Jestem osoba schorowana.W bardzo krotkim czasie przeszlam kilka nieprzyjemnych zdarzem,a mianowicie,

Czasami nerwy, emocje nas poniosą tam, gdzie nie chcemy. No coż zdarza się ale to nie koniec świata i rodziny. Czuje się pani żle i na pewno pani żałuję niepotrzebnie wypowiedzianych słów. I co teraz? Jest pani w depresji, żalu, bólu. To jest czas dla rozmyślania, dla nauki siebie samego, iż złe emocje nie pomogą ale mogą znacznie pogorszyć relacje rodzinne. To czas dla pani i syna z rodziną dla ochłonęcia . Proszę na siłę nie robić żadnych ruchów. Musi upłynąć trochę wody w Wiśle aby zapomnienie wymazało to co się zdarzyło. Jak długo ? może miesiąc może dłużej. List jest ok, to forma bez spotkania, można pisać i nie czekać na odpowiedź, sprawa jest za świeża. W tym trudnym czasie należy na spokojnie się zastanowić nad tym, iż krytyka z pani strony syna i jego małżeństwa nie prowadzi do dobrych relacji. I że najlepiej jeżeli młodzi mieszkają osobno dla pani i dla nich. Pani ma więcej czasu dla siebie, dla rozwoju swoich zainteresowań, dla spotkania ze swoimi przyjaciółmi, dla zajęcia się poprawą swojego zdrowia, ćwiczeniami ciała i mózgu, bo celem dla pani powinna być zwiększona sprawność. Przestać użalać się nad swoim losem, nad odejściem miłych dla pani osób, niestety takie jest zycie, i cieszyć się, że pani miała to szczęście iż miała pani kochaną mamę i kochanego brata, istnieje na świecie wiele osób, które to szczęście nie mają i nie mieli od urodzenia. Dość rozpaczy, należy wziąść swój los w swoje ręce i pokazać synowi, iż pani jest dzielną kobietą, taką kochaną jak była pani mama. Co robić dalej? pisać pamiętnik z każdego dnia, pisać o tym, jak pani wyobraża sobie pojednanie z synem jak pani będzie uczyć pozytywnych wzorców zachowania wnusię swoim przykładem poprawy sprawności ciała i mózgu. Aby było tak jak kiedyś, potrzebne jest rozprawienie się z myślami depresyjnymi i zacząć o siebie dbać więcej uwagi dla swojej osoby więcej dla siebie miłości od samego siebie. Jest pani ważna bowiem rodzinom młodych osób brakuje mądrości osób starszych ale nie potrzebują negatywnych zdań, krytyki, bowiem to doprowadza do rozłamu. Czy da się jeszcze wszystko skleić? tak widzę tu duże możliwości, lecz bez pośpiechu, małymi kroczkami do przodu. Telefon, mail, list to jest odpowiedni w tej sytuacji, nie potrzebne przepraszanie i kajanie się. Rozumne postępowanie, i usamodzielnienie się, poprawa swojego zdrowia, wzięcia odpowiedzialności za swoje zdrowie, to jest droga. Również pomocy może oczekiwać w porozumieniu się z synem od pani córki. Zyczę powodzenia.

Szanowna Pani
Doskonale Panią rozumiem, doświadczyła Pani kilku bardzo
ciężkich wydarzeń -śmierci bliskich, własnej choroby, a ostatnio bardzo trudnego rozstania z synem i jego rodziną.
Jest Pani, zdaje się, samotna, bez bliskiego towarzysza, co czyni Pani sytuację może nawet dramatyczną. Bardzo byłoby pomocne, gdyby mogła Pani o tym wszystkim komuś zaufanemu opowiedzieć. Proszę się rozejrzeć wokół siebie-może warto odnowić jakąś znajomość, albo
udać się do kogoś z dalszej rodziny ? A może skorzysta Pani z Telefonu Zaufania ? Jeśli to możliwe , to proszę też skorzystać z możliwości rozmów z psychoterapeutą
w Pani miejscowości .
Pozdrawiam serdecznie
Anna Majewska

Dzień dobry
W ostatnim czasie doświadczyła Pani wielu trudnych sytuacji i wielu zmian w życiu, co może wywoływać u Pani stres i lęk. Warto przyjrzeć się bliżej swoim emocjom i obawom, poszukać przyczyn takich reakcji i znaleźć najlepszą drogę do lepszego samopoczucia. Warto udać się na konsultację do psychologa.
Pozdrawiam
Magdalena Kaczmarczyk