Jestem mężatką od 9 lat. Znam się z mężem 12 lat. Ja mam 46 lat, mąż jest starszy o 2 lata. Nie mamy
3
odpowiedzi
Jestem mężatką od 9 lat. Znam się z mężem 12 lat. Ja mam 46 lat, mąż jest starszy o 2 lata. Nie mamy dzieci.
Całkiem niedawno poinformował mnie, że się wypalił i że chce separacji.
Argumenty po jego stronie to mój pracoholizm, zbyt mało seksu i poczucie braku zainteresowania się nim.
Na co dzień pracuję naukowo. Moja praca jest specyficzna: pisanie książek, wyjazdy na konferencje, granty i realizacji projektów naukowych, do tego zajęcia ze studentami. To nienormowany charakter pracy, czasem do 23 - wymaga pracy przy komputerze. Mąż przed ślubem wiedział, że chcę pracować naukowo i jak bardzo jest to absorbująca praca. Do tego jestem osobą ambitną i dokładną. Jeśli coś robię to najlepiej jak potrafię.
Do tego jeszcze dorabiam zawodowo, prowadząc warsztaty czy oceniając wnioski. Wielokrotnie nie miałam siły na seks. Byłam zwyczajnie zmęczona. Jestem też chora - moja przypadłość ma wpływ na libido.
Mąż stwierdził, że ma dosyć, jest wypalony i że się wyprowadza na 3 miesiące. Od momentu wyprowadzki pomaga mi nadal we wszystkich ciężkich sprawach - ze względu na mój stan zdrowia nie jestem w stanie fizycznie wykonać pewnych rzeczy. Ja wielokrotnie sygnalizowała, próbując ratować małżeństwo, że chcę zmienić mój tryb pracy. On nie chce o tym słyszeć. Jednak podjął decyzji o rozwodzie, bo jak stwierdził nie wie czego chce.
Mam dylemat, czy unieść się damską ambicją i złożyć pozew o rozwód. To niezdecydowanie męża wykańcza mnie psychicznie, płaczę po kątach, zawalam pracę, terminy, zobowiązania. Nie umiem funkcjonować. Jego to jakoś nie interesuje. Mam łaskawie czekać na jego decyzję.
Całkiem niedawno poinformował mnie, że się wypalił i że chce separacji.
Argumenty po jego stronie to mój pracoholizm, zbyt mało seksu i poczucie braku zainteresowania się nim.
Na co dzień pracuję naukowo. Moja praca jest specyficzna: pisanie książek, wyjazdy na konferencje, granty i realizacji projektów naukowych, do tego zajęcia ze studentami. To nienormowany charakter pracy, czasem do 23 - wymaga pracy przy komputerze. Mąż przed ślubem wiedział, że chcę pracować naukowo i jak bardzo jest to absorbująca praca. Do tego jestem osobą ambitną i dokładną. Jeśli coś robię to najlepiej jak potrafię.
Do tego jeszcze dorabiam zawodowo, prowadząc warsztaty czy oceniając wnioski. Wielokrotnie nie miałam siły na seks. Byłam zwyczajnie zmęczona. Jestem też chora - moja przypadłość ma wpływ na libido.
Mąż stwierdził, że ma dosyć, jest wypalony i że się wyprowadza na 3 miesiące. Od momentu wyprowadzki pomaga mi nadal we wszystkich ciężkich sprawach - ze względu na mój stan zdrowia nie jestem w stanie fizycznie wykonać pewnych rzeczy. Ja wielokrotnie sygnalizowała, próbując ratować małżeństwo, że chcę zmienić mój tryb pracy. On nie chce o tym słyszeć. Jednak podjął decyzji o rozwodzie, bo jak stwierdził nie wie czego chce.
Mam dylemat, czy unieść się damską ambicją i złożyć pozew o rozwód. To niezdecydowanie męża wykańcza mnie psychicznie, płaczę po kątach, zawalam pracę, terminy, zobowiązania. Nie umiem funkcjonować. Jego to jakoś nie interesuje. Mam łaskawie czekać na jego decyzję.
Dzień dobry,
Czas, przez który Pani teraz przechodzi bez wątpienia jest bardzo trudny i wyczerpujący. Uczucie niepewności i takiego zawieszenia w decyzji jest emocją trudną to przeżywania w szczególności, kiedy poczucie wpływu na decyzję znajduje się w pierwszym wrażeniu poza strefą Pani wpływu. Jeżeli czujemy się bezradni w jakimś obszarze naszego życia, warto się przyglądnąć innym obszarom - sytuacja braku wpływu, bezradności w jednej dziedzinie może oznaczać, że nasz wpływ znajduje się gdzie indziej. To co mogę zaproponować to przede wszystkim zadbanie o siebie w kontekście zdrowia fizycznego i dobrostanu psychicznego. Zapewnienie sobie przestrzeni na relaks (wygospodarowanie czasu dla siebie, organizacja pracy w taki sposób by ten czas na regenerację umożliwił Pani odpoczynek), dbałość o regularne posiłki i sen. Są to podstawowe obszary funkcjonowania, które w sposób znaczący wpływają na naszą wrażliwość, przeżywane emocje oraz zdolność oceny sytuacji. Stąd moją radą będzie wstrzymanie się z dokonaniem wszelkich decyzji z Pani strony do momentu odzyskania przez Panią pełni zasobów do tego by móc przyjrzeć się swojej sytuacji z perspektywy Pani potrzeb, tego co dla Pani będzie najlepsze oraz złapania lepszego wglądu w swoje oczekiwania od aktualnej sytuacji. Pozwolenie sobie na czas braku działania, bez presji natychmiastowej reakcji, z uwzględnieniem w pierwszej kolejności dbałości o siebie w sposób znaczący może wpłynąć na Pani postrzeganie sytuacji oraz zyskanie jasności co do ewentualnych dalszych kroków.
Wierzę, że zadba Pani o siebie i odnajdzie właściwe rozwiązanie,
Pozdrawiam Panią serdecznie,
Monika Nazarewicz
Czas, przez który Pani teraz przechodzi bez wątpienia jest bardzo trudny i wyczerpujący. Uczucie niepewności i takiego zawieszenia w decyzji jest emocją trudną to przeżywania w szczególności, kiedy poczucie wpływu na decyzję znajduje się w pierwszym wrażeniu poza strefą Pani wpływu. Jeżeli czujemy się bezradni w jakimś obszarze naszego życia, warto się przyglądnąć innym obszarom - sytuacja braku wpływu, bezradności w jednej dziedzinie może oznaczać, że nasz wpływ znajduje się gdzie indziej. To co mogę zaproponować to przede wszystkim zadbanie o siebie w kontekście zdrowia fizycznego i dobrostanu psychicznego. Zapewnienie sobie przestrzeni na relaks (wygospodarowanie czasu dla siebie, organizacja pracy w taki sposób by ten czas na regenerację umożliwił Pani odpoczynek), dbałość o regularne posiłki i sen. Są to podstawowe obszary funkcjonowania, które w sposób znaczący wpływają na naszą wrażliwość, przeżywane emocje oraz zdolność oceny sytuacji. Stąd moją radą będzie wstrzymanie się z dokonaniem wszelkich decyzji z Pani strony do momentu odzyskania przez Panią pełni zasobów do tego by móc przyjrzeć się swojej sytuacji z perspektywy Pani potrzeb, tego co dla Pani będzie najlepsze oraz złapania lepszego wglądu w swoje oczekiwania od aktualnej sytuacji. Pozwolenie sobie na czas braku działania, bez presji natychmiastowej reakcji, z uwzględnieniem w pierwszej kolejności dbałości o siebie w sposób znaczący może wpłynąć na Pani postrzeganie sytuacji oraz zyskanie jasności co do ewentualnych dalszych kroków.
Wierzę, że zadba Pani o siebie i odnajdzie właściwe rozwiązanie,
Pozdrawiam Panią serdecznie,
Monika Nazarewicz
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Sytuacja, w której się Pani znalazła, jest bez wątpienia bardzo trudna i emocjonalnie obciążająca. Rozumiem Pani ból i zamieszanie związane z obecnym stanem rzeczy. Trudno jest znaleźć równowagę między życiem zawodowym a osobistym, szczególnie gdy praca, którą Pani wykonuje, jest tak wymagająca i pochłaniająca.
Przede wszystkim, ważne jest, aby Pani zadbała o swoje zdrowie emocjonalne i fizyczne. Pani dobrostan jest najważniejszy, zwłaszcza w tak stresującym czasie. Jeśli jeszcze tego Pani nie zrobiła, warto rozważyć wsparcie psychologiczne. Terapeuta mógłby pomóc Pani uporać się z obecnymi emocjami, a także pracować nad strategiami radzenia sobie w tej sytuacji.
Co do relacji z mężem, wydaje się, że obie strony mają swoje potrzeby, które nie były w pełni zaspokajane. Możliwe, że mąż czuje się zaniedbany lub niedoceniany, co nie usprawiedliwia jego decyzji o separacji, ale może wyjaśniać jego zachowanie. Ważne jest, aby próbować otwartej i szczerze rozmowy o swoich potrzebach i oczekiwaniach. Może Pani wyrazić, jak ważne jest dla Pani znalezienie wspólnego rozwiązania i jak bardzo Pani zależy na naprawie małżeństwa.
Jeśli mąż Pani nie jest skłonny do dalszych rozmów, a Pani cierpienie psychiczne pogłębia się, możliwe, że decyzja o zakończeniu małżeństwa, choć trudna, może przynieść ulgę i pozwolić Pani na nowy start. Jednak taka decyzja powinna być dobrze przemyślana i najlepiej wsparta rozmową z terapeutą, który pomoże Pani przeanalizować wszystkie za i przeciw.
Co do formalnych aspektów rozwodu, jeżeli dojdzie Pani do wniosku, że jest to najlepsza droga, konsultacja z prawnikiem specjalizującym się w prawie rodzinnym może pomóc Pani zrozumieć prawne aspekty takiej decyzji oraz przygotować się do możliwych procedur.
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na Pani pytanie, czy powinna Pani złożyć pozew o rozwód. To decyzja, którą należy podjąć po głębokim rozważeniu wszystkich aspektów Pani życia, potrzeb i uczuć. Niezależnie od decyzji, której Pani dokona, ważne jest, aby była ona przemyślana i wspierająca Pani długoterminowe dobrostan i szczęście.
Przede wszystkim, ważne jest, aby Pani zadbała o swoje zdrowie emocjonalne i fizyczne. Pani dobrostan jest najważniejszy, zwłaszcza w tak stresującym czasie. Jeśli jeszcze tego Pani nie zrobiła, warto rozważyć wsparcie psychologiczne. Terapeuta mógłby pomóc Pani uporać się z obecnymi emocjami, a także pracować nad strategiami radzenia sobie w tej sytuacji.
Co do relacji z mężem, wydaje się, że obie strony mają swoje potrzeby, które nie były w pełni zaspokajane. Możliwe, że mąż czuje się zaniedbany lub niedoceniany, co nie usprawiedliwia jego decyzji o separacji, ale może wyjaśniać jego zachowanie. Ważne jest, aby próbować otwartej i szczerze rozmowy o swoich potrzebach i oczekiwaniach. Może Pani wyrazić, jak ważne jest dla Pani znalezienie wspólnego rozwiązania i jak bardzo Pani zależy na naprawie małżeństwa.
Jeśli mąż Pani nie jest skłonny do dalszych rozmów, a Pani cierpienie psychiczne pogłębia się, możliwe, że decyzja o zakończeniu małżeństwa, choć trudna, może przynieść ulgę i pozwolić Pani na nowy start. Jednak taka decyzja powinna być dobrze przemyślana i najlepiej wsparta rozmową z terapeutą, który pomoże Pani przeanalizować wszystkie za i przeciw.
Co do formalnych aspektów rozwodu, jeżeli dojdzie Pani do wniosku, że jest to najlepsza droga, konsultacja z prawnikiem specjalizującym się w prawie rodzinnym może pomóc Pani zrozumieć prawne aspekty takiej decyzji oraz przygotować się do możliwych procedur.
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na Pani pytanie, czy powinna Pani złożyć pozew o rozwód. To decyzja, którą należy podjąć po głębokim rozważeniu wszystkich aspektów Pani życia, potrzeb i uczuć. Niezależnie od decyzji, której Pani dokona, ważne jest, aby była ona przemyślana i wspierająca Pani długoterminowe dobrostan i szczęście.
W sytuacji, którą Pani opisuje, widać wiele trudnych emocji i konfliktów. Kiedy w związku pojawiają się poważne kwestie, takie jak możliwość separacji czy rozwodu, bardzo ważne jest, aby podejść do nich z dużą uwagą na własne uczucia i potrzeby, ale także próbując zrozumieć perspektywę drugiej strony.
W tej sytuacji, gdzie emocje są wysokie i zdają się dominować nad codziennym funkcjonowaniem, pomoc psychologa/psychoterapeuty mogłaby być bardzo cenna. Być może po kilku sesjach indywidualnych, zechce Pani wspólnie z mężem wziąć udział w terapii par, która może pomóc obojgu partnerom lepiej zrozumieć swoje potrzeby i oczekiwania.
W tej sytuacji, gdzie emocje są wysokie i zdają się dominować nad codziennym funkcjonowaniem, pomoc psychologa/psychoterapeuty mogłaby być bardzo cenna. Być może po kilku sesjach indywidualnych, zechce Pani wspólnie z mężem wziąć udział w terapii par, która może pomóc obojgu partnerom lepiej zrozumieć swoje potrzeby i oczekiwania.
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.