Jakie są szanse na wyjście z bulimii?

Dzień dobry,
Odpowiadając na Pani pytanie uważam, że Pani prawdopodobną diagnozę warto potwierdzić u specjalisty, psychologa lub psychiatry. Może należy zająć się kryzysem w związku i problemy z jedzeniem rozwiążą się. Bulimia jest wyleczalna, wymaga psychoterapii.

Pozdrawiam,
Wiesława Cichoń

Witam Panią,
Bulimia jest chorobą z którą można sobie poradzić. Konieczne jest wsparcie psychologa bądź psychoterapeuty oraz psychiatry. Z doświadczenia wiem że najlepszym leczeniem bulimii jest połączenie psychoterapii i farmakoterapii. Leki pomagają zredukować częstotliwość objawów a terapia nauczyć pacjenta jak radzić sobie z problemami które prowokują wymioty. Polecam porozmawiać z siostrą o wizycie u jednego z powyższych specjalistów. Podczas rozmowy specjalista zorientuje się w sytuacji i opowie o leczeniu tej choroby.

Pozdrawiam
Mikołaj Terczakowski

Dzień dobry. Siostra powinna skontaktować się z psychologiem lub psychiatrą. To on postawi diagnozę i ustali program leczenia. Bulimię można wyleczyć, wymaga to wprawdzie dużo pracy, motywacji oraz wsparcia najbliższych osób, ale jest możliwe. Pozdrawiam i życzę powodzenia.

Proces leczenia bulimii jest skomplikowany , ale skuteczne leczenie w którym jednym z najważniejszych czynników jest motywacja pacjenta ,także środki farmakologiczne i terapia dają pożądane efekty. Uważam jako psycholog , że wszystko ma szansę , jak się próbuję coś z tym zrobić. Nie robiąc nic i negatywnie myśląc, nie ułatwiamy sobie życia. Aby stawiać czoła swoim kryzysom , Pani siostra potrzebuje pomocy , w której odnajdzie prawidłowy obraz swojej osoby . Zapraszam na konsultacje.

Witam serdecznie,
Szanse na całkowite wyzdrowienie są realne - jak zawsze jednak zależą od wielu czynników, w tym w największym stopniu zależą od motywacji osoby chorującej, jej siły woli do pracy nad sobą. Nie bez znaczenia pozostaje wybór specjalisty, rodzaj terapii, a także intensywność oddziaływań terapeutycznych. Oczywiście temat racjonalnego i zdrowego odżywiania w pewnym stopniu pozostaje już w życiu danej osoby, nie wygląda to jednak tak jak w przypadku uzależnienia od alkoholu, gdzie wskaźnikiem zdrowia jest abstynencja.

Dzień dobry,
bulimia jest zaburzeniem emocjonalnym i jest to zaburzenie wyleczalne. Wytyczne leczenia w tej chorobie wskazują na dużą skuteczność leczenia łączonego: farmakoterapii (przede wszystkim skuteczne są leki przeciwdepresyjne, np. fluoksetyna, która pomaga w regulacji łaknienia) oraz psychoterapii (przede wszystkim psychoterapii indywidualnej lub grupowej, a w przypadku dzieci i młodzieży zaleca się psychoterapię rodzinną). Bulimia nie jest uzależnieniem, choć wielu klinicystów porównuje mechanizmy chorobowe w bulimii do mechanizmów uzależnieniowych - podobnie działa w bulimii "błędne koło" poczucia winy i objawów a także mechanizm "tolerancji", czyli przyzwyczajania organizmu do spożywania nadmiernych ilości jedzenia. Jednak podobieństwa - na tych nielicznych mechanizmach - się kończą. Osoba chorująca na bulimię nie może "odstawić" jedzenia, tak jak osoba uzależniona od alkoholu musi przestać pić alkohol, żeby się wyleczyć.
Zaburzenia emocjonalne, w tym zaburzenia odżywiania takie jak bulimia, nie zawsze są łatwo i szybko wyleczalne. Czasem walka z chorobą trwa kilka lat, a czasem choroba nawraca w trudnych momentach życiowych, kiedy pojawia się dodatkowy stres. Czasem też oprócz bulimii pojawia się depresja lub inne zaburzenia emocjonalne. Nie jest jednak tak, że diagnoza bulimii oznacza wyrok na całe życie. Wręcz przeciwnie - badania pokazują, że bulimia jest dość dobrze rokującą chorobą w porównaniu np. z anoreksją. Niemniej warto pamiętać, że - tak jak Pani pisze - sytuacja każdej osoby jest inna.
W przypadku Pani siostry to niezwykle ważne, że ma ona obok siebie - w Pani osobie - troszczącą się o nią osobę, która chce jej pomóc i dostrzega jej problemy. To ogromnie ważne, dlatego że wsparcie bliskich to pierwszy i niezwykle ważny krok do wyleczenia.
Jeśli Pani siostra będzie zainteresowania leczeniem, to polecam poradnię i ośrodek prowadzony przez Fundację Światło dla Życia - to specjaliści w dziedzinie leczenia zaburzeń odżywiania. Warto też udać się do lekarza specjalisty psychiatry, który pomoże dobrać leki. Proszę jednak pamiętać, że decyzja o leczeniu musi być po stronie osoby chorującej, tylko jej motywacja i jej chęć leczenia może cokolwiek zmienić.
Z pozdrowieniami
Anna Mach

Dzień dobry, szanse na wyzdrowienie zależą od samej chorej i co jest tego podłożem. Sama chorowałam na bulimię. Dzisiaj nie mam z tym problemu i uważam, że wyleczyłam się. To nie jest tak jak z alkoholizmem - ja dzisiaj mogę jeść normalnie produkty, które kiedyś były dla mnie zapalnikami. Powracając do Pani pytania - jeżeli siostra nie będzie chciała wyjść z choroby to nikt tego za nią nie zrobi. Tak samo jest z motywacją.