Jestem 5 lat po ślubie, mamy małe dziecko. Od czasu jego narodzin (2lata) mieliśmy dla siebie mniej

Droga Pani! Kryzys w związku, w którym pojawia się dziecko jest czymś naturalnym, wynikającym z konieczności zaadaptowania się do nowych okoliczności, a jednocześnie bardzo trudnym, gdyż zmienia się cały system rodziny - już nie dwoje, a troje; już nie tylko w roli partnera/partnerki, ale także matki i ojca; już nie tylko ma się teściów/swoich rodziców, ale także krewnych w rolach dziadków. Jedyne, co się nie zmienia, to długość doby, w której trzeba pomieścić liczne obowiązki, zadania i potrzeby wszystkich członków rodziny, czasem zreorganiozować je, a czasem z niektórych zrezygnować. Zdarza się, że cierpi na tym bliskość i prywatna przestrzeń partnerów. Nie zawsze dzieje się to w zauważalny sposób, jeżeli bieżących spraw na co dzień jest sporo. Zgadza się Pani z partnerem, że oddalili się Państwo od siebie. Z Pani wypowiedzi zrozumiałam, że podejmuje Pani wysiłki odbudowy relacji, ale trudno jest znieść bierność partnera - zarówno nie walczy o związek, jak i nie podejmuje działąń związanych z rozstaniem. Być może potrzebuje więcej czasu, być może ewentualna uraza i poczucie zranienia wciąż nie pozwalają mu odwzajemnić Pani starań, a być może rzeczywiście jego uczucie się zmieniło i nie wie, jak odejść - trudno powiedzieć, jakie są dylematy Pani męża... Pani może omówić swoje bez niego na terapii indywidualnej, co na pewno przełoży się na lepsze rozumienie tego, co zaszło w Pani małżeństwie i jak dalej postępować.

Dzień dobry,
są Państwo 5 lat po ślubie, Państwa dziecko ma 2 lata. Zarówno mąż,jak i Pani pełnicie nowe role, doszły Państwu nowe obowiązki, pojawiło się zmęczenie, być może także nieznane dotąd emocje związane z rodzicielstwem. Przeszkadza Pani stan zawieszenia, w jakim się Państwo znaleźliście - jesteście daleko od siebie,zanikła intymność w Państwa relacji, z drugiej strony brak konkretnych decyzji i poczucia "przyczajenia". Myślę,że czasami najlepszą metodą jest dać sobie czas, dotrzeć do własnych emocji i myśli związanych z sytuacją. Prawdopodobnie warto byłoby skorzystać z terapii par,natomiast myślę,że terapia indywidualna czy choćby spotkanie z psychoterapeutą pomoże Pani poukładać priorytety czy też inaczej spojrzeć na Państwa relację.
Życzę wszystkiego dobrego!
Natalia Szymańska