Jestem gejem. Historia dotyczy mojej relacji z przyjacielem, która zaczęła się od tego że poznaliśmy

Jestem gejem. Historia dotyczy mojej relacji z przyjacielem, która zaczęła się od tego że poznaliśmy się przez internet, przyjaciela ówczesny chłopak go nie doceniał i oddalali się od siebie. Sporo ze sobą pisaliśmy na początku, dzielił się ze mną wszystkimi swoimi smutkami i radościami. Wspierałem go jak mogłem w tym związku, próbowałem robić wszystko aby dalej byli razem i żeby się dogadtwali. Dzieliło nas sporo kilometrów bo mieszkaliśmy w różnych miastach ale na każde moje zaproszenie przyjeżdżał do mnie i spędzaliśmy razem czas. 9 miesięcy temu rozstali się i obaj przeprowadzili do tego samego miasta co ja gdzie nadal mieszkają razem. Przyjaciel już wie że nic z relacji ze swoim ex nie będzie, ale wciąż mieszkają razem. Od 9 miesięcy, odkąd jesteśmy bliżej siebie widujemy się prawie codziennie, dogadujemy się świetnie choć dzieli nas sporo lat. Wiele razy mu mówiłem że jest w moim typie ale odpowiedź jego była taka że nic nas nigdy nie będzie łączyło. Pytając dlaczego odparł że nie wie. Pierwszy raz spotkałem taką osobę, która o mnie dba, martwi się, potrafi zaskoczyć na każdym kroku, rozśmieszy czy totalnie bez okazji podaruje jakiś prezent... wiem że jestem dla niego ważny, i on wie że on jest dla mnie ważny, oprócz mnie nie ma tak bliskiej osoby, ma wielu znajomych ale gdy zapytałem czemu nie spędza z nimi czasu to jak sam mi mówił woli spędzać czas ze mną. Tu nie przesadzam - od 9 miesięcy widujemy się praktycznie codziennie i w większości z jego inicjatywy, ja zawsze starałem się mu nie narzucać i pytałem czy czasem nie chce ode mnie odpocząć - zawsze była odpowiedź że nie. Kiedy jest smutny zawsze pisze do mnie żebyśmy się spotkali bo wystarczy 10 minut ze mną i od razu poprawia mu się humor - jego słowa. Kilka dni temu w czasie rozmowy zaczął mi mówić że w sumie byłem dla niego na początku naszej znajomości atrakcyjny dopóki nie zobaczył mnie na żywo ale to się da zmienić jak się wezmę za siebie. Kolejnego dnia odparł że nic między nami na pewno nie będzie i chciał abym nie robił sobie nadziei. Następnego dnia doszło do zbliżenia, które on zainicjował... podczas którego mówił że chce to robić częściej. Jak skończyliśmy - że żałuje że to się wydarzyło, że to nie to samo co z jego ex i boi się że właśnie stracił przyjaciela bo między nami nic nigdy nie będzie. Zapewniłem go że ja tak samo nie chce go stracić i nazwijmy to jednym epizodem gdzie potrzebowaliśmy tej bliskości. Po tym wszystkim myślałem że będzie źle, że będzie chciał zerwać kontakt ale okazuje się że nadal ze sobą normalnie rozmawiamy, mało tego powiedział że znowu coś chce mi dać w prezencie i jest (tak mi się wydaje) normalnie. Nie wiem dlaczego doszło do tego zbliżenia - ale to on to zainicjował, a ja go nie powstrzymałem... Nie wiem co o tym myśleć mam w głowie mętlik, obecnie chyba mam wrażenie że się w nim zakochałem, bo nie mogę normalnie funkcjonować. Jedni znajomi mówią, zwiększ dystans, z tego nic będzie, inni - poczekaj, jak się sytuacja rozwinie bo wysyła sprzeczne sygnały. Nie mogę mu powiedzieć że go kocham bo boję się jego reakcji. Totalnie nie wiem co robić, co myśleć... Potrzebuję pomocy.