie odczuwają gniew, złość, wściekłość, nienawiść. Tendencja do wybuchowości związana z podejmowaniem impulsywnych zachowań. Agresja w stosunku do innych zazwyczaj nie wynika ze świadomej chęci zrobienia krzywdy, lecz z frustracji i nieumiejętności pohamowania nieprawidłowego wyrażania swoich emocji.
Cechą osób jest ich labilność emocjonalna. W krótkim czasie mogą się cieszyć, zdenerwować, smucić i przeżywać inne emocje, pomiędzy którymi z łatwością balansują. Odbierają świat biało- czarno (albo- albo) i także mają tendencje do przeżywania skrajnych i intensywnych emocji (kochają albo nienawidzą). Niestałość i skrajność powoduje, że życie jest trudne do zrozumienia (sami zwykle go nie rozumieją) oraz do znoszenia zarówno przez nich, jak i otoczenie. Wywołuje też wiele konfliktów, które nasilają odczuwanie przykrych emocji, domagających się szybkiego rozładowania.
Większość osób z zaburzeniem z pogranicza odczuwa lęk, iż zostaną sam. Boją się opuszczenia, lecz równocześnie boją się być blisko. Wyprzedzając ewentualne odrzucenie sami wolą pierwszy odrzucić. Balansują pomiędzy wchodzeniem w relacje a uciekaniem. Związki, w jakie angażują się niezrozumiałe i trudne do zniesienia dla stron.
Siła emocji oraz impulsywność powodują, iż podejmują ryzykowne zachowania, mogą: angażować się w przygodny seks, wydawać nadmiernie pieniądze, objadać się, nieostrożnie jeździć samochodem, uprawiać hazard, czy przyjmować substancje psychoaktywne. Nierzadko osoba z zaburzeniem borderline kieruje agresję na siebie w formie okaleczeń ciała i podejmowania prób samobójczych. Zdarza się, że usiłuje zatrzymać partnera grożąc podjęciem próby samobójczej, co z kolei wzbudza w partnerze lęk, że jego czy jej odejście stanie się przyczyną śmierci. Jest to manipulacyjny sposób związany m.in. z silnym lękiem przed opuszczeniem.
Osoby z borderline, gdzie cechy są mocno nasilone mogą mieć okresy podobne do psychozy. Mogę wypowiadać urojenia, czy słyszeć głosy, lecz jest to stan krótkotrwały i mniej intensywny, niż w przypadku choroby psychotycznej. Są także częściowo krytyczni wobec tego, dopuszczają, że jest to nierealne w przeciwieństwie do osób ze schizofrenią.
Osoba ma trudności w określeniu kim jest, co czuje, myśli.

Niniejszą odpowiedź sporządziłam na podstawie materiałów źródłowych:

Zaburzenia osobowości z pogranicza - borderline, Joanna Krawczyk - materiał ze strony IPZ
Ewa Tyka - materiał ze strony gabinetu.

Pozdrawiam.
Agata Maria Aleksińska, psycholog, psychoterapeuta, Warszawa, Włocławek.

W zaburzeniu osobowości z pogranicza (Borderline) występują cechy zależności: lęk przed porzuceniem, trudność z postrzeganiem "Ja", czyli zacieranie granic między sobą a innymi, idealizacja partnera. Ponadto według badań od 16% do 50% osób z zaburzeniem osobowości z pogranicza spełnia kryteria osobowości zależnej. Różnicując, człowiek z osobowością zależną nie potrafi wyrażać złości czy sprzeciwu, z czym osoba z Borderline nie ma problemu.

Samo poznanie definicji za bardzo Panu/Pani nie pomoże. Warto skonultować się z psychoterapeutą / psychiatrą.
Powodzenia!